ΔΕΥΤΕΡΗ ΗΜΕΡΑ ΠΑΡΑΜΟΝΗΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΡΑΣ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ

ΔΕΛΤΙΟΤΥΠΟΥ

Τετάρτη 30/10/2013

ΔΕΥΤΕΡΗ ΗΜΕΡΑ ΠΑΡΑΜΟΝΗΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΡΑΣ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

· Το πρωΐ της Τετάρτης30/10/2013 ετελέσθη στον Ιερό Ναό της του Θεού Σοφίας Στροβόλου Λευκωσίας, Αρχιερατική Θεία Λειτουργία, ενώ αμείωτο είναι το προσκύνημα από το πρωΐ, καθώς προσέρχονται χιλιάδες Κυπρίων αδελφών μας και αναμένουν με υπομονή ναπροσκυνήσουν την Κάρα του Πρωτοκλήτου των Αποστόλων.

· Ο Σεβασμιώτατος ΜητροπολίτηςΠατρών κ. Χρυσόστομος και ο Μητροπολίτης Μαντινείας και Κυνουρίας κ. Αλέξανδρος και οι λοιποί Κληρικοί πουσυνοδεύουν την Αγία Κάρα στην Κύπρο, έγιναν δεκτοί στην Ιερά ΑρχιεπισκοπήΚύπρου από τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Κύπρου κ. Χρυσόστομο και ξεναγήθηκανστους χώρους του ιστορικού κτηρίου. (Διαμέρισμα Εθνάρχου Μακαρίου, ΠαρεκκλήσιοΑποστόλου Βαρνάβα κλπ.).

Ενσυνεχεία προσκύνησαν στον Καθεδρικό Ιερό Ναό του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου τηςΑρχιεπισκοπής Κύπρου και ξεναγήθηκαν από τον κ. Ιωάννη Ηλιάδη, υπεύθυνο τουΜουσείου της Αρχιεπισκοπής, ο οποίος στην συνέχεια ξενάγησε τους Αρχιερείς και τους λοιπούς εξ Ελλάδος Κληρικούς στο παρακείμενο Βυζαντινό Μουσείο.

· Μετά ταύτα επισκέφθηκαντο ιστορικό Παγκύπριο Γυμνάσιο, το οποίοίδρυσε το 1812 ο Εθνάρχης Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Κυπριανός και από το οποίοαπεφοίτησαν μεγάλες προσωπικότητες, όπως ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου και ΕθνάρχηςΜακάριος.

Οι επισκέπτες ξεναγήθηκαν στουςιστορικούς χώρους του Σχολείου και στην κρύπτη των Φιλικών κατά το 1821.

Τέλος στο Γραφείο του κ. Διευθυντού έγιναν δεκτοί με πολύ σεβασμό και ευγένεια από τον κ. Διευθυντή του Σχολείου, ο οποίος μίλησε με λόγια συγκινητικά προς τους Αρχιερείς και τουςάλλους Κληρικούς.

Ο Σεβασμιώτατος κ. Χρυσόστομος εξέφρασε τις ευχαριστίες και την συγκίνηση όλων για την υποδοχή και τηνξενάγηση στον ιστορικό χώρο και ευχήθηκε από το σχολείο αυτό να αποφοιτούν Ελληνόψυχοι και λεβεντόψυχοι βλαστοί, σαν τους μαθητές που κατά καιρούς θυσιάστηκαν μέσα απ’ αυτό το Εκπαιδευτήριο, υπέρ πίστεως και Πατρίδος.

· Το απόγευμα οι Σεβασμιώτατοι και οι άλλοι Κληρικοί επισκέφθηκαν τον Τύμβο της Μακεδονίτισσας, όπου κείται το αεροπλάνο, που κατέπεσε από φίλια πυρά το 1974 με τα ιερά κόκκαλα των αγωνιστών και όπου έχει υψωθεί μνημείο δόξης και τιμής για τουςήρωες που έπεσαν για την ελευθερία της Κύπρου, Ελλαδίτες και Ελληνοκυπρίους και όπου ανέπεμψαν δέηση υπέρ μακαρίας μνήμης και αιωνίου αναπαύσεως των μαρτύρων και ηρώων της Κύπρου και της Ελλαδος. 

Τρίτη 29/10/2013 ΛΑΜΠΡΗΥΠΟΔΟΧΗ ΤΗΣ ΤΙΜΙΑΣ ΚΑΡΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

 

Τρίτη 29/10/2013

ΛΑΜΠΡΗ ΥΠΟΔΟΧΗ ΤΗΣ ΤΙΜΙΑΣ ΚΑΡΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

   Με τιμές Αρχηγού Κράτους έγινε δεκτή η Αγία Κάρα του Αποστόλου Ανδρέου στην Κύπρο στο αεροδρόμιο της Λάρνακας, όπου μετεφέρθη με στρατιωτικό αεροσκάφος C130, του Υπουργείου Εθνικής Αμύνης της Ελλάδος.

Το αεροσκάφος παρέλαβε την Αγία Κάρα από τον αερολιμένα του Αράξου. Το Ιερό Λείψανο συνοδεύουν,ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρών κ. Χρυσόστομος, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μαντινείας και Κυνουρίας κ. Αλέξανδρος, ο Αρχιμ. Αρτέμιος Αργυρόπουλος, ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Νικόλαος Σκιαδαρέσης, ο Πρωτοπρεσβύτερος π.Δημήτριος Παπαγεωργίου και οι Διάκονοι Ιωακείμ Σταματόπουλος και Δημήτριος Κολλιόπουλος.

   Στο αεροδρόμιο της Λάρνακας ανέμεναν ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ. Χρυσόστομος, ο Υπουργός Αμύνης της Κύπρου και ο Δήμαρχος Λάρνακος, ο Σεβασμιώτατος Κυτίου κ. Χρυσόστομος και άλλοι Αρχιερείς και πλήθος κόσμου. Εκεί ετελέσθη δέησις και παραχωρήθηκε συνέντευξη τύπου από τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Κύπρου και τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πατρών.

Στον Ιερό Ναό της του Θεού Σοφίας στην Λευκωσία, όπου μετεφέρθη εν συνεχεία η Αγία Κάρα, ανέμενε ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίαςκ. Νικόλαος Αναστασιάδης, επίσης ο Πρόεδρος της Βουλής, Υπουργοί, ο Δήμαρχος Λευκωσίας, Αρχιερείς, πλήθος Ιερέων και χιλιάδες Λαού.

   Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ. Χρυσόστομος ευχαρίστησε τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πατρών κ. Χρυσόστομο για την μεταφορά της Κάρας του Αγίου Ανδρέου στην Κύπρο και ευχήθηκε σύντομα να δώση ο Θεός να λυθούν όλα τα προβλήματα, τα οποία αντιμετωπίζει η Μεγαλόνησος  Κύπρος.

    Στην συνέχεια αντιφώνησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρών κ. Χρυσόστομος, με τους εξής λόγους: 

 

Ἀντιφώνησις τοῦ ΣεβασμιωτάτουΜητροπολίτου Πατρῶν κ.κ.Χρυσοστόμου

κατά τήν ὑποδοχήν τῆςΣεπτῆς Κάρας τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου εἰς Κύπρον

Μακαριώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Νέας Ἰουστινιανῆς και πάσηςΚύπρου κ. Χρυσόστομε,

Ἐξοχώτατε κύριεΠρόεδρε τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας,

Σεβασμιώτατοικαί Πανιερώτατοι Ἀρχιερεῖς,

ΕὐλαβέστατοιΠρεσβύτεροι καί Διάκονοι,

ὉσιώτατοιΜοναχοί καί Μοναχές,

Ἐντιμότατοι Ἄρχοντες,

Λαέ τοῦ Θεοῦ περιούσιε καί εὐλογημένε.

Κύπριοι Ἀδελφοί μας πολυφίλητοι, Ἕλληνες περιπόθητοι, πού μέσα στοῦ χρόνου τό διάβα κατέστητε ὁμολογηταίκαί μάρτυρες ὑπέρ τῆς ἀμωμήτου καί ἁγίας ἡμῶν Πίστεως καί τῆς Ἑλληνικῆς φυλῆςκαί πατρίδος.

Ἤλθαμε σήμερα στόν ἁγιασμένο καί αἱματοποτισμένο τόπο σας, στήν γῆ τῶν Ἁγίων καί ἡρώων τῆς Ὀρθοδοξίας καί τοῦΓένους μας, μεταφέροντες ὅ,τι πολυτιμότερο ἔχομε στήν Ἀποστολική πόλη μας τήνΠάτρα, τόν ἀτίμητο, τόν χαριτόβρυτο καί Ἀγγέλοις αἰδέσιμο θησαυρό, τήν πανσεβάσμιο Κάρα τοῦ Πρωτοκλήτου τῶν Ἀποστόλων Ἁγίου Ἀνδρέου, ὁ ὁποῖος πρῶτος τήν κλήση παρά Χριστοῦ τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν ἐδέχθη καί τόν Λυτρωτήν τοῦ κόσμου αὐθωρείἠκολούθησε καί ἐκ τοῦ βυθοῦ τῆς ἀγνοίας πρός θεογνωσίαν τά ἔθνη ὡδήγησε.

Καί ἰδού, ἐπιγείων καί ἐπουρανίωνσήμερον κοινή πανήγυρις, στήν νῆσο τοῦ Ἀποστόλου Βαρνάβα. Ἄγγελοι μετά ἀνθρώπωνσυγχορεύουσι καί ἄνθρωποι μετά τῶν Ἀγγέλων λαμπρῶς πανηγυρίζουσι. Ἡ Ἐλεοῦσα καίΠαμμακάριστος Παναγία μας, ἀπό τό Θρονί της στοῦ Κύκκου ἀγάλεται. Ἀπόστολος Ἀπόστολον ὑποδέχεται. Ὁ Ἀνδρέας τόν Βαρνάβαν ἀσπάζεται καί ὁ Βαρνάβας τόν Ἀνδρέαν καταφιλεῖ.

Ὁ Λάζαρος τήν κοινήν Ἀνάστασινεὐαγγελίζεται. Ὁ τῆς Τριμυθοῦντος ἱερώτατος Ποιμήν, Σπυρίδων ὁ Θαυματουργός,τήν Παναγία Τριάδα ὕμνοις καί ὠδαῖς πνευματικαῖς, τόν κέραμον βαστάζων, ὑμνολογεῖκαί γεραίρει. Ὁ Νεόφυτος τῆς Ἐγκλείστρας τόν Σταυρό τόν πανάγιο ἐπ’ ὤμων αἴρων,μετά τῶν ἄλλων ὁσίων καί ἀσκητῶν τῆς νήσου, «τήν μυστικήν θεωρίαν καί ἐμπειρίαν»ὡς ὁδόν σωτηρίας προβάλλουσι.

Ὁποῖος, ὅμως, συγκλονισμός, ἐσωτερικός σεισμικός τάς ψυχάς καταλαμβάνει! Τήν συγκίνηση ὁ ἀοίδιμος Ἐθνομάρτυς Κυπριανός, ὁ ἡρωικός τῆς Ἑλληνικοτάτης Μεγαλονήσου ποιμήν καί Ἀρχιεπίσκοπος, αἵμασι μαρτυρίου ἐπιτείνει, καί χορεία ἀτελεύτητη φωτοφόρων καί στεφανηφόρων τοῦ Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἔθνους μαρτύρων «βαφαῖς ἐρυθραῖς» συνυπογράφει.

Ἀλλ’ ὦ τῆς φοβερᾶς ἐκπλήξεως,ὁρῶμεν μέ τά ἔσω ὄμματα τόν λεβεντόψυχο καί ὡς χρυσόν ἐν χωνευτηρίῳδοκιμασθέντα, τόν ἡλιοπρόσωπο Γρηγόριο τόν Αὐξεντίου, μέ τούς σπινθηροβόλους ἀπό τῆς ψυχῆς τήν φλόγα καί τῆς καρδιᾶς τό πύρωμα ὀφθαλμούς, τόν πυρσό τῆς ἐλευθερίας νά βαστάζῃ καί τόν Πρωτόκλητο, ὡς λαμπαδηδρόμος γενναῖος νά ὑποδέχεται. Καί τόπαλληκάρι μέ τό ἀγέρωχο παράστημα, πού οὔτε τό μένος τῶν ξένων ἐλογάριασε, οὔτε ἐνώπιον τῆς ἀγχόνης ἐπτοήθη, τόν ὀλίγα μέν ἔτη ζήσαντα, τήν δέ Κύπρον καί τόνκόσμον ἡρωισμῷ πλουτήσαντα, τόν Παλληκαρίδη δηλαδή, τόν δεκαοκτάχρονο Εὐαγόρα, τόν τῆς Κύπρου εὐκλεῆ βλαστό, μαζί μέ τόν εἰκοσιτετράχρονο Μιχαήλ Καραολή καί τούς ἄλλους γείτονές τους στά Φυλακισμένα Μνήματα, τούς βλέπομε νά ξαναζοῦν καί μέ τόνμαχητικό νεανικό τους ἐνθουσιασμό, νά βαστάζουν τήν σημαία τῆς δόξης καί τοῦ Κυπριακοῦ Ἑλληνικοῦ μεγαλείου καί τῆς ἱερᾶς πομπῆς νά προπορεύονται.

Ἄδειασαν σήμερα τά Φυλακισμένα Μνήματα καί κενός εἶναι ὁ Τύμβος τῆς Μακεδονίτισσας, διότι ὅλοι οἱ τοῦ Ἔθνους καί τῆς Πίστεως μάρτυρες, τόν τῆς ἀληθείας καί τῆς Ἀναστάσεως κήρυκα, τόν κλεινόν Ἀνδρέα, ποδί ἀγαλλομένῳ, ὑποδέχονται.

Καί καθώς ἡ αὔρα τοῦ πνεύματος πνέῃ κατ’ αὐτήν τήν εὐλογημένη ὥρα ἐντός καί ἐκτός τοῦ πανιέρουτούτου, τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας Ναοῦ, ἤδη νοερῶς καί μυστικῶς ὁρῶμεν τούς Ἁγίους ἐπίτῶν τοίχων τῆς φυλακισμένης Μονῆς τοῦ Πρωτοκλήτου στήν Καρπασία νά δακρύουν ἀπόχαρά διά τήν Ἀποστολικήν ἐν Κύπρῳ ἐπίσκεψη, ἀλλ’ οὐχί μόνον ἀπό χαράν, ἀλλά καί ἀπό τόν πόνον τῆς πολυχρονίου καί ἀδίκου κατακτήσεως, κατοχῆς καί φυλακῆς.

Μαζί τους σκιρτοῦν ἅμα καί ριγοῦν οἱ ψυχές τῶντέκνων τῆς Καρπασίας καί ἰδού τό χῶμα ἐπί τῶν τάφων των ἐρράγη καί ἡ μυροβόλος αὔρα τῶν ἐντός αὐτῶν μαρτυρικῶν λειψάνων, ἐνταῦθα «ἀκούεται», διά νά χρησιμοποιήσω τήν χαρακτηριστική Ἁγιορείτικη μοναστηριακή ἔκφραση.

Τούς συνοδεύει ὅλη ἡ μυροβόλος καί μαρτυρική χορείατῶν Ἑλλήνων ἐκ τῆς μητροπολιτικῆς Ἑλλάδος καί τῶν Ἑλλήνων τῆς Κύπρου, πού ἔδωσαν αἷμα καί πνεῦμα διά τῆς ἐλευθερίας τήν ὑπόθεση, γνωστῶν καί ἀγνοουμένων, πού ἔσπειραν καί ἐλίπαναν τήν δοξασμένη καί τιμημένη γῆ μέ τά κόκκαλά τους τά ἱερά καί ἁγιασμένα.

Διά τοῦτο ἤλθαμε σήμερα κοντά σας, Μακαριώτατε, μετάκαί ἀπό τήν ἀπαραίτητη ἔγκριση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Διάτοῦτο ὑπακούσαμε στοῦ Θεοῦ τήν Οἰκονομία καί τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου τό θέλημα, διά νά σᾶς εἴπωμε ὅτι ἡ καρδία μας φλέγεται ἀπό ἀγάπη γιά τήν Κύπρο, πού γιά μᾶς εἶναι καημός, εἶναι λυγμός καί πόνος, εἶναι χαρά καί στεναγμός, γλυκειά μας περηφάνεια.

Διά τοῦτο ἤλθαμε κοντά σας, μαζί μέ τόν πολιό καί σεβάσμιο Ἱεράρχη τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Μαντινείας καί Κυνουρίας κ. Ἀλέξανδρο, πού ποιμαίνει τήν γῆ τοῦ Ἀγαπήνορος, τοῦ οἰκιστοῦ τῆς Πάφου, καί μαζί μέ τά λοιπά μέλη τῆς συνοδίας μας, γιά νά σᾶς εἴπωμε,ὅτι πάντοτε ἐνώπιον τῆς Ἁγίας Κάρας τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου καί τοῦ ἱεροῦ Σταυροῦτοῦ Μαρτυρίου του, σᾶς συνοδεύομε στίς προσευχές γιά ἐπίτευξη τῶν στόχων πού ἔχετε θέσει, τῶν δικαίων στόχων γιά ἐπίλυση τοῦ χρόνια τώρα, ὡς μή ὤφελεν,ταλανίζοντος τήν Μεγαλόνησο ἀλλά καί τόν κόσμον ὅλον, Κυπριακοῦ προβλήματος.

Γιά τήν ἐπίλυση ἑνός προβλήματος γιά τό ὁποῖο ἐμόγησαν καί οἱ ἀοίδιμοι Προκάτοχοί σας ἐν οἷς καί ὁ περιάκουστος ἀοίδιμος Μακάριος πού ἀπό τόν Κύκκο ὅπου ἀναπαύεται εὐλογεῖ τόν Λαόν του.

Εἴμεθα ἐδῶ γιά νά ἀσπασθοῦμε τίς πλάκες τῶν μαρτυρικῶν τάφων καί μνημείων, τούς σταυρούς, τά ἰκριώματα καί τίς ἀγχόνες τῶνπολλῶν καί δόξῃ ἠγλαϊσμένων, τῶν εὐκλεῶν ἡρώων τῆς Κύπρου μας, μεταξύ τῶν ὁποίων σήμερον χαίρονται πολλά Πατρινόπουλα καί Ἀχαιῶν ἀγωνιστῶν πληθύς. Τούς τάφους αὐτῶνγονυπετεῖς προσκυνοῦμε καί τούς ἀγωνιστάς μακαρίζομε. Κατασπαζόμεθα τά ἡρωϊκά παιδιά μας, τόν ὑπολοχαγό Νικόλα Κατούντα, τόν ἡρωϊκό δεκανέα Χρῖστο Γρίβα, τόνΧρῖστο Γκαβό, τόν Κωνσταντῖνο Ἀντωνόπουλο, τόν Γιώργη Μαρτζάκλη, τόν Ἀλέξη Χριστόπουλο καί ὅσους ἄλλους, πού τά ἀδέλφια τους στήν Πάτρα, περήφανα τούς κλαῖνεἤ τούς καρτεροῦν μέ πόνο, ἐπαναλαμβάνοντας μέ σεμνή ὑπερηφάνεια: «Πάντοτενά τόν καρτερεῖς ἐκεῖνον πού σοῦ λείπει». Εὑρισκόμεθα μαζί σας,βαστάζοντες τήν Κάρα τοῦ κοινοῦ μας Ἁγίου, διά νά σᾶς εἴπωμε ὅτι ὁ ἴδιος παλμός ὑπάρχει στήν Πάτρα, μέ ἐκεῖνον τόν παλμό τῆς καρδιᾶς τῶν νέων, οἱ ὁποῖοι τό1955 ξεχύθηκαν στούς δρόμους τῆς Ἀχαϊκῆς πρωτευούσης, σάν ἕνα ποτάμι λευτεριᾶς,διατρανώνοντας τήν Ἑλληνικότητα τῆς Κύπρου καί τήν ἀπόφασή τους νά θυσιασθοῦνγιά τά δίκαιά της.

Εἴμεθα στήν Κύπρο, Μακαριώτατε, γιά νά σᾶς εἴπωμε, ὅτισᾶς συνοδεύομε μέ τῆς ψυχῆς ὅλη τήν διάθεση καί τήν προσευχή, γιά τούς ἀγῶνεςπού κάμνετε ὑπέρ τῆς ἁγίας ταύτης γῆς, τήν ὁποία ἐπί πεντήκοντα ἔτη ἱερατικῶςκαί Ἀρχιερατικῶς, ἐσχάτως δέ Πρωθιεραρχικῶς ὑπηρετεῖτε, καί γιά νά σᾶς εὐχηθοῦμενά ἔχετε ὑγείαν ἀμφιστεφῆ, ὥστε μετά τῶν λοιπῶν ἀδελφῶν σας Ἀρχιερέων, τῶν Κληρικῶν καί Μοναχῶν, νά ποιμαίνετε τόν φιλάγιο καί φιλόθεο μαρτυρικό Λαό τῆς Κύπρου καίνά ἀγωνίζεσθε γιά τῆς Κύπρου μας τά δίκαια, διακηρύσσοντας ἤ μᾶλλον ἐπαναλαμβάνοντας καθ’ ἡμέραν τήν ἀπό τήν ἴδια τήν ἱστορία ἐπιβεβαιωμένη ἀλήθεια:

«Ἡ Ρωμηοσύνη ἐν φυλή συνόκαιρη τοῦ κόσμου.

Κάνενας δέν εὑρέθηκεν γιά νά τήν ἰξηλείψῃ.

Κανένας γιατί σκέπει την πού τά ’ψη ὁ Θεός μου.

Ἡ Ρωμηοσύνη ἐν νά χαθῇ ὅντας ὁ κόσμος λείψῃ».

Σᾶς εὐχαριστοῦμε, Μακαριώτατε, γιά τήν πρόσκληση νά μεταφέρωμε ἐνταῦθα τήν Κεφαλή τήν πανσεβάσμια τοῦ Πρωτοκλήτου. Σᾶς εὐχαριστοῦμε διά τήν λαμπράν ὑποδοχή πού ἐπεφυλάξατε στόν Ἀπόστολον τοῦ Θεοῦ.

Σᾶς μεταφέρομε τούς χαιρετισμούς καί τούς ἀσπασμούς ὅλων τῶν Πατρινῶν καί τῶν Κυπρίων ἀδελφῶν μας πού ζοῦν στήν Πάτρα.

Καλῶς σᾶς βρήκαμε στόν τόπο σας, στόν τόπο τόν δικό μας, στήν γῆ αὐτή, στήν ὀμορφότερη γωνιά τῆς Ἑλλάδος.

Καλῶς σᾶς βρήκαμε, Κύπριοι ἀδελφοί μας. Σᾶς ἀσπαζόμεθα ὅλους καί καταφιλοῦμεν τά περιπόθητα πρόσωπά σας ἐν φιλήματι ἁγίῳ, εὐχόμενοι ἀπό καρδίας νά ἀπολαμβάνετε οὐρανίων χαρίτων καί δωρεῶν διά πρεσβειῶν τοῦ Ἁγίου ἈποστόλουἈνδρέου.

   Καί μιά εὐχή κάνουμε ἀπό τήν καρδιά μας. Τήν ἐπομένη φορά, καί νά εἶναι σύντομα ὁ Ἅη Ντρικάς καί παππούς τῆς Καρπασίας,ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας δηλαδή, ὅπως τόν ἀποκαλοῦν ἐκεῖ νά πάει στό έλεύθερο Μοναστήριτου, στήν ἐλεύθερη Καρπασία.

Έκλαψαν και οι πέτρες με την ομιλία του Δεσπότη στην Πάτρα, στην κηδεία του παπά Δημήτρη Αθανασόπουλου.

Έκλαψαν και οι πέτρες με την ομιλία του Δεσπότη στην Πάτρα, στην κηδεία του παπά Δημήτρη Αθανασόπουλου.

   Μια απίστευτη λαοθάλασσα συνόδευσε, την Κυριακή το μεσημέρι, στην τελευταία του κατοικία τον επί σχεδόν τέσσερις δεκαετίες προϊστάμενο του Ιερού Ναού Αγίου Ανδρέου Εγλυκάδος Πατρών, πολυσέβαστο π. Δημήτριο Αθανασόπουλο, ο οποίος "επέλεξε" να ενωθεί με το Δημιουργό του την ημέρα της ονομαστικής του εορτής, ανήμερα του Αγίου Δημητρίου, περίπου στις 8 το βράδυ, οπότε, απόλυτα ήρεμος και γαλήνιος, παρέδωσε το πνεύμα, ύστερα από χρόνια σοβαρότατη ταλαιπωρία με την υγεία του, την οποία υπέμεινε αγόγγυστα και με αξιοθαύμαστη υπομονή.

    Γι' αυτή του τη γαλήνη μίλησε, μεταξύ των άλλων, ο Μητροπολίτης Πατρών κ. Χρυσόστομος, ο οποίος προέστη της νεκρώσιμης ακολουθίας, συμπαραστατούμενος από τον πρωτοσύγκελο της Ι.Μ. Πατρών και ηγούμενο της Μονής Γηροκομείου, π. Συμεών Χατζή, και δεκάδες ιερείς της Μητροπόλεως Πατρών.

Η πλέον πολυιερατική οικογένεια της Ελλάδας!
    Και πώς θα μπορούσε να μην δώσει το παρών σύσσωμος σχεδόν ο κλήρος, όταν ο μακαριστός εφημέριος όχι απλώς είχε διακονήσει με υποδειγματική πληρότητα και σπάνια αφοσίωση την Εκκλησία, απ' όποια θέση κι αν βρέθηκε, αλλά έδωσε σ' αυτήν πέντε από τα συνολικά 11 παιδιά του! Έναν αρχιμανδρίτη, τον π. Χαρίτωνα (που επιτελεί θεάρεστο και καθολικά αναγνωριζόμενο έργο, ως ιερέας του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Πατρών, στο Ρίο, απαλύνοντας καθημερινά τον πόνο τόσων απεγνωσμένων και δοκιμαζόμενων ανθρώπων), τρεις ιερείς (τον π. Κωνσταντίνο, ο οποίος συνυπηρετούσε χρόνια και χρόνια στον ίδιο Ναό με τον αοίδιμο πλέον πατέρα του, τον π. Χρυσόστομο, προϊστάμενο του Ι.Ν. Κοιμήσεως της Θεοτόκου Παραλίας Πατρών, και τον π. Πέτρο, που υπάγεται στη Μητρόπολη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας, όλοι τους με λαμπρή προσφορά στην Εκκλησία και την κοινωνία) και μία μοναχή, την Αγάθη, που μονάζει στην Ι.Μ. Παναγίας Ελεούσης Πατρών.
   Πρόκειται, μάλιστα, για την πλέον πολυιερατική οικογένεια ολόκληρης της Ελλάδας κι αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος κυρός Χριστόδουλος τον είχε καλέσει μαζί με τα παιδιά του στην Αθήνα και τον τίμησε με το Μετάλλιο του Αποστόλου Παύλου, όπως, άλλωστε, και ο Μητροπολίτης Πατρών του απένειμε το Χρυσό Σταυρό του Αγίου Ανδρέου.
"Στη νεκρική του κλίνη βίωσα την ευτυχία"
   Σ' αυτήν την ιδιαίτερη πτυχή αναφέρθηκε, λοιπόν, ο Ποιμενάρχης των Πατρών, λέγοντας, με σπασμένη από τη συγκίνηση φωνή -χρειάστηκε, μάλιστα, να διακόψει για κάποια δευτερόλεπτα το λόγο του-, ότι, ευρισκόμενος, το Σάββατο το βράδυ, στο σπίτι του αοίδιμου ιερέα, βίωσε τι θα πει ευτυχία, βλέποντάς τον κεκοιμημένο επί της κλίνης του. Κι εξήγησε ότι, όσο κι αν αυτό ακούγεται οξύμωρο, όσο κι αν από τα μάτια τους έτρεχαν δάκρυα, δεν μπορεί κανείς να περιγράψει με άλλα λόγια το γεγονός ότι τέσσερα παιδιά του ιερείς τον έντυναν, άψυχο πλέον, με τα άμφιά του στο νεκρικό κρεβάτι. Και πρόσθεσε ότι αυτή η σκηνή τού θύμισε την αντίστοιχη στιγμή με το δικό του πατέρα...
    Είπε πολλά ακόμη και σημαντικά ο Σεβασμιότατος, σε μια εκ βαθέων ομιλία, η οποία, παρότι αρκετά μακρά, κάθε άλλο παρά προκάλεσε δυσφορία στις χιλιάδες των παρευρισκόμενων, άλλοι εκ των οποίων συνωστίζονταν μέσα στο Ναό (όπου κυριολεκτικά δεν έπεφτε καρφίτσα, πριν ακόμη από την έναρξη της επικήδειας τελετής) κι άλλοι περίμεναν υπομονετικά μέσα στον απρόσμενα καυτό οκτωβριανό ήλιο, έχοντας κατακλύσει την πλατεία και τους δρόμους περιμετρικά του Ναού. Και δεν δυσφόρησαν ακριβώς διότι τα μεστά και ιδιαίτερα επαινετικά για τον εκλιπόντα λόγια του Μητροπολίτη απηχούσαν και τη δική τους σκέψη, αντανακλούσαν και τα δικά τους βιώματα, αποτελούσαν αφορμή να θυμηθεί ο καθένας τους τόσες ωραίες στιγμές από την επίγεια παρουσία του π. Δημητρίου.
Λεβεντόψυχος και ελληνόψυχος παπάς
   Καθένας που τον γνώριζε επιβεβαίωνε ενδόμυχα ότι πράγματι ήταν ο "λεβεντόψυχος παπάς", για τον οποίο μίλησε ο κ. Χρυσόστομος. Πράγματι ήταν ο "ελληνόψυχος παπάς", με την απέραντη αγάπη για το συνάνθρωπο, που φρόντισε να οικοδομήσει δύο μνημεία στο προαύλιο του Ι.Ν. Αγ. Ανδρέου Εγλυκάδος: ένα για τον παπά και το δάσκαλο κι ένα για τις πολύτεκνες οικογένειες, που τελούσαν εκεί κάθε χρόνο την ετήσια γιορτή τους.
Οι πάντες αποδέχονταν ότι, πράγματι, όπως συμβαίνει με κάποιους ιερωμένους-φάρους, που αφήνουν ανεξίτηλο το φωτεινό παράδειγμά τους, όσα χρόνια κι αν περάσουν από τη φυγή τους από τον προσωρινό αυτό κόσμο, έτσι θα συμβεί και με τον π. Δημήτριο. Ολόκληρες γενιές μετά οι επιγενόμενοι θα μνημονεύουν πως πέρασε κάποτε από την Εγλυκάδα και ο π. Δημήτριος Αθανασόπουλος.
    Μεγάλο το κοινωνικό κι εκκλησιαστικό του έργου
   Παράλληλα, ο Μητροπολίτης αναφέρθηκε στο μεγάλο κοινωνικό έργο του π. Δημητρίου, ο οποίος πρωτοπορούσε σε πολλά, όπως στην ίδρυση παιδικού σταθμού (ο οποίος αυτή τη στιγμή φιλοξενεί 100 παιδιά από ολόκληρη την Πάτρα), καθώς και στην παροιμιώδη ευλάβειά του, στην οποία οφείλεται και η ανέγερση πλήθους ναών και ναϊδρίων, όπως της Αγίας Ειρήνης στο Ριγανόκαμπο, των Μυροφόρων και των Αγίων Πατέρων στην Εγλυκάδα, καθώς και άλλοι στου Ρωμανού (όπου είχε υπηρετήσει παλιότερα).
Θυμήθηκε ακόμη ότι στο γραφείο του βρέθηκε μία παλιά φωτογραφία, από την ιστορική στιγμή της επαναφοράς της Τιμίας Κάρας του Αποστόλου Ανδρέου στην πόλη του μαρτυρίου του, την Πάτρα, στις 26/9/1964. Σ' αυτή, λοιπόν, τη φωτογραφία εικονίζεται ο π. Δημήτριος, πρωτοδιάκονος τότε του μακαριστού Μητροπολίτη Πατρών κυρού Κωνσταντίνου, να κρατά το βιβλίο, από το οποίο εκείνος διάβαζε τις ευχές και τους λόγους του.
   Απευθυνόμενος, εξάλλου, σε δεύτερο πρόσωπο προς το μεταστάντα ιερέα, σε μια ακόμη συγκινητική αποστροφή του λόγου του, ο Μητροπολίτης Πατρών ανέφερε: "Πάτερ Δημήτριε, σε ευγνωμονούμε για ό,τι προσέφερες στην Εκκλησία". Αλλά δεν έμεινε εκεί. Πρόσθεσε, με βαθιά και ειλικρινή συγκίνηση: "Από εδώ και πέρα, όποιον χειροτονώ ιερέα, θα έχω εσένα για πρότυπο".
Π. Γαβριήλ: Είχε αρνηθεί επίμονα να μετατεθεί σε κεντρική ενορία
   Λίγα λόγια, αλλά ενδεικτικά του ένθεου ζήλου με τον οποίο υπηρέτησε ο αείμνηστος π. Δημήτριος την ενορία του, την Εγλυκάδα, είπε στο τέλος της νεκρώσιμης ακολουθίας και ο πολιός αρχιμανδρίτης π. Γαβριήλ Αθανασιάδης, επί χρόνια ιερατικός υπεύθυνος της Χριστιανικής Εστίας Πατρών, ο οποίος υπενθύμισε ότι κάποτε είχε προταθεί στον προκάτοχο του σημερινού Μητροπολίτη, κυρό Νικόδημο, να μεταθέσει τον π. Δημήτριο σε κεντρική ενορία των Πατρών. Ο αοίδιμος ιεράρχης το δέχτηκε χωρίς να φέρει την παραμικρή αντίρρηση, ακριβώς διότι γνώριζε το υψηλότατο ήθος και την ποιότητα του συγκεκριμένου λειτουργού του Υψίστου. Ωστόσο, το σχέδιο αυτό δεν ευοδώθηκε, διότι προσέκρουσε στη σταθερή και αταλάντευτη άρνηση του π. Δημητρίου, ο οποίος είπε ότι δεν επιθυμεί για κανένα λόγο να εγκαταλείψει την ενορία της Εγλυκάδας και θα παραμείνει σ' αυτήν μέχρι να κλείσει τα μάτια του.
Τα μάτια αυτά, όπως προείπαμε, έκλεισαν το Σάββατο το βράδυ, στην ηλικία των 75 ετών, 50 χρόνια από τότε που ο π. Δημήτριος εντάχθηκε στις τάξεις του κλήρου, υπηρετώντας αρχικά ως διάκονος στον Ι.Ν. Παντοκράτορος Πατρών. Έκλεισαν βυθίζοντας στην ανθρώπινη θλίψη την πρεσβυτέρα του, Ουρανία (που δεν μπόρεσε να παραστεί, καθώς περνά κι αυτή το δικό της σταυρό με την υγεία της, όπως ανέφερε χαρακτηριστικά ο Μητροπολίτης), τα 11 εξαιρετικά παιδιά του, τους γαμπρούς και τις νύφες του, τα 31 εγγόνια του και τα δισέγγονά του, αλλά προσφέροντάς τους, ταυτόχρονα, την εξίσου ανθρώπινη ικανοποίηση ότι ο άνθρωπός τους εκπλήρωσε και με το παραπάνω την αποστολή του σ' αυτή τη γη και αναχωρεί πλέον ήρεμος, γαλήνιος και με αναπαυμένη τη συνείδηση για το μεγάλο ταξίδι προς το επέκεινα.
Άπαντες παρόντες...

" Tιμή στους ήρωες του 1940 "

Αἰωνία ἡ μνήμη

   πάντων τῶν ὑπέρ τῆς Πίστεως καί τῆς Πατρίδος εὐκλεῶς ἀγωνισαμένων καί ἡρωικῶς πεσόντων Λουκαϊτῶν κατά τό Ἒπος τοῦ '40 καί κατά τήν γερμανική κατοχή.

    Τά ὀνόματά τους εἶναι γραμμένα στό Ἡρῶο τῶν πεσόντων Λουκαϊτῶν, δίπλα στόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, στό χωριό μας.

   Εὐλαβικά ἀνάβουμε κερί στή μνήμη τους καί καταθέτουμε στεφάνι γιά τή θυσία τους.

1940-1949

Πανοῦτσος Παναγιώτης τοῦ Δημ.

Μαρκάκης Κωνσταντῖνος

Κλειώρης Ἀθανάσιος τοῦ Κωνσταντίνου

Ψωφίμης Βασίλειος τοῦ Ἀθανασίου

Κατσιάνης Ἰωάννης τοῦ Παναγιώτου

Ντούλας Βασίλειος τοῦ Γεωργίου

Καρνέζης  τοῦ Νικολάου

Ρουμελιώτης Γεώργιος τοῦ Δημητρίου

Λυμπερόπουλος Ἰωάννης τοῦ Δημητρίου

Ἐκτελεσθέντες ὑπό Γερμανῶν

1940-1944

Ἀλεξόπουλος Εὐάγγελος τοῦ Βασιλείου

Ἀλεξόπουλος Θεόδωρος

Γιαννατσέλης Ἀθανάσιος τοῦ Γ.

Καπλάνης Εὐάγγελος τοῦ Α.

Μαρίνης Κωνσταντῖνος τοῦ Ἐπαμεινώνδα

Προῦτσος Σπυρίδων τοῦ Νικολάου

Προῦτσος Δημήτριος τοῦ Β.

Παπαπέτρου Γεώργιος τοῦ Κ.

Ρωμηός Θεόδωρος τοῦ Γεωργίου

Ρωμηός Ἐπαμεινώνδας τοῦ Γεωργίου

Ρωμηός Παναγιώτης τοῦ Θεοδώρου

Σταματόπουλος Γεώργιος

Μπράτσος Κωνσταντῖνος τοῦ Γεωργίου

Ψωφίμης Παναγιώτης τοῦ Γεωργίου

Ἐκτελεσθέντες ὑπό Συμμοριτῶν

1943-1949

Προῦτσος Γεώργιος τοῦ Δημητρίου

Σταθόπουλος Κυριάκος τοῦ Νικολάου (Δάσκαλος)

Ζόρμπας Ἰωάννης τοῦ Γεωργίου

Ρουμελιώτης Νικόλαος τοῦ Γεωργίου

Παπαπέτρου Γεώργιος τοῦ Βασιλείου 

Εἰκόνες πού ραγίζουν καρδιές.

Εἰκόνες πού ραγίζουν καρδιές.

  Καθώς προχωρούσαμε πρός τό ἐξωκκλήσιο τοῦ Ἁγίου Δημητρίου βρεθήκαμε μπροστά σέ ὅ,τι ἀπέμεινε ἀπό ἕνα σπίτι στό ὁποῖο ἔζησαν καί μεγάλωσαν εὐλογημένες ψυχές.

  Πρόκειται γιά τό σπίτι τῆς οἰκογένειας Καρνέζη.

  Ἀπόγονοί τους βρίσκονται σέ διάφορες πόλεις τῆς Ἑλλάδος καί τοῦ ἐξωτερικοῦ.

   Δέν περιμέναμε ὅτι αὐτό τό σπίτι θά ἐκείτετο ἐρείπιο.

   Εἰλικρινά βρεθήκαμε πρό ἐκπλήξεως. Εἴχαμε ἀρκετά χρόνια νά περάσωμε ἀπό ἐκεῖ.

   Τελευταῖος ἔνοικος αὐτοῦ τοῦ σπιτιοῦ ἦτο ἡ  μακαριστή Σταυρούλα σύζυγος Γεωργίου Καρνέζη. Μία ἀρχοντική, εὐγενής καί εὐσεβής ψυχή.    Ἐκοιμήθη στίς 20.01. 2004 καί ἐτάφη τήν ἑπομένη στό κοιμητήριο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου Λουκᾶ.

   Ἀπό τότε τό σπίτι ἐγκατελείφθη καί σέ λίγο κατέρρευσε.

  Συγκλονίζει ἡ θέα τοῦ ντουλαπιοῦ πού ἔχει ἀκόμα μέσα τά πιάτα καί τά ποτήρια, ὅπως τά εἶχε τοποθετήσει ἡ μακαρίτισσα κυρά Βούλα.

   Κάναμε αὐτήν τήν ἀναφορά καί ὡς μνημόσυνο τῆς μακαριστῆς Σταυρούλας Καρνέζη, ἡ ὁποία ἐβοήθησε πολύ στήν ἀνακαίνιση τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Δημητρίου , ἀλλά καί προσέφερε πολλά στόν κεντρικό Ναό τοῦ χωριοῦ, ἐκεῖνον τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου.

  Ἀλλά καί γιά νά ἐκφράσωμε τήν βαθειά μας συγκίνηση γιά αὐτό πού ἀντικρύσαμε καί τόν πόνο τῆς ψυχῆς μας.

   Τό κάθε σπίτι εἶναι ἕνας ὁλόκληρος κόσμος. Ἡ κάθε πέτρα, τό κάθε κεραμίδι, τό κάθε τί, μαρτυροῦν μιά ὁλόκληρη ἱστορία.

  Τί κρίμα, νά καταλήγουν ἔτσι κάπως τά σπίτια μας.

   Ὅσο μποροῦμε ἄς βοηθήσουμε νά στέκονται ὄρθια.

   Τό χρωστᾶμε στούς προγόνους μας, στήν ζωή τήν ἴδια, στήν ἱστορία μας. 

  

  Τί συγκλονιστική εἰκόνα! Ἀκόμα ἐπιμένει νά στέκεται  τό ντουλάπι στόν τοῖχο πού ἔχει μέσα τά φλυτζάνια, τά ποτήρια καί τά πιάτα. Τό βλέπεις καί δακρύζεις...

 Καί ὁ καθρέφτης δέν θέλει νά πέσῃ καταγῆς καί νά σπάσῃ.

  Κρατιέται ἀκόμα, ἐπιμένει καί ἀντιστέκεται στήν φθορά.

  Μέχρι πότε ἄραγε;  

" Ο Ιερός Ναός του Αγίου Δημητρίου, όπως είναι σήμερα "

   Βρεθήκαμε στό χωριό μας στοῦ Λουκᾶ γιά κοινωνικές ὑποχρεώσεις, τό ἀπόγευμα τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου 26.10.2013.

  Θά ἦταν παράλειψή μας μεγάλη νά μή πᾶμε νά προσκυνήσωμε στό ὄμορφο ἐξωκκλήσι τοῦ Ἁγίου Δημητρίου.

  Μοσχοβολοῦσε ἀπό τό λιβάνι καί τά λουλούδια τῆς πανηγύρεως καί τῆς πρωινῆς Θείας Λειτουργίας.

   Οἱ κάτοικοι τοῦ χωριοῦ, ἀλλά καί πολλοί ἄλλοι γιόρτασαν τόν μεγάλο Ἅγιο, ἐκκλησιάστηκαν καί κοινώνησαν τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων, στόν Ἱερό Ναό του , στοῦ Λουκᾶ.

   Ἐμεῖς τελέσαμε δέηση ὑπέρ ὑγείας τῶν ὅπου γής ἀδελφῶν μας Λουκαϊτῶν, καί ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν μακαρίων καί ἀοιδίμων κτητόρων  καί εὐεργετῶν τοῦ Ναοῦ.

  Παρακάτω δημοσιεύομε φωτογραφίες ἀπό τόν Ναό τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, ὅπως ἦταν τό ἀπόγευμα τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου.

Καθώς κατηφορίζαμε πρός τόν Ἅγιο Δημήτριο ἀντικρύσαμε ὄμορφες καί συγκινητικές εἰκόνες.

  Τίς ἀποτυπώσαμε καί τίςπαρουσιάζομε γιά νά νοιώσετε τά ἴδια συναισθήματα πού νοιώσαμε καί ἐμεῖς καθώς πηγαίναμε στόν Ἅγιο Δημήτριο.

   Τό φθινόπωρο ἔχει μπεῖ ἤδη γιά τά καλά στή ζωή μας. 
                   Ἡ γῆ καί τά δένδρα τό μαρτυροῦν.

28Η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940: ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ...

28^Η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940:

ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ...

Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου

Πατρῶν κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

28^η Ὀκτωβρίου 1940. Ἕνας ὁλόκληρος Λαός, βροντοφωνάζει τό ΟΧΙ στόν Ἰταλό εἰσβολέα, ὁ ὁποῖος ἔρχεται νά ἀσεβήσῃ σέ τόπους ἱερούς, πού ποτίστηκαν μέ τό αἷμα ἡρώων καί μαρτύρων γιά τόν Χριστό καί τήν Ἑλλάδα.

Ἕνας ὁλόκληρος Λαός, ὑψώνει τά περήφανα στήθη του καί ὀρθώνει τό ἀνάστημά του μπροστά στήν φασιστική ὁρμή, ὑπερασπιζόμενος τήν ἐλευθερία καί τήν ἐδαφική ἀκεραιότητα τῆς χώρας του, τήν ὁποία τοῦ κληροδότησαν οἱ πατέρες του.

Ἄνισος ὁ ἀγῶνας. Μεγάλος ὁ ὄγκος τοῦ ἐχθροῦ. Ἀριθμητικά ὑπερέχει, ἀλλά καί ἀπό πλευρᾶς ὁπλικῶν συστημάτων ὑπερτερεῖ τῶν ἀμυνομένων τοῦ πατρῴου ἐδάφους καί τῆς ἀνθρωπίνης ἀξίας.            Ἕνας ὁλόκληρος Λαός, νεανίσκοι καί παρθένοι, πρεσβύτεροι μετά νεωτέρων —γιά νά χρησιμοποιήσωμε τήν Ἐκκλησιαστική γλῶσσα καί ὁρολογία— μέ ἀτσαλωμένη τήν ψυχή, γίνεται μιά γροθιά, ἕνα σῶμα, μιά καρδιά καί ξεχύνεται στούς δρόμους, λές καί πηγαίνει σέ πανηγύρι, λές καί γιορτάζει Πασχαλιά.

28^η Ὀκτωβρίου 1940. Μανάδες ἑτοιμάζουν τά παιδιά τους γιά τό μέτωπο. Τά γλυκοφιλοῦν καί τούς εὔχονται νά νικήσουν. Τά καμαρώνουν, γιατί γνωρίζουν ὅτι τό καθένα ἀπό αὐτά ἤδη εἶναι ἕνας ἥρωας, πού μέ τό δικό του ἀγῶνα καί ἄν χρειασθῇ καί μέ τό αἷμα του, θά γράψῃ μιά ξεχωριστή σελίδα στό ἱερό βιβλίο τῆς Ἑλληνικῆς ἱστορίας. Δίνουν τήν εὐχή τους καί μαζί τό φυλακτό, τήν εἰκόνα τῆς Παναγίας μας, τῆς Μεγάλης Μάνας τῶν παιδιῶν τῆς Ἑλλάδος.

   Οἱ γυναῖκες σφιχταγκαλιάζουν τούς ἄντρες τους μέ δάκρυα περηφάνειας, γιατί τίς ἀξιώνει ὁ Θεός νά ὀνομασθοῦν γυναῖκες ἡρώων.

Οἱ νέοι μας, οἱ γιγαντόψυχοι καί λεοντόκαρδοι, γλυκοφιλοῦν τά παιδιά τους, τά κοιτάζουν στά μάτια, γιά νά πάρουν ἀκόμη πιό μεγάλη δύναμη καί νά τρέξουν στά βουνά τῆς Ἠπείρου γιά τήν δόξα τῆς πατρίδος.

Οἱ καμπάνες χτυποῦν ἀπ’ ἄκρου εἰς ἄκρον τῆς Ἑλλάδος, ξεσηκώνοντας τά πλήθη καί ὁπλίζοντας τά σωθικά ὅλων τῶν Ἑλλήνων μέ ἐνθουσιασμό, πίστη στόν Θεό, ἐλπίδα —ἤ τί λέγω—βεβαιότητα γιά τήν νίκη.

Καί ἰδού, οἱ Ἕλληνες μάχονται ὡς λέοντες, βλέπουν μπροστά τους τήν Παναγιά, ἀτενίζουν τόν Σταυρό, ὁραματίζονται τό ἀθάνατο ’21 καί ἀμύνονται τοῦ πατρίου ἱεροῦ ἐδάφους.

Γίνονται ὁ φόβος καί ὁ τρόμος τοῦ σιδηρόφρακτου στρατοῦ. Μπαίνουν στήν φωτιά, χωρίς νά καίωνται. Μετροῦν τά βόλια πού πέφτουν βροχή, χωρίς νά φοβοῦνται. Ἔχουν λησμονήσῃ ὅτι ὑπάρχουν γιά τόν ἑαυτό τους. Δέν ζοῦν ἐκεῖνοι. Ζῆ μέσα τους ὁ Χριστός καί ἡ Ἑλλάδα.

Ξεπέρασαν τά ἀνθρώπινα ὅρια. Κάποιοι ἤδη πέταξαν γιά τόν οὐρανό, ἀφήνοντας τά κόκκαλά τους τά ἱερά στά κακοτράχαλα βουνά τῆς Ἑλληνικῆς Ἠπείρου καί τῶν ἄλλων περιοχῶν. Ἀπό ψηλά καθώς «ἐπέτοντο», κατά τήν λαϊκή μοῦσα, ἐμψύχωναν καί τούς ἄλλους, πού μέ μανικό ἔρωτα γιά τήν Ἑλλάδα, ὡς ἀετοί πολεμοῦσαν γιά τά δίκαιά της.

" Eυχές στους Εορτάζοντες κατά την εορτή του Αγίου Δημητρίου "

   

    Σέ ὅσους καί ὅσες Λουκαΐτες καί Λουκαΐτισσες τῆς Ἑλλάδος καί τοῦ Ἐξωτερικοῦ, στούς φίλους τῶν Λουκαϊτῶν καί σέ ὅλους τούς ἀδελφούς, πού φέρετε  τό ὄνομα τοῦ Ἁγίου Δημητρίου καί ἑορτάζετε κατά τήν ἡμέρα τῆς Ἱερᾶς του Μνήμης, 26 Ὀκτωβρίου, εὐχόμεθα ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς μας, νά ἔχετε ἔτη πολλά, εὐλογημένα καί χαριτωμένα ἀπό τόν Θεό, διά πρεσβειῶν τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου τοῦ Μυροβλύτου.

  Νά ἔχετε ὑγεία ψυχική καί σωματική καί νά ἐκπληρωθοῦν ὅλες σας οἱ ὡραῖες καί σύμφωνες μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ ἐπιθυμίες.

   Σᾶς συνοδεύει ἡ ἀγάπη μας, ἡ εὐχή μας καί ἡ ὁλόθερμη προσευχή μας.

+ Ὁ Μητροπολίτης Πατρῶν Χρυσόστομος

26 Ὀκτωβρίου Ἑορτή τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου τοῦ Μυροβλύτου.

26 Ὀκτωβρίου Ἑορτή τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου 

Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου τοῦ Μυροβλύτου.

   Ο Άγιος Δημήτριος, που γεννήθηκε περί το 280-284 μ.Χ. και πέθανε το 303 ή το 305 μ.Χ. στη Θεσσαλονίκη, αποτελεί έναν από τους Μεγαλομάρτυρες της Χριστιανοσύνης. Ο Δημήτριος ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας στη Θεσσαλονίκη. Σύντομα ανελίχθηκε στις βαθμίδες του ρωμαϊκού στρατού με αποτέλεσμα σε ηλικία 22 ετών να φέρει το βαθμό του χιλιάρχου. Ως αξιωματικός του ρωμαϊκού στρατού κάτω από τη διοίκηση του Τετράρχη (και έπειτα αυτοκράτορα) Γαλερίου Μαξιμιανού, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Διοκλητιανός, έγινε Χριστιανός και φυλακίστηκε στην Θεσσαλονίκη το 303, διότι αγνόησε το διάταγμα του αυτοκράτορα Διοκλητιανού «περί αρνήσεως του χριστιανισμού». Μάλιστα λίγο νωρίτερα είχε ιδρύσει κύκλο νέων προς μελέτη της Αγίας Γραφής.

   Σύμφωνα με την παράδοση, μέσα στη φυλακή ευλόγησε τον μαθητή του Νέστορα «κατασφραγίσας το μέτωπο αυτού δια του σταυρού», να νικήσει τον ειδωλολάτρη παλαιστή Λυαίο «μεγέθει σώματος και ρώμη τους κατ΄ αυτόν υπεβάλλων». Η νίκη του Νέστορα εξόργισε τον Αυτοκράτορα Μαξιμιανό που παρευρίσκετο στο στάδιο και έτσι ο μεν Νέστορας αποκεφαλίστηκε, ο δε Δημήτριος δολοφονήθηκε με λογχισμό στα πλευρά («λόγχη τρωθείς την πλευράν»).

   Στη συνέχεια οι παρευρισκόμενοι χριστιανοί παρέλαβαν το μαρτυρικό λείψανο και το έθαψαν και πάνω στο τάφο το 412 ο έπαρχος του Ιλλυρικού Λεόντιος «την τε δόξαν λαμπρός, την τε προς τον Χριστόν πίστιν μάλα θερμός», έκτισε ναό «μέσον του σταδίου και του δημοσίου λουτρού κάλλιστα διηρημένου».

   Οι συγγραφείς εγκωμίων του Αγίου Δημητρίου, Ευστάθιος Θεσσαλονίκης, Γρηγόριος ο Παλαμάς και Δημήτριος Χρυσολωράς, αναφέρουν ότι το σώμα του Αγίου τάφηκε στον τόπο του μαρτυρίου, ενώ ο τάφος μεταβλήθηκε σε βαθύ φρέαρ που ανέβλυζε μύρο, εξ ου και η προσωνυμία του Μυροβλήτου.

   Στις βυζαντινές εικόνες αλλά και στη σύγχρονη αγιογραφία ο Άγιος Δημήτριος παρουσιάζεται αρκετές φορές ως καβαλάρης με κόκκινο άλογο, σε αντιδιαστολή του λευκού αλόγου του Αγίου Γεωργίου, να πατά τον άπιστο Λυαίο.

    Είναι πολιούχος της Θεσσαλονίκης, όπου βρίσκεται ο ομώνυμος ναός πάνω από τον τάφο του. Εορτάζει στις 26 Οκτωβρίου

Ἱερός Ναός Ἁγίου Δημητρίου Λουκᾶ.

 Ὁ Ναός ὅπως ἦταν προτοῦ κατασκευασθῆ ὁ πρόναος.

  Στό χωριό μας ὑπάρχει Ναός  (ἐξωκκλήσιο στόν κάμπο τοῦ χωριοῦ) τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου, ὁ ὁποῖος ἀνηγέρθη τό 1932 ἀπό τόν ἀείμνηστο  Ἰωάννη Μαργιά, εἰς μνήμην τοῦ μακαριστοῦ υἱοῦ τοῦ Δημητρίου.

   Ὁ Ναός παρέμεινε ἀτελής γιά πολλά χρόνια.

   Οἱ εὐσεβεῖς ὅμως κάτοικοι τοῦ Λουκᾶ, εὐλαβοῦντο τόν Ἅγιο Δημήτριο καί ἔσπευδαν πάντοτε νά ἀνάψουν τά καντήλια καί νά προσκυνήσουν τήν εἰκόνα του.

  Ἐνθυμούμεθα τόν Ναό τοῦ Ἁγίου Δημητρίου χωρίς ἐσωτερικό ταβάνι καί χωρίς  δάπεδο.

    Στό βάθος, στήν κόγχη τοῦ Ἱεροῦ κρέμονταν πολλά καντήλια μπροστά στά ἱερά εἰκονίσματα. Μέσα σέ αὐτόν τόν χῶρο ἄνθιζε ἡ εὐλάβεια καί ἐδίδετο πλουσία ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ.

   Ὅμως ἦλθε ὁ καιρός πού ὁ Ἱερός Ναός τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, μετά ἀπό πολλές δεκαετίες ἀπό τότε πού χτίστηκε, ἐπερατώθη.

   Τό ἀνύστακτο ἐνδιαφέρον τοῦ ἀειμνήστου Ἱερέως π. Γεωργίου Ρέκκα καί ὁ ζῆλος του γιά τήν εὐπρέπεια τῶν Ἱερῶν Ναῶν τοῦ χωριοῦ μας, συνάντησαν τίς χορηγίες καί τίς προσφορές τῶν εὐσεβῶν συγχωριανῶν μας, καί ἔτσι φτάσαμε στήν ἡμέρα τῶν Ἱερῶν ἐγκαινίων.

   20 Σεπτεμβρίου 1992. Τά ἐγκαίνια ἐτέλεσε ὁ μακαριστός Μητροπολίτης Μαντινείας καί Κυνουρίας κυρός Θεόκλητος.

   Τήν παραμονή 19 Σεπτεμβρίου 1992 ἔγινε ἡ κατάθεσις τῶν ἱερῶν μαρτυρικῶν Λειψάνων, τά ὁποῖα μετέφερε ἀπό τήν Ἱερά Μονή Βαρσῶν, οἱ τότε Ἡγούμενος τῆς Μονῆς καί Ἱεροκήρυξ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μαντινείας καί Κυνουρίας Ἀρχιμ. Χρυσόστομος Σκλήφας  (νῦν Μητροπολίτης Πατρῶν) .

   Τά λείψανα πού κατετέθησαν ἀνῆκαν στούς Ἁγίους Νεομάρτυρας Δημήτριο καί Παῦλο, Πολιούχους Τριπόλεως.

   Στόν Ἑσπερινό χοροστάτησε ὁ μακαριστός Μητροπολίτης Μαντινείας καί Κυνουρίας Θεόκλητος καί τόν θεῖο λόγο ἐκήρυξε ὁ Ἀρχιμ. Χρυσόστομος.

   Τήν ἄλλην ἡμέρα ἔγινε ἡ τελετή τῶν ἐγκαινίων, καθαγιάστηκε ἡ Ἁγία Τράπεζα καί ἐτελέσθη ἡ πρώτη Ἀρχιερατική Θεία Λειτουργία καί μνημόσυνο τῶν ἀοιδίμων κτιτόρων τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ, Ἰωάννου καί Δημητρίου.

    Μετά τά ἐγκαίνια ἔγιναν περαιτέρω ἐργασίες στόν Ἱερό Ναό, ὥστε νά καταστῇ κόσμημα τοῦ χωριοῦ μας.

   Δημοσιεύομε φωτογραφικό ὑλικό ἀπό τόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Δημητρίου Λουκᾶ καί τήν ἱερά τελετή τῶν Ἐγκαινίων του.

   Εὐχόμεθα ὁ Κύριός μας διά πρεσβειῶν τοῦ Ἁγίου Δημητρίου νά δίδῃ ὑγεία καί εὐλογία σέ ὅλους καί κυρίως σέ ἐκείνους πού φέρουν τό ὄνομα τοῦ Μεγαλομάρτυρος Ἁγίου.

    Νά προστατεύῃ ὅλους ὅσοι τιμοῦν τήν μνήμη του καί τούς συγχωριανούς μας σέ ὅποιο μέρος τῆς γῆς καί ἄν εὑρίσκονται.

   Ἐπίσης δεόμεθα νά ἀναπαύῃ Κύριος ὁ Θεός ἐν σκηναῖς Ἁγίων καί Δικαίων τίς ψυχές τῶν ἀοιδίμων κτιτόρων τοῦ Ναοῦ, τῶν εὐεργετῶν καί ἀνακαινιστῶν αὐτοῦ.

   Ἑξαιρέτως νά ἀναπαύῃ τίς ψυχές τῶν:

   Θεοκλήτου Ἀρχιερέως

   Γεωργίου Ἱερέως (Ρέκκα)

   Ἰωάννου Μαργιᾶ

   Δημητρίου Μαργιᾶ

   Σταυρούλας Καρνέζη

   Γεωργίου Καρνέζη

   καί πάντων τῶν κεκοιμημένων εὐεργετῶν τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ.

    Θεία Λειτουργία, ἐκτός ἀπό τήν ἡμέρα τῆς μνήμης τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, 26 Ὀκτωβρίου, τελεῖται καί στίς 20 Σεπτεμβρίου (ἐπέτειος τῶν ἐγκαινίων) καί 1 Ἰουλίου καί 1 Νοεμβρίου τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων 

( Στό τέμπλο τοῦ Ναοῦ ὑπάρχει ἡ εἰκόνα τῶν Ἁγίων).

Ἑσπερινός τῶν Ἐγκαινίων- Ἀρτοκλασία.