Η ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ

Η ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ

Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν

                                                                   κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

            Καθώς ζοῦμε μέσα στό κλῖμα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, αἰσθανόμεθα ἔντονα τήν ἐσωτερική ἀγαλλίαση πού πηγάζει ἀπό τόν κενό Τάφο τοῦ Ἀναστάντος Σωτῆρος μας.

            Βέβαια, εἶναι εὔλογο καί φυσικό γιά ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι ἐμφοροῦνται ἀπό τήν βεβαία, τήν ἀκράδαντο πίστη στήν Ἀνάσταση, νά αἰσθάνωνται αὐτό τό πλήρωμα τῆς χαρᾶς, ἀφοῦ ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι τό γλυκύτερον ὄνομα, ἡ θυμηδία τῆς ψυχῆς μας, ἡ κάθαρση καί ὁ φωτισμός τοῦ νοός μας, ἡ ἀλήθεια, ἡ ὁδός, τό φῶς καί ἡ ζωή. Γι’ αὐτό ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος λέγει τήν ἡμέρα τοῦ Πάσχα: «Εἴ τις εὐσεβής καί φιλόθεος, ἀπολαυέτω τῆς καλῆς ταύτης καί λαμπρᾶς πανηγύρεως. Εἴ τις δοῦλος εὐγνώμων, εἰσελθέτω χαίρων εἰς τήν χαράν τοῦ Κυρίου αὐτοῦ...».

            Περί αὐτῆς τῆς χαρᾶς καί τῆς εὐφροσύνης πολλάκις μίλησε ὁ Κύριός μας στούς Ἁγίους Του Μαθητές καί Ἀποστόλους, καί τούς ἐβεβαίωσε, ὅτι κανείς δέν μπορεῖ νά τήν ἀφαιρέσῃ ἀπό τήν καρδιά τους.

            Δέν εἶναι χαρά ἐκ τοῦ κόσμου τούτου. Δέν προέρχεται ἀπό τά γήινα πλούτη, ἀπό τίς ψεύτικες δόξες καί τιμές, ἀπό τήν ψεύτικη ἡδονή, πού προσφέρουν οἱ ἀπατηλές ἀπολαύσεις τῆς ζωῆς αὐτῆς. Μιά τέτοια «κοσμική χαρά» γκρεμίζεται σάν ψεύτικος καί χάρτινος πύργος, ἀφοῦ οὔτε περιεχόμενο ἔχει, οὔτε βάσεις, οὔτε προοπτική. Συμπαρασύρεται μαζί μέ τά πρόσκαιρα καί μάταια πράγματα πού μᾶς τήν προσφέρουν, καί ἀφήνει τόν ἄνθρωπο μέ τήν πίκρα τῆς μοναξιᾶς καί μέ ἔντονα τά σημάδια τῆς ἀπογοητεύσεως, ἀποτελέσματα οἰκτρά τῆς ψεύτικης γοητείας μέ τήν ὁποία σαγηνεύεται ἡ ψυχή. Ἀλήθεια, πόσα θύματα ἔχουν δημιουργήσει αὐτές οἱ ψεύτικες «χαρές»!

            Κάπως ἔτσι σκεπτόμενος, καί μέσα σ’ αὐτή τήν δυστυχία ζῶντας, ὁ ποιητής ἔχει γράψει σχετικά:

«Καί μεῖς ἕνα πρωί εἴχαμε κινήσει,

μόλις ὁ ἥλιος εἶχε κοκκινίσει,

μέ μάτια πού τά φλόγιζε ἡ χαρά.

Μά τά μεσάνυχτα εἴχαμε γυρίσει

μέ καταματωμένα τά φτερά».

            Ἀντίθετα, ἡ χαρά τήν ὁποία μᾶς δίνει ὁ Χριστός βρίσκεται μέσα στήν Ἐκκλησία Του καί πηγάζει ἀπό τό Φρικτό Θυσιαστήριο, ὅπου ὁ Οὐράνιος Πατέρας μελίζεται καί διαμερίζεται, ὑπέρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς καί σωτηρίας. Δέν ὑπάρχει οὐσιαστική χαρά ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἀφοῦ ἐκεῖ γίνεται ἡ συνάντηση τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό. Μέσα στήν Ἐκκλησία, ὁ ἄνθρωπος μετέχει τῆς ὄντως ζωῆς, καινοποιεῖται καί ἀφθαρτοποιεῖται. Αὐτή ἡ εὐφροσύνη προέρχεται ἀπό τό πανηγύρι τῆς Θεανθρώπινης καί συνανθρώπινης Κοινωνίας, ὅπου ὁ ἄνθρωπος ἀφ’ ἑνός μέν μετέχει τῆς μυστικῆς καί οὐρανίου Τραπέζης, καλεσμένος ἀπό τόν οὐράνιο Δειπνοκλήτορα, τόν ἴδιο τόν Θεό, ἀφ’ ἑτέρου δέ ἀγκαλιάζει ἀγαπητικά καί θυσιαστικά τόν συνάνθρωπό του, ὅποιος καί ἄν εἶναι, ἀδιακρίτως δηλαδή φυλῆς καί γλώσσας, ἡλικίας, κοινωνικῆς τάξεως, κλπ. Ἔτσι ἐξηγεῖται ὁ βαθιά πνευματικός καί οὐσιαστικός χαιρετισμός τοῦ Ὁσίου Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ, ὁ ὁποῖος ἀδιακρίτως ἐποχῆς καί ὥρας ἔλεγε σέ ὅποιον ἄνθρωπο συναντοῦσε: «Χριστός Ἀνέστη, χαρά μου!».  

            Αὐτό τό πανηγύρι τό ζεῖ κανείς ξεχωριστά κατά τήν περίοδο τοῦ Πάσχα, ἀλλά καί πάντοτε, στόν Ἑλληνικό Ὀρθόδοξο χῶρο, ἀφοῦ τά πάντα εἶναι φωτισμένα καί ποτισμένα ἀπό τό πνεῦμα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου.

            Ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες συνεχίζομε τήν εὐφροσύνη καί μετά τήν Εὐχαριστιακή Σύναξη καί Τράπεζα, ἀφοῦ δέν εἶναι δυνατόν νά ὑπάρξῃ πτυχή τῆς προσωπικῆς, οἰκογενειακῆς, κοινωνικῆς καί Ἐθνικῆς μας ζωῆς, χωρίς αὐτή τήν διάσταση.

            Εἶναι χαρακτηριστικός ὁ τρόπος πού ἐκφράζει αὐτή τήν προέκταση τῆς χαρᾶς μετά τήν Λειτουργία ὁ Ἕλληνας. Θυμίζω μόνο πρός ἐπίρρωση τῶν ἀνωτέρω τούς στίχους ἑνός δημοτικοῦ τραγουδιοῦ:

«Σέ τούτη τάβλα ποὔμαστε, σέ τοῦτο τό τραπέζι

τόν Ἄγγελο φιλεύουμε καί τόν Χριστό κερνᾶμε». 

            Ἄν κάποιος ἐμβαθύνει στό νόημα αὐτῶν τῶν λόγων, θά διαπιστώσῃ κάτι τό ὁποῖο γεμίζει τίς ψυχές μέ δέος καί συγκίνηση. Νωρίτερα μέσα στήν Ἐκκλησία, στήν Εὐχαριστιακή Τράπεζα, ὁ Κύριός μας ἔγινε «βρῶσις καί πόσις» γιά μᾶς, ὥστε νά γίνωμε «ὅμαιμοι καί σύσσωμοι αὐτοῦ». Τώρα στό τραπέζι στό σπίτι, στήν αὐλή, στήν γιορτή πού ἀκολουθεῖ μετά τήν εὐφροσύνη τῆς Θείας Λειτουργίας, ὁ Ἕλληνας ἔχει συνδαιτημόνα του, «καλεσμένο» του τόν Χριστό καί τούς Ἀγγέλους. Κάνει τόν σταυρό του, εὐχαριστεῖ γιά τίς δωρεές καί εὐλογίες, γιά τά ἀγαθά πού τοῦ παρέχει ὁ Θεός καί εὐγνωμονεῖ γιά τίς εὐεργεσίες Του.

            Ποιός μπορεῖ αὐτή τήν χαρά, ἡ ὁποία ἔχει αὐτές τίς ρίζες καί τίς προεκτάσεις, νά τήν ἀφαιρέσῃ; «Θλίψις ἤ στενοχωρία, διωγμός ἤ μάχαιρα;» ὡς θά ἔλεγε ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος (Ρωμ. η’, 35). Οὐδείς, ποτέ καί μέ κανένα τρόπο δέν μπορεῖ νά ἀφαιρέσῃ τήν οὐράνια χαρά, πού θρονιάζεται στίς καρδιές μας.

            Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος, ὁ μέγας ἀναστάσιμος πανηγυριστής ὅλων τῶν ἐποχῶν, ἀπαντᾷ χαρακτηριστικά στήν ἀσεβεστάτη Εὐδοξία:

            «Εἰ μέν βούλεται ἡ βασίλισσα ἐξορίσαι, ἐξορίσῃ με· “τοῦ Κυρίου ἡ γῆ καί τό πλήρωμα αὐτῆς”. Καί εἰ βούλεται πρῖσαι, πρίσῃ με· τόν Ἠσαΐαν ἔχω ὑπογραμμόν. Εἰ θέλει εἰς τό πέλαγος ἀκοντίσαι με, τόν ᾿Ιωνᾶν ὑπομιμνῄσκομαι. Εἴ με θέλει εἰς κάμινον ἐμβαλεῖν, τούς τρεῖς παῖδας ἔχω τοῦτο πεπονθότας. Εἴ με θέλει τοῖς θηρίοις βαλεῖν, τόν Δανιήλ ἐν λάκκῳ τοῖς λέουσι βεβλημένον ὑπομιμνῄσκομαι. Εἰ θέλει με λιθάσαι, λιθάσῃ με· τόν Στέφανον ἔχω τόν πρωτομάρτυρα. Εἰ θέλει τήν κεφαλήν μου λαβεῖν, λάβῃ· ἔχω ᾿Ιωάννην τόν βαπτιστήν. Εἰ θέλει τά ὑπάρχοντά μου λαβεῖν, λάβῃ αὐτά» (Πρός Κυριακόν, MPG. 52. 683).

Ο ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΩΝ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟΥ ΣΤΗΝ ΤΡΙΠΟΛΗ.

Ο ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΩΝ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟΥ ΣΤΗΝ ΤΡΙΠΟΛΗ.

21-22.05.2013.

   Μέ λαμπρότητα  γιορτάστηκε ἡ ιερά μνήμη τῶν Ἁγίων Νεομαρτύρων Δημητρίου καί Παύλου, πολιούχων Τριπόλεως, στήν πρωτεύουσα τῆς Ἀρκαδίας.

   Στήν ἑορτή εἶχαν προσκληθεῖ ,εὐγενῶς,  ἀπό τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Μαντινείας καί Κυνουρίας κ.κ. Ἀλέξανδρο, οἱ Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες: Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, Ἱερισσοῦ κ.κ. Θεόκλητος καί ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Ἐπιδαύρου κ.κ. Καλλίνικος.

   Τό ἀπόγευμα τῆς Παραμονῆς, έγινε ἡ ὑποδοχή τῶν Ἱερῶν Λειψάνων τῶν Νεομαρτύρων, ἀπό τήν Ἱερά Μονή Ἁγίου Νικολάου Βαρσῶν, ὅπου φυλάσσονται, καί  στή συνέχεια ἐτελέσθη ο  Μέγας Πανηγυρικός Ἑσπερινός,  στόν ὁποῖο ἐχοροστάτησε καί ὡμίλησε  ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ἱερισσοῦ κ.κ. Θεόκλητος.

   Ἀνήμερα τῆς Ἑορτῆς, ἐτελέσθη Πανηγυρική Θεία Λειτουργία, κατά τήν ὁποία προεξῆρχε, τῇ εὐγενεῖ παραχωρήσει τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου  Μαντινείας καί Κυνουρίας κ.κ. Ἀλεξάνδρου,  ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, ὁ ὁποῖος ἐκήρυξε καί τόν Θεῖο Λόγο,  συνιερουργούντων τῶν Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν: Μαντινείας καί Κυνουρίας κ.κ. Ἀλεξάνδρου, Ἱερισσοῦ κ.κ. Θεοκλήτου καί τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Ἐπιδαύρου κ.κ.Καλλινίκου.

     Τό ἀπόγευμα τῆς ἰδίας ἡμέρας, πραματοποιήθηκε ἡ μεγαλειώδης Λιτανεία τῶν Ἱερῶν Λειψάνων καί τῆς Ἱερᾶς Εἰκόνος τῶν Νεομαρτύρων, στίς κεντρικές ὁδούς τῆς πόλεως, μέ τήν συμμετοχή τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου, τῶν Μοναστικῶν Ἀδελφοτήτων, τῶν Ἀρχόντων  καί πλήθους Λαοῦ.

   Μετά τήν Λιτανεία, στά προπύλαια τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ, τοῦ Ἁγίου Προφήτου Ἡλιοῦ καί τῶν Νεομαρτύρων, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μαντινείας καί Κυνουρίας κ.κ Ἀλέξανδρος, ἀπηύθυνε λόγους μεστούς ἐπικαίρων μηνυμάτων πρὀς  τόν Λαό τοῦ Θεοῦ καί μάλιστα πρός τούς Ὀρθοδόξους Ἕλληνες, οἱ ὁποῖοι βιώνουν περίοδο κρίσεως καί κατέληξε μέ εὐχές πρός ὅλους τους συμμετασχόντας.

  

ΞΕΧΕΙΛΙΣΕ Η ΕΥΛΑΒΕΙΑ ΤΩΝ ΠΑΤΡΙΝΩΝ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟ

ΞΕΧΕΙΛΙΣΕ Η ΕΥΛΑΒΕΙΑ ΤΩΝ ΠΑΤΡΙΝΩΝ

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟ

      

  Tοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν   

κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

 

            Ἐπί τρεῖς ἡμέρες, ἡ πόλις τῶν Πατρῶν ἔζησε μέσα σέ κλῖμα πνευματικῆς ἀνατάσεως, ἀφοῦ εἶχε τήν εὐκαιρία νά φιλοξενῇ στόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Διονυσίου τά ἱερά καί μυρίπνοα Λείψανα τῶν κλεινῶν Νεομαρτύρων Δημητρίου καί Παύλου, Πολιούχων Τριπόλεως. Τά ἅγια Λείψανα συνώδευσε ἀπό τήν Τρίπολη ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μαντινείας καί Κυνουρίας κ.κ. Ἀλέξανδρος, ἔχοντας στήν σεπτή του συνοδεία, τόν Ἡγούμενο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Νικολάου Βαρσῶν, ὅπου φυλάσσονται τά ἱερά Λείψανα, Ἀρχιμανδρίτη Μελχισεδέκ Γαλάνη, Πατέρες ἀπό τήν Ἱερά Μονή καί ἄλλους Κληρικούς ἀπό τήν Τρίπολη.

            Πλήθη Λαοῦ ἔσπευσαν νά προσκυνήσουν τούς Ἁγίους, τόσο κατά τήν λαμπρά ὑποδοχή, ὅσο καί καθ’ ὅλες τίς Ἱερές Ἀκολουθίες πού νυχθημερόν ἐτελοῦντο στόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Διονυσίου, ὅπου ἀπό τό 1861 φυλάσσεται ἡ Ἱερά Εἰκόνα τους, ἀφιέρωμα τῶν εὐλαβῶν Ἀρκάδων τῆς Πάτρας.

            Εἴδαμε ἀνθρώπους πάσης ἡλικίας, νά προσέρχωνται μέ πίστη, νά γονατίζουν μπροστά στούς Νεομάρτυρες, νά δακρύζουν, νά ἀσπάζωνται τά Λείψανά τους, νά ἀκουμποῦν ἐπάνω στήν Λάρνακα προσωπικά ἀντικείμενα, πρός εὐλογία καί ἁγιασμό.

            Ξεχωρίσαμε μανάδες πού ἐνώπιον τῶν λαμπρῶν ἀριστέων τῆς Πελοποννήσου, ἄφησαν μαζί μέ τά ἐαρινά ἄνθη καί τῆς καρδιᾶς τους τά μῦρα, ἔχοντας βεβαίαν τήν ἐλπίδα, ὅτι οἱ Νεομάρτυρες θά μεταφέρουν τά αἰτήματά τους γοργά στόν θρόνο τοῦ Θεοῦ.

            Συγκινηθήκαμε μέ τούς ἀσθενεῖς, οἱ ὁποῖοι ἔφθασαν στόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Διονυσίου γιά νά παρακαλέσουν γιά τήν ἴασή τους, ἀλλά καί μέ τούς νέους, οἱ ὁποῖοι μέ σεβασμό καί δέος προσκυνοῦσαν τά τίμια Λείψανα τῶν δύο νέων, τῶν παλληκαριῶν πού ἔδωσαν θαρραλέα μαρτυρία ὑπέρ τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως καί τῆς πατρίδος μας, σέ χρόνια δύσκολα, ὅπου ὅλα «τἄσκιαζε ἡ φοβέρα καί τά πλάκωνε ἡ σκλαβιά», κατά τόν ἐθνικό μας ποιητή.

            Ὅλες οἱ ἐκδηλώσεις καί οἱ ἱερές Ἀκολουθίες ἦταν ἀφιερωμένες στά παιδιά μας πού διαγωνίζονται στίς Πανελλήνιες Ἐξετάσεις, ὥστε διά πρεσβειῶν τῶν Ἁγίων Νεομαρτύρων νά ἔχουν δύναμη καί φωτισμό στόν ἀγῶνα τους καί ἐπιτυχία στήν ὡραία προσπάθειά τους γιά τό μέλλον τους.

            Αἰσθάνομαι ἐπιτακτικό τό χρέος, καί μέσα ἀπό τίς ἁπλές αὐτές γραμμές, νά ἐκφράσω τίς θερμές μου εὐχαριστίες πρός ὅλους, ὅσοι συνετέλεσαν, ὥστε νά ἔχωμε αὐτή τήν ὡραία πνευματική εὐκαιρία, νά προσκυνήσωμε δηλ. στήν πόλη μας τά Λείψανα τῶν Ἁγίων Νεομαρτύρων, ἀλλά καί νά στεφθοῦν μέ ἀπόλυτη ἐπιτυχία ὅλες οἱ Ἱερές Ἁκολουθίες, πρός τιμήν τῶν τῆς πίστεως καί τῆς πατρίδος ἱερῶν καί ἐθελουσίων σφαγίων.

            Εὐχαριστῶ τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Μαντινείας καί Κυνουρίας κ.κ. Ἀλέξανδρο, τόν λαμπρό καί σοφό Ἱεράρχη καί πνευματικό πατέρα τῆς ἰδιαιτέρας μου πατρίδος, ὁ ὁποῖος μέ ἀγάπη πατρική ἀνταπεκρίθη θετικά στό αἴτημά μας γιά τήν μεταφορά τῶν ἱερῶν Λειψάνων στήν Πάτρα, καί ἔκανε τόν κόπο νά συνοδεύσῃ ὁ ἴδιος τούς Νεομάρτυρες στήν πόλη τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου, νά μᾶς εὐλογήσῃ, νά προστῇ τῶν Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν καί νά μᾶς διδάξῃ μέ τόν πηγαῖο λόγο του, πού ἐξέρχεται ὡς ὕδωρ εὐφραῖνον ψυχάς, ἀπό τήν γεμάτη Χριστό καί Ἑλλάδα καρδιά του.

            Ἐπίσης, τόν Πανοσιολογιώτατο Ἀρχιμανδρίτη Μελχισεδέκ Γαλάνη, Ἡγούμενο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Νικολάου Βαρσῶν Τριπόλεως, πού συνώδευσε τούς Νεομάρτυρες καί τόν Σεβασμιώτατο στήν ἱερά τους ἀποδημία στήν Πάτρα, ἀλλά καί τούς λοιπούς Πατέρες τῆς Μονῆς καί τούς Κληρικούς ἀπό τήν Τρίπολη πού ἦλθαν κοντά μας κατ’ αὐτάς τάς ἡμέρας.

            Ἐπίσης ἐκφράζω τίς εὐχαριστίες μου πρός τόν Ἱερό Κλῆρο καί τίς Μοναστικές Ἀδελφότητες τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν, πρός

τό προσωπικό τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Διονυσίου Πατρῶν, κληρικούς καί λαϊκούς, πρός τούς ἐντιμοτάτους Ἄρχοντας, Πολιτικούς καί Στρατιωτικούς, ὅλες τίς Ἀρχές καί τούς Ἐκπροσώπους Ἀρχῶν καί Φορέων, ὡς καί τίς ἁρμόδιες ὑπηρεσίες τοῦ Δήμου Πατρέων γιά τήν βοήθεια πού παρεῖχαν, ὥστε νά ἑορτασθοῦν μεγαλοπρεπῶς οἱ Ἅγιοι Νεομάρτυρες. Τά στρατιωτικά ἀγήματα, τήν Ἑλληνική Ἀστυνομία, τήν μπάντα, τούς νέους καί τίς νέες πού πλαισίωσαν τήν Ἱερά Λιτανεία καί μάλιστα μέ ἐθνικές ἐνδυμασίες, τούς μαθητές τῶν Σχολείων, τά τμήματα τοῦ Ἐρυθροῦ Σταυροῦ, καί κυρίως ὅλο τόν φιλόθεο καί φιλάγιο Πατραϊκό Λαό, πού κατά χιλιάδες ἔσπευσε νά «χαιρετίσῃ», ὅπως συνηθίζουν νά λένε οἱ Ἁγιορεῖτες Πατέρες, τούς Ἁγίους καί νά ἀποθέσῃ ἐνώπιόν τους τά μύχια ἱερά αἰσθήματα τῆς καρδιᾶς του, τούς πόθους καί τίς ἐλπίδες του.

            Ἰδιαιτέρως εὐχαριστῶ τήν κ. Πρόεδρο, τά μέλη τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου καί ὅλα τά μέλη τοῦ ἐν Πάτραις Συλλόγου τῶν Ἀρκάδων καί ὅλους τούς ἄλλους Συλλόγους πού ἐνεργά συμμετεῖχαν στούς Ἑορτασμούς.

            Ἄπειρες δόξες ἄς ἔχῃ ὁ Πανάγιος Κύριός μας, διότι μᾶς ἐχαρίτωσε μέ αὐτή τήν εὐλογία καί οἰκονόμησε, ὥστε σέ χρόνους καί ἐποχές δύσκολες, ὁ Λαός μας νά ἀντλήσῃ δύναμη καί ἐλπίδα.  

            Πρός ὅλους τούς εὐλαβεῖς προσκυνητές ὑπενθυμίσαμε (καί τό κάνομε καί μέ τό κείμενό μας αὐτό πρός ὅλους τούς ἀναγνῶστες) τά λόγια τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἀγιορείτου, ἀπό τό ὡραιότατο προοίμιό του στό «Νέο Μαρτυρολόγιο», ὅπου ὁ Ἅγιος σημειώνει:    

            «Πρέπει νά δοξάζωμε τόν Θεό, γιατί δίδοντάς μας τούς Νεομάρτυρες, μᾶς ἔδωσε παρόμοιον θαῦμα, ὡσάν νά βλέπῃ τινάς μέσα εἰς τήν καρδίαν τοῦ χειμῶνος, ἐαρινά ἄνθη καί τριαντάφυλλα· μέσα εἰς τήν βαθυτάτην νύκτα, ἡμέραν καί ἥλιον· μέσα εἰς τό ψηλαφητόν σκότος, φῶτα λαμπρότατα· ἐν καιρῷ τῆς αἰχμαλωσίας, νά βλέπῃ ἐλευθερίαν, καί ἐν καιρῷ τῆς τωρινῆς ἀσθενείας, ὑπερφυσικήν δύναμιν..».

            Ἐπίσης ὁ Ἅγιος Νικόδημος ἀναφέρει τά αἴτια γιά τά ὁποῖα ὁ Θεός ἀνέδειξε τούς Νεομάρτυρες:                                      

            «Εἰ δέ καί ἐρωτᾷ τινας διά ποίαν αἰτίαν ηὐδόκησεν ὁ Θεὸς νά γίνωνται οὗτοι οἱ Νέοι Μάρτυρες εἰς τούς τωρινούς καιρούς; ᾿Αποκρίνομαι, διά πέντε τινά:

            α) Διά νά εἶναι ἀνακαινισμός ὅλης τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως.

            β) Διά νά μένουν ἀναπολόγητοι ἐν ὥρᾳ Κρίσεως οἱ ἀλλόπιστοι.

            γ) Διά νά εἶναι δόξα μέν καί καύχημα τῆς ᾿Ανατολικῆς ᾿Εκκλησίας, ἔλεγχος δέ καί καταισχύνη τῶν ἑτεροδόξων.

            δ) Διά νά εἶναι παράδειγμα ὑπομονῆς εἰς ὅλους τούς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς, ὅπου τυραννοῦνται ὑποκάτω εἰς τόν βαρύν ζυγόν τῆς αἰχμαλωσίας.

            ε) Καί τελευταῖον, διά νά εἶναι θάρρος καί παρακίνησις εἰς τὀ νά μιμηθοῦν διά τοῦ ἔργου τό μαρτυρικόν τους τέλος, καί ὅλοι μέν οἱ Χριστιανοί οἱ κατά περίστασιν εἰς τό μαρτυρῆσαι ἀναγκαζόμενοι. Ἐξαιρέτως δέ καί μάλιστα, ὅσοι ἔφθασαν νά ἀρνηθοῦν πρότερον τήν Ὀρθόδοξον πίστιν».

            Εἶναι ἐξόχως συγκινητικά τά λόγια τοῦ Ἁγίου, μέ τά ὁποῖα ἐγκωμιάζει τούς Νεομάρτυρες, ὀνομάζοντάς τους «Γλυκύτατα πᾶσι Χριστιανοῖς καί πράγματα καί ὀνόματα, τοῦ ἐπουρανίου Βασιλέως παρεμβολή καί γεναιότατον στράτευμα...».

            Θέλει ὅμως ὁ Ἱερός Νικόδημος τούς Ἁγίους Νεομάρτυρες, νά μᾶς παρακαλοῦν μεταξύ τῶν ἄλλων καί μέ τά παρακάτω λόγια: 

ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ - ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΙΕΡΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΔΕΥΤΕΡΑ 13/5/2013

Τα Ἁγία Λειψάνων τῶν Νεομαρτύρων
Δημητρίου καί Παύλου Πολιούχων Τριπόλεως στήν Πάτρα

ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ - ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΙΕΡΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ
ΔΕΥΤΕΡΑ 13/5/2013 

Τα Ἁγία Λειψάνων τῶν Νεομαρτύρων Δημητρίου καί Παύλου Πολιούχων Τριπόλεως στήν Πάτρα ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ 12/5/2013

Λαμπρή ὑποδοχή τῶν ἁγίων Λειψάνων τῶν Νεομαρτύρων Δημητρίου καί Παύλου Πολιούχων Τριπόλεως στήν Πάτρα

   Πλήθη Λαοῦ μέ ἐπικεφαλῆς τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομο, τόν Ἱερό Κλῆρο καί τούς Ἄρχοντας, ὑπεδέχθησαν στήν Πάτρα, τά Ἱερά Λείψανα τῶν Νεομαρτύρων Δημητρίου καί Παύλου, τῶν ἐν Τριπόλει μαρτυρησάντων, τά ὁποῖα συνόδευσε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μαντινείας καί Κυνουρίας κ.κ. Ἀλέξανδρος, ὁ Ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Νικολάου Βαρσῶν Τριπόλεως, Ἀρχιμ. Μελχισεδέκ Γαλάνης, Μοναχοί της Μονῆς καί ἄλλοι Κληρικοί ἀπό τήν Τρίπολη.

   Τόσο κατά τήν ὑποδοχή, ὅσο καί κατά τόν Ἑσπερινό, τήν Ἱερά Ἀγρυπνία, τήν Θεία Λειτουργία τῆς Κυριακῆς καί ὅλες  τίς Ἀκολουθίες, πού ἐτελέσθησαν, ἐξελίχθησαν σκηνές συγκινητικές μέ τίς χιλιάδες τοῦ κόσμου, νά προσέρχονται γιά νά ἀντλήσουν χάρη καί εὐλογία ἀπό τά Μαρτυρικά Λείψανα. 

  Στόν Ἑσπερινό καί τήν Θεία Λειτουργία, προέστη ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μαντινείας καί Κυνουρίας κ.κ. Ἀλέξανδρος, ὁ ὁποῖος μετά τήν θερμή προσφώνηση τοῦ Σεβασμιωτάτου Πατρῶν, ὡμίλησε συγκινητικά γιά τούς Ἁγίους Νεομάρτυρες, γιά τήν θυσία τους, γιά τοῦ Χριστοῦ τήν ἀγάπη καί τήν ἐλευθερία τῆς Πατρίδος καί γιά τήν σημασία αὐτῆς τῆς θυσίας καί τῆς προσφορᾶς τοῦ Μαρτυρικοῦ αἵματος γιά τήν ἐποχή μας καί τήν πατρίδος μας.

  Τά Λείψανα μετεφέρθησαν στήν Πάτρα, στό πλαίσιο τῶν ἑορταστικῶν Ἐκδηλώσεων τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν σέ συνεργασία μέ τόν Σύλλογο τῶν ἐν Πάτραις  Ἀρκάδων,  γιά τούς Νεομάρτυρες.

  

   Ὅλες οἱ Ἱερές Ἀκολουθίες ἔχουν ἀφιερωθεῖ σέ προσευχή γιά τά παιδιά μας πού θά διαγωνιστοῦν στίς Πανελλήνιες ἐξετάσεις καί θά    τελοῦνται μέχρι τῆς ἀναχωρήσεως τῶν Ἱερῶν Λειψάνων, στόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Διονυσίου Πατρῶν, ὅπου φυλάσσεται ἡ Ἱερά Εἰκόνα τῶν Ἁγίων, δωρεά τῶν Ἀρκάδων τῆς Πάτρας, ἀπό τό 1861. 

ΟΙ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟΣ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ

ΟΙ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟΣ

ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ

Tοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου

          Πατρῶν  κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

 

            Σήμερα ἡ Πάτρα ὑποδέχεται τά χαριτόβρυτα Λείψανα τῶν Ἁγίων Νεομαρτύρων Δημητρίου καί Παύλου, Πολιούχων τῆς Τριπόλεως, οἱ ὁποῖοι κατά τά ἔτη 1803 καί 1818 ἀντίστοιχα, ὑπέστησαν θάνατο μαρτυρικό γιά τήν Ἁγία μας Ὀρθόδοξη πίστη καί τήν ἐλευθερία τῆς πατρίδος μας.

            Ὅλοι οἱ Τριπολίτες, μεγαλώσαμε μέ τόν βίο τους, πού μᾶς συγκλόνιζε ἀπό μικρά παιδιά, καί εἴχαμε πάντα ἐνώπιόν μας τίς ἱερές μορφές τους.

            Ἡ συγκίνηση μου εἶναι ἀνέκφραστη, γιατί εὐδόκησε ὁ Θεός, ἠθέλησαν οἱ Ἅγιοι Νεομάρτυρες καί εὐλόγησε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μαντινείας καί Κυνουρίας κ.κ. Ἀλέξανδρος, νά ἔλθουν τά Λείψανα τῶν Ἁγίων στήν πόλη τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου, πρός εὐλογία καί ἁγιασμό τοῦ χριστεπωνύμου πληρώματος τῆς Ἀποστολικῆς μας Ἐκκλησίας.

            Τά Ἁγια Μαρτυρικά Λείψανα θά παραμείνουν ἕως τό βράδυ τῆς Δευτέρας 13^ης Μαΐου, στόν Ἱερό Ναό Ἁγίου Διονυσίου Πατρῶν, ὅπου ἀπό τό 1861 εἶναι θησαυρισμένη ἡ ἁγία τους Εἰκόνα, ἀφιέρωμα τῶν ἐν Πάτραις Ἀρκάδων, οἱ ὁποῖοι τότε ζοῦσαν στήν περιοχή τοῦ Ἁγίου Διονυσίου.

            Κάθε χρόνο, ἡ ἐν Πάτραις παροικία τῶν Ἀρκάδων, κατά μῆνα Μάϊο, προσκαλεῖ τά πλήθη τῶν εὐσεβῶν Πατρέων, γιά νά ἑορτάσουν καί νά πανηγυρίσουν, ἐπί τῇ ἱερᾷ μνήμῃ καί λαμπρᾷ ἑορτῇ τῶν ἀριστέων τῆς Πελοποννήσου.

            Ὅμως, ἄς δοῦμε ἐν συντόμῳ τόν βίο τῶν Ἁγίων μας, διότι πολλά θά ὠφεληθοῦμε, ἀφοῦ, ὅπως λέγει ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς, «οἱ βίοι τῶν Ἁγίων μας εἶναι ἡ ὡραιότερη ἐγκυκλοπαίδεια γιά νά μορφώνωμε τά παιδιά μας».

·      Ὁ Ἅγιος Νεομάρτυς Δημήτριος, εἷλκε τήν καταγωγή του ἀπό τήν Χώρα (τότε Λιγούδιστα) τῆς Τριφυλίας. Ἔφυγε μικρός ἀπό τήν πατρίδα του, γιά νά ἐργασθῇ στήν Τρίπολη καί νά ἐξοικονομήσῃ τά πρός τό ζῆν.

            Ἐδῶ ὅμως ἀρχίζει ὁ κατήφορος. Οἱ κακές παρέες γιά τόν 15χρονο Δημήτριο, τόν «ἄλλαξαν». Ἐξώμοσε. Ἔγινε Μουσουλμᾶνος. Ὀνομάστηκε Μεχμέτ.

            Κάποια στιγμή κατενόησε τό λάθος του καί ἔφυγε γιά τά μέρη τῆς Μικρᾶς Ἀσίας (Σμύρνη, Κυδωνιές), γιά νά βρεθῇ ἀργότερα στήν Χίο, κοντά στόν Ἅγιο Μακάριο τόν Νοταρᾶ, ἀλείπτη πολλῶν Νεομαρτύρων.

            Ἐπέστρεψε στήν Τρίπολη, ὅπου «πίστει Χριστοῦ τήν κεφαλήν ἀπετμήθη ὑπό τῶν ἀπίστων τυράννων, τήν 14^ην Ἀπριλίου 1803, Τρίτην τῆς Ἑβδομάδος τοῦ Θωμᾶ».

            Ἡ ἀποτμηθεῖσα κεφαλή του ἐτάφη στήν Τρίπολη (σήμερα φυλάσσεται στόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό Ἁγίου Βασιλείου Τριπόλεως), ἐνῶ τό ἀκέφαλο μαρτυρικό του σῶμα ἐνταφιάσθη στήν Ἱερά Μονή Ἁγίου Νικολάου Βαρσῶν, ὅπου εἶναι θησαυρισμένα τά σεπτά Λείψανά του. Ἀπό τήν στιγμή τοῦ μαρτυρίου του μέχρι σήμερα, πλεῖστα θαύματα γίνονται μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ, διά πρεσβειῶν τοῦ ἐνδόξου Νεομάρτυρος. (Ἔχομε ἤδη ἀναφερθῆ λεπτομερῶς στόν βίο τοῦ Νεομάρτυρος Δημητρίου στό ἄρθρο μας τῆς 14^ης Ἀπριλίου, ἡμέρας τοῦ μαρτυρίου του).

·      Ὁ Ἅγιος ἔνδοξος Νεομάρτυς Παῦλος, κατά κόσμον Παναγιώτης Πανουτσόπουλος, γεννήθηκε καί μεγάλωσε στό Σοπωτό (τώρα Ἀροανία) τῶν Καλαβρύτων. Νέος ἔφτασε στήν Πάτρα, ὅπου ἐργάστηκε κάποια χρόνια ὡς τσαγκάρης, γιά νά βρεθῇ μετά ταῦτα στήν Τρίπολη, ὅπου ἐξώμοσε, ὅπως ὁ προηγούμενος Ἅγιος.

            Ἡ μητέρα του Ἀντώνα, στό Σοπωτό, ὅταν ἔμαθε ὅτι ὁ γυιός της τούρκεψε, φόρεσε μαῦρα καί ἔκλαιε συνεχῶς, ἐνῶ στούς συγχωριανούς της ἔλεγε, ὅτι ὁ Παναγιώτης πέθανε. Δέν ἔζησε ἡ δύστυχη μάνα πολύ. Ἔφυγε ἀπό τόν καημό της.

            Ὁ Παναγιώτης πληροφορήθηκε τυχαῖα στήν Τρίπολη τά σχετικά μέ τήν μάνα του, καί ἀμέσως ἄστραψε μέσα του ἕνα φῶς. Ἦταν ἡ εὐχή τῆς μάνας ἀπό τόν οὐρανό. Ἔφυγε ἀπό τήν Τρίπολη καί ἔφτασε στό Σοπωτό. Πάνω στό νιοσκαμμένο τάφο τῆς πικραμένης μάνας, τό παιδί κλαίει μέ λυγμούς. Γονατιστός φωνάζει ἀπό τῆς ψυχῆς του τά τρίσβαθα: «Μανούλα μου, συχώρα με. Μέ τό αἷμα μου θά ξεπλύνω τήν ντροπή, πού σοῦ ἔδωσα».

            Λουσμένος στά δάκρυα τῆς μετανοίας, φτάνει στό Ἅγιον Ὄρος, ὅπου στήν Μονή τῆς Μεγίστης Λαύρας γίνεται Μοναχός, μέ τό ὄνομα Παῦλος.

            Ἐπιστρέφει στήν Τρίπολη καί ἀποτέμνεται τήν κεφαλήν, μετά ἀπό τήν σθεναρά ὁμολογία ὑπέρ Χριστοῦ Ἐσταυρωμένου καί Ἀναστάντος, τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν.

            Στό σημεῖο αὐτό, ἀξίζει νά ἀναφέρωμε μιά λεπτομέρεια. Εὑρισκόμενος στό Ἄργος, ὅταν κατέβαινε ἀπό τό Ἅγιον Ὄρος γιά τήν Τρίπολη, εἶδε ὅραμα συγκλονιστικό.

            Ἕνας νέος μέ ὁλοφώτεινο πρόσωπο, τόν καλοῦσε στήν Τρίπολη μέ τοῦτα τά λόγια: «Χαῖρε συναθλητά Παῦλε. Ἔλα γρήγορα στήν Τρίπολη, ὅπου σέ περιμένω...».

            Ὁ Παῦλος ρώτησε στήν Τρίπολη καί μέ συγκίνηση ἔμαθε γιά τό μαρτύριο τοῦ Δημητρίου, πού εἶχε γίνει 15 χρόνια νωρίτερα.

            Τό Λείψανο τοῦ Νεομάρτυρος Παύλου ἐτάφη πλησίον τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Παμμεγίστων Ταξιαρχῶν Τριπόλεως. Λίγα χρόνια ἀργότερα ἔγινε ἡ ἀνακομιδή καί Λείψανά του ἔλαβαν πολλοί φιλομόναχοι καί  φιλομάρτυρες ἀδελφοί. Τμῆμα τοῦ ἱεροῦ του Λειψάνου εὑρίσκεται στήν ἰδία Λάρνακα μέ τά Λείψανα τοῦ Νεομάρτυρος Δημητρίου στήν Ἱερά Μονή Ἁγίου Νικολάου Βαρσῶν.

            Τό ματωμένο ράσο του καί ἡ ζώνη του εὑρίσκονται στήν Μονή τῆς Ὁσίας Ματρώνης Ὕδρας, ὅπου εἶχαν μεταφερθῆ ἀπό κάποια θεία του Μοναχή.

            Κάθε χρόνο ἡ Τρίπολη ἑορτάζει πανδήμως τήν μνήμη τῶν Ἁγίων Νεομαρτύρων στίς 22 Μαΐου, μέ κέντρο τόν Ἱερό Ναό τοῦ Προφήτου Ἠλιού καί τῶν Νεομαρτύρων, πού βρίσκεται κοντά στόν τόπο τοῦ μαρτυρίου τοῦ Ἁγίου Νεομάρτυρος Παύλου.

·  Στήν Πάτρα θά τούς ἑορτάσωμε στίς 11, 12, καί 13 Μαΐου, ἀφοῦ θά ἔχωμε ἐδῶ τά πανσεβάσμια Λείψανά τους.

            Μακάρι ὅλοι οἱ Πατρινοί, εἰδικά οἱ νέοι μας, νά προσέλθουν καί νά προσκυνήσουν τούς Ἁγίους, οἱ ὁποῖοι ἔχουν μεγάλη παρρησία πρός τόν Θεό.

            Μέσα ἀπό τήν ζωή τῶν δύο λαμπρῶν Νεομαρτύρων τῆς Πελοποννήσου Δημητρίου καί Παύλου, φαίνεται ὁ ἀγώνας τοῦ Γένους μας νά διατηρήσῃ ἄσβεστη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως στόν Θεό καί τῆς ἀγάπης πρός τήν πατρίδα. Πολλάκις αὐτό ἐπετεύχθη μετά ἀπό πτώσεις, ὀδύνες καί μαρτύρια, μπροστά στά ὁποῖα ἰλιγγιᾶ ὁ ἀνθρώπινος νοῦς.

Ὁ ἀγώνας τῶν Νεομαρτύρων ἐβοήθησε στήν διατήρηση τῆς ἐκκλησιαστικῆς καί τῆς ἐθνικῆς μας αὐτοσυνειδησίας. Αὐτό τονίζει ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης στό θαυμάσιο βιβλίο του, τό ὁποῖο ἐπιγράφεται «Νέον Μαρτυρολόγιον» καί ἔχει ὡς ὑπότιτλο «Ἤτοι μαρτύρια τῶν νεοφανῶν μαρτύρων, τῶν μετά τήν ἅλωσιν τῆς Κωνσταντινουπόλεως κατά διαφόρους καιρούς καί τόπους μαρτυρησάντων, συναχθέντα ἐκ διαφόρων συγγραφέων καί μετ’ ἐπιμελείας ὅ,τι πλείστης διορθωθέντα, ἐν οἷς καί ἱκαναί ἀκολουθίαι προσετέθησαν, παρά τοῦ ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου». (Ἔκδ. γ’, Ἀστήρ, Ἀθῆναι, 1961).

            Ἐκεῖνο τό ὁποῖο θαυμάζει κανείς στό «Νέον Μαρτυρολόγιον» πρωτίστως, εἶναι τό προοίμιο τοῦ βιβλίου, στό ὁποῖο ὁ Ὅσιος Νικόδημος ἀναφέρεται μέ λόγια συγκινητικά στούς Νεομάρτυρας. Ὁ Ἅγιος δοξάζει τόν Θεό, γιατί μέσα σέ μιά δύσκολη γιά τήν Ἐκκλησία καί τήν πατρίδα μας περίοδο, ἀνέδειξε τόσους Νεομάρτυρας, «...οἱ ὁποῖοι διά νά φυλάξουν τήν ἐλευθερίαν καί τήν εὐγένειαν τῆς Χριστιανικῆς ἡμῶν πίστεως, κατεφρόνησαν πλοῦτον, δόξαν, ἡδονάς καί κάθε ἄλλην σωματικήν ἀπόλαυσιν, καί παρέδωκαν προθύμως τόν ἑαυτόν τους εἰς θάνατον».

            Καί συνεχίζει ὁ Ἅγιος: «Παρόμοιον εἶναι τοῦτο τό θαῦμα, ὡσάν νά βλέπῃ τινάς μέσα εἰς τήν καρδίαν τοῦ χειμῶνος, ἐαρινά ἄνθη καί τριαντάφυλλα· μέσα εἰς τήν βαθυτάτην νύκτα, ἡμέραν καί ἥλιον· μέσα εἰς τό ψηλαφητόν σκότος, φῶτα λαμπρότατα· ἐν καιρῷ τῆς αἰχμαλωσίας, νά βλέπῃ ἐλευθερίαν, καί ἐν καιρῷ τῆς τωρινῆς ἀσθενείας, ὑπερφυσικήν δύναμιν...».

            Ὁ Ὅσιος Νικόδημος βάζει στό στόμα τῶν Ἁγίων Νεομαρτύρων λόγια ἐνισχυτικά καί παρακλητικά, ὄχι μόνο πρός τούς ἀνθρώπους τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, ἀλλά καί ὅλων τῶν ἐποχῶν. Πιστεύω ὅτι σήμερα εἶναι ἐξόχως διδακτικά. Ἄς τά ἀκούσωμε μετά πολλῆς προσοχῆς.

            «Ἀδελφοί μας Χριστιανοί. Ἀδελφοί μας ἀγαπητοί καί περιπόθητοι. Ὁ λαός τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ὁ ἐκλεκτός καί περιούσιος, λάβετε παράδειγμα ὑπομονῆς τῶν θλίψεων ὁπού δοκιμάζετε, ἀπό ἡμᾶς τούς συναδέλφους σας. Ἡμεῖς διά νά ὑπομείνωμεν ἀνδρείως διά τόν Χριστόν τά παρά τῶν ἀλλοπίστων διάφορα μαρτύρια, ἐκληρονομήσαμεν μίαν Βασιλείαν αἰώνιον καί ἐσυναριθμήθημεν μέ τούς παλαιούς, καί Ἁγίους Μάρτυρας. Καί ἐσεῖς ἄν ὑπομένετε μετά εὐχαριστίας, διά τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, τούς δαρμούς, τάς φυλακάς, τάς ἁλύσεις, τάς ἀγγαρείας, τάς ζημίας, τά ἀνυπόφορα δοσίματα, καί τά ἄλλα βάσανα ὁπού σᾶς κάμνουν οἱ νῦν κρατοῦντες, βέβαια ὡς Μάρτυρες τῇ προαιρέσει λογίζεσθε κοντά εἰς τόν Θεόν».

            Καί παρακάτω ὁ Ἱερός Νικόδημος βάζει στό στόμα τῶν Νεομαρτύρων τήν ἑξῆς παραγγελία:

            «Φυλαχθῆτε, ἀγαπητοί ἀδελφοί μας, φυλαχθῆτε διά τήν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ καί διά τήν σωτηρίαν τῶν ψυχῶν σας, νά μή σᾶς κλέψουν τόν θησαυρόν τῆς ἁγίας σας πίστεως, τῆς ὁποίας ὅλος ὁ κόσμος μέ ὅλας του τάς δόξας καί ἀναπαύσεις καί τά βασίλεια δέν εἶναι ἀντάξιος».

·  Γι’ αὐτό λοιπόν, ἄς σπεύσωμε ὅλοι μας, νά ὑποδεχθοῦμε καί νά προσκυνήσωμε τά μυρίπνοα Λείψανα τῶν Ἁγίων Νεομαρτύρων Δημητρίου καί Παύλου, τά ὁποῖα θά φιλοξενηθοῦν αὐτές τίς ἡμέρες στήν πόλη μας.

            –Ἄς σπεύσουν οἱ γονεῖς, νά παρακαλέσουν γιά τά παιδιά τους, ὥστε νά βαζίζουν τόν σωστό δρόμο στήν ζωή τους, καί ἄν κάποια ἀπό αὐτά παρεξέκλιναν τῆς εὐθείας ὁδοῦ, νά ἐπανεύρουν τήν σωστή πορεία τους.

            –Ἄς σπεύσουν οἱ νέοι μας, τά παιδιά μας, νά χαιρετίσουν τούς νέους ἀθλητάς, οἱ ὁποῖοι ἀγωνίστηκαν τόν καλόν ἀγῶνα μέσα στό στάδιο τῶν ἱερῶν ἀγωνισμάτων, καί κέρδισαν τόν ἀμαράντινο τῆς δόξης στέφανο.

            –Ἄς σπεύσουν, ἅπας ὁ λαός, πρεσβύτεροι μετά νεωτέρων, νεανίσκοι καί παρθένοι, νά ἀκουμπήσουν ἐπάνω στήν Λάρνακα πού φυλάσσει τόν ἀτίμητο θησαυρό, γιά νά ἀντλήσουν δύναμη γιά τήν ἀντιμετώπιση τῶν πολλῶν δυσκολιῶν τῆς ζωῆς.

            –Ἄς σπεύσουν οἱ ἀσθενοῦντες πρός τούς δύο μεγάλους ἰατρούς, οἱ ὁποῖοι γοργά μεταφέρουν τά αἰτήματα πρός τόν θρόνο τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου μας γιά ἴαση ψυχοσωματική καί θεραπεία τελεία.

·  Ἐμεῖς ἐξαιρέτως ὅλες αὐτές τίς ἱερές τελετές καί πνευματικές συνάξεις, μέ κέντρο τήν Θεία Εὐχαριστία, τίς ἀφιερώνομε στά παιδιά μας, τά ὁποῖα θά διαγωνισθοῦν στίς Πανελλήνιες Ἐξετάσεις.

            Προσκαλοῦμε λοιπόν τούς ὑποψηφίους φοιτητάς, τά παιδιά μας πού κοπιάζουν καί ἀγωνίζονται γιά τό μέλλον τους, νά προσέλθουν, ὥστε μαζί μας νά ἱκετεύσουν τούς Ἁγίους γιά τήν ἀσφαλῆ καί βεβαία νίκη καί ἐπιτυχία στόν ἀγῶνα τους. 

            Ὅλες οἱ Ἱερές Ἀκολουθίες, ἀπό τήν ὑποδοχή τῶν Ἱερῶν Λειψάνων, ἕως καί τήν ἀναχώρησή τους, θά γίνωνται κυρίως γιά τούς νέους καί τίς νέες μας, πού ἀρχίζουν τόν ἀγῶνα τῶν Πανελληνίων Ἐξετάσεων.  

 

Κύριε, ταῖς τῶν Νεομαρτύρων Σου πρεσβείαις,

δίδου τῷ λαῷ Σου, ὡς οἰκτίρμων, τά ἐλέη Σου.