Ὅταν ἡ εὐγνωμοσύνη γίνεται ξεχείλισμα καρδιᾶς καί τραγούδι...

Ὅταν ἡ εὐγνωμοσύνη γίνεται ξεχείλισμα καρδιᾶς

 καί τραγούδι...

Ἕνα ποίημα καί ἕνα βίντεο πού ραγίζουν καρδιές.

 Ἀξίζει νά τό δεῖτε καί νά τό ἀκούσετε ὅλοι!

Θά συμφωνήσετε μαζί μας.

Ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς μᾶς λέμε ἕνα μεγάλο μπράβο στήν Χρυσάνθη καί τόν Σαράντο.

 ( Πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες ἔφυγε γιά τόν οὐρανό ἡ συγχωριανή μας Χρυσάνθη Γάλλου, μία ἁπλή, ἁγνή καί εὐλογημένη ψυχή.

Τά ἐγγόνια τῆς Χρυσάνθη καί Σαράντος ἀνέβασαν στό προφίλ τούς τό παρακάτω ποίημα καί τό παρακάτω βίντεο.

  Δέν ξέρω ἄν ὑπάρχουν συγκινητικότερα λόγια νά ἀπευθύνουν τά ἐγγόνια στήν γιαγιά τους.

  Νά ἔχουν τήν εὐχή της).

   

Σήμερα αγέρας μυρωδάτος  κατέβει απ' τα βουνά .
Γέμισαν τα σπίτια και λούστηκε με άρωμα η εκκλησιά .
Ξανάσμιξαν της αγάπης τα λουλούδια,αιώνια παντοτινά
Αγιοδημητριάτικο λουλούδι,
στον ουρανό πηγαίνει φορώντας την  πράσινη  του φορεσιά
 
Πάνε πίσω οι καιροί είναι πολλά τα χρόνια ..
Που σε  χωριό περήφανο ρίζωσε  αγάπη παντοτινή,
πιο λευκή και αγνή και απ του βουνού τα χιόνια .
Για εμάς απόψε πένθος,μα στους ουρανούς  ημέρα γιορτινή
 
Σήμερα το Χριστανθεμο συναντά τον Βασιλικό της .
Φεύγει απ όλους μας και μας αποχαιρετά, 
πάνω απ την Σφάκα  και του Λουκά τα άγια βουνά .
Μα πίσω γυρνά,
μια τελευταία ματιά στο καφενέ, στ' αγαπημένο σπιτικό της .
Όλα τελείωσαν εδώ κάτω πια ..

Στολισμένη με πράσινη φορεσιά 
τον ουρανό διαβαίνει για να βρει τον συντροφό της.
Ένα...
Ένα για πάντα, το Χρυσάνθεμο και ο Βασιλικός της .

Στο στερνό σου αντίο ,
μας έγνεψες έχετε γειά!
Αντίο μάνα ,αντίο γιαγιά.

Τά ἐγγόνια τῆς ἀείμνηστης κυρά- Χρυσάνθης,

 Χρυσάνθη καί Σαράντος.

   

Εὐλογημένη συνέχεια...

 

  Ἡ παράδοση συνεχίζεται ἀπό γενηά σέ γενηά.

   Ἡ γιαγιά Ὄλγα ( Μαντά-Σταύρου) ἔζησε στοῦ Λουκᾶ παραδοσιακά στά νεανικά της χρόνια. Ὅταν ἔφυγε ἀπό τό χωριό πῆρε μαζί της αὐτή τήν ὡραία παράδοση καί κληρονομιά.

   Τώρα μεταφέρει τήν ὀμορφιά τῆς ψυχῆς της καί συνδέει μέ τίς πατρογονικές ρίζες τήν ἐγγονή της Ὄλγα.

    Δέν ἔχει σημασία ἄν εὑρίσκονται στήν μακρυνή Ἤπειρο τῆς Ἀμερικῆς, στήν Καλλιφόρνια. Παντοῦ χτυπᾶ ἡ καρδιά τῆς Ἑλλάδος. Παντοῦ ἀκούγεται Χριστός καί Ἑλλάδα. Παντοῦ ὅπου ὑπάρχουν Λουκαΐτες, ἀνασαίνει τοῦ Λουκᾶ.

   Ἡ μικρή Ὄλγα θά συνεχίσῃ νά φτιάχνῃ τά πρόσφορα πού φτιάχνει ἡ γιαγιά της , νά τά προσφέρῃ στήν Ἐκκλησία γιά τήν Θεία Λειτουργία. Θά συνεχίσῃ νά φτιάχνῃ ψωμί μέ τά χέρια της καί μέ τόν παραδοσιακό τρόπο, ὅπως ξέρουν νά βγάζουν τό ψωμί τους, νά τό ζυμώνουν καί νά τό γεύονται οἱ Ἕλληνες πού μεγάλωσαν ἤ κατάγονται ἀπό τά ἁγιασμένα Ἑλληνικά χωριά.

   Ἕλληνες τῆς ξενητειᾶς σᾶς εὐχαριστοῦμε γιατί ἀγωνίζεστε νά κρατήσετε, ὅσο μπορεῖτε, τήν γλώσσα καί τίς παραδόσεις τῆς Ὀρθόδοξης Πατρίδας μας.

   Ἀγαπητή μας κυρά Ὄλγα, συνέχισε νά διδάσκῃς Χριστό καί Ἑλλάδα, ὡς γνήσια Ἑλληνίδα καί γνήσια Λουκαΐτισσα.

  Σέ εὐχαριστοῦμε πολύ... 

"Xαιρετισμοί της Παναγίας στον Ιερό Ναό του Οσίου Ιωακείμ Πατρών "

Ἰκετεύομεν οἱ δοῦλοι σου 

καί κλίνομεν γόνυ καρδίας ἡμῶν.

" Στον Παπά του ' 21 "

   Ποίημα γραμμένο γιά τόν Ἕλληνα Ὀρθόδοξο ἀγωνιστή Παπά, γιά τήν λευτεριά τῆς Ἑλλάδος ἀπό τόν Τουρκικό ζυγό.

   Τό ἀφιερώνομε στούς Λουκαΐτες Κληρικούς πού σφαγιάσθηκαν ἀπό τούς Τούρκους τό 1821.

    Α) Ἱερομόναχο Γεράσιμο Νικολάου, Λουκαΐτη Μοναχό τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Βαρσῶν.

    Β) Ἱερέα Ἀθανάσιο, Ἐφημέριο Λουκᾶ.

   Σφαγιάσθηκαν ἀπό τούς Τούρκους στίς 9 Αὐγούστου 1821.

   Αἰωνία τους ἡ μνήμη.

" Συνομιλία με το παρελθόν "

'

     25^η   Μαρτίου τήν δεκαετία τοῦ '50  ἔξω ἀπό τό Δημοτικό Σχολεῖο Λουκᾶ, μετά τήν σχολική ἑορτή.

 Ἡ μικρή τότε Ὄλγα Μαντά (τοῦ Πολύβιου) μέ τήν μητέρα της Χριστίνα.

    Ἡ Ὄλγα ὅπως καί ὅλη ἡ οἰκογένειά της ζεῖ στήν Καλλιφόρνια τῆς Ἀμερικῆς.

   Ἡ φωτογραφία ἀναρτήθηκε ἀπό τήν ἴδια στό profil, τῶν Ἁπανταχοῦ Λουκαϊτῶν.

   Τήν εὐχαριστοῦμε πολύ.

 Παρακάτω δημοσιεύομε φωτογραφία τῆς Ὄλγας Μαντᾶ –Σταύρου, ὅπως εἶναι σήμερα μέ τόν σύζυγό της.

  Καί αὐτή ἡ φωτογραφία ἔχει ἀναρτηθεῖ στό προφίλ τῆς ἰδίας.

  Χαιρόμαστε γιά αὐτή τήν ἐπικοινωνία, τόσο μέ τήν Ὄλγα, ὅσο καί μέ τούς Λουκαΐτες ὅπου καί ἄν εὑρίσκονται.

   Τούς εὐχόμεθα νά εἶναι πάντα καλά.

"Eκδηλώσεις στην Πάτρα προς τιμήν του Παλαιών Πατρών Γερμανού"

ΠΑΡΑΜΟΝΗ 25^ΗΣ ΜΑΡΤΙΟΥ

ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΠΡΟΣ ΤΙΜΗΝ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΩΝ ΠΑΤΡΩΝ ΓΕΡΜΑΝΟΥ

ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΥΨΗΛΩΝ ΑΛΩΝΙΩΝ ΠΑΤΡΩΝ.

ΑΟΙΔΙΜΕ ΙΕΡΑΡΧΑ ΤΩΝ ΠΑΤΡΩΝ ΓΕΡΜΑΝΕ ΕΘΝΕΓΕΡΤΑ ΤΗ ΜΝΗΜΗ ΣΟΥ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΧΑΙΡΕΤΑ ΓΟΝΑΤΙΣΤΟ

Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΕΣ

Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου

Πατρῶν κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

                                               

  Τήν Γ’  Κυριακή τῶν Νηστειῶν ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ὑψώνει στό μέσον τῶν Ἱερῶν Ναῶν τόν Τίμιο Σταυρό τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, γιά νά λαμβάνουν οἱ ἀγωνιζόμενοι Χριστιανοί δύναμη καί ἁγιασμό στόν πνευματικό τους ἀγῶνα.

            Πράγματι, καθώς ἀτενίζομε τόν Ἐσταυρωμένο Κύριό μας, ἀναμιμνησκόμεθα τῆς μέχρι Σταυροῦ θυσίας Του «διά τήν ἡμετέραν σωτηρίαν» καί τήν λύτρωσίν μας ἐκ τοῦ θανάτου.

            Σοφά οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ὥρισαν στό μέσον τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, νά προσκυνοῦμε τόν Τίμιο Σταυρό, ἀφοῦ ὁ πνευματικός ἀγώνας χρειάζεται δύναμη παρά Κυρίου καί ἐνίσχυση παρ’ Αὐτοῦ, ὥστε νά φτάσωμε στήν Ἀνάσταση.

            «Κύριε ὅπλον κατά τοῦ διαβόλου τόν Σταυρόν σου ἡμῖν δέδωκας», ψάλλει ὁ ἱερός ὑμνογράφος, ἐνῷ ὁ Ἱερός Χρυσόστομος σέ ἕνα βαθειά πνευματικό κείμενό του γιά τό Σταυρό καί τήν Ἀνάσταση σημειώνει: «Σταυρός δένδρον ἀειθαλές, καθ’ ἑκάστην ἡμέρα μαραίνων τόν διάβολον».

            Μέ ὅπλο τόν Σταυρό ἐνίκησαν οἱ Ἅγιοί τῆς Ἐκκλησίας μας τίς φάλαγγες τοῦ πονηροῦ καί μέ τόν Σταυρό πορεύονται οἱ ἀθληταί ὅλων τῶν ἐποχῶν.

             Ἐφέτος, δύο ἡμέρες μετά τήν Κυριακή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως, ἑορτάζομε τήν Ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου καί συγχρόνως μιμνησκόμεθα τῶν ἱερῶν ἀγώνων τοῦ Γένους μας, πού μέ ὅπλο τήν πίστη στόν Ἐσταυρωμένο Κύριο κέρδισε τήν ἐλευθερία του.

            Στό νοῦ μας ἔρχονται ἐκτός ἀπό ὅλους τούς ἄλλους ἀγωνιστές, οἱ κλεινοί καί ἔνδοξοι Νεομάρτυρες, οἱ Ἐσταυρωμένοι ἀγωνισταί ὑπέρ Πίστεως καί Πατρίδος, οἱ ὁποῖοι ἐν καιροῖς δυσχειμέροις, ἀπό τήν ἅλωση τῆς Κωνσταντινουπόλεως (1453) καί μετά, ὡμολόγησαν τόν Ἰησοῦν Χριστόν τέλειον Θεόν καί τέλειον ἄνθρωπον ἐνώπιον τῶν ἀπίστων ἀγαρηνῶν καί ἀξιώθηκαν μαρτυρικοῦ θανάτου, μιμούμενοι τούς παλαιοτέρους τῆς Ἐκκλησίας μας Μάρτυρας.

            Ταιριάζει ἀπόλυτα γι’ αὐτούς, ὁ ὕμνος:

             «Οἱ τόν Σταυρόν τοῦ Χριστοῦ ὡς ζυγόν ἀράμενοι καί αὐτόν ἀκολουθήσαντες ἐν πίστει, δεῦτε ἀπολαύετε ἅ ἠτοίμασε ὑμῖν βραβεῖα καί στέφη τά οὐράνια».

             Ὁ Ἅγιος  Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης στό προοίμιο τοῦ βιβλίου του «Νέον Μαρτυρολόγιον», ἀναφέρει γιά τούς Ἐσταυρωμένους αὐτούς ἀθλητάς πού εἶδαν τό φῶς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ:

            «Αὐτό τό θαῦμα (τῶν Νεομαρτύρων) εἶναι παρόμοιον, ὡσάν νά βλέπῃ τινάς μέσα εἰς τήν καρδίαν τοῦ χειμῶνος ἐαρινά ἄνθη καί τριαντάφυλλα. Μέσα εἰς τήν βαθυτάτην νύκτα, ἡμέραν καί ἥλιον. Μέσα εἰς τό ψηλαφητόν σκότος, φῶτα λαμπρότατα. Ἐν καιρῷ τῆς αἰχμαλωσίας, νά βλέπῃ ἐλευθερίαν καί ἐν καιρῷ τῆς τωρινῆς ἀσθενείας, ὑπερφυσικήν δύναμιν».

            Στήν τωρινή δύσκολη ἐποχή, κατά τήν ὁποία οἱ Ἕλληνες σηκώνουν τόν δικό τους Σταυρό, οἱ Ἅγιοι  Νεομάρτυρες ἀπευθύνονται σέ μᾶς μέ τά λόγια πού ὁ Ἅγιος Νικόδημος βάζει στό στόμα τους.

            Σέ χρόνους πού ἐψύγη ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεό καί τόν ἄνθρωπο καί λιγόστεψαν οἱ ἐπιθυμητές τῆς τελειότητος καί οἱ ἀγωνιστές τοῦ πνεύματος καί τῆς ἀληθείας,  οἱ Ἐσταυρωμένοι τοῦ Χριστοῦ καί ἀναστημένοι καλλίνικοι Μάρτυρες ἐπίκαιρα μᾶς διδάσκουν. Ἂς τούς ἀκούσωμε καί ἄς ἐφαρμόσωμε στήν ζωή μας τήν παραγγελία τους. Ἐκεῖνοι πέρασαν ἀπό τό μαρτύριο στήν δόξα, ἀπό τόν Σταυρό στήν Ἀνάσταση καί τήν χαρά.

            Ἄς ἀσπασθοῦμε τόν Σταυρό πού προβάλλει ἡ Ἐκκλησία μας στήν πρώτη ὄψη τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου, γιά νά καταφιλήσωμε καί τόν Ἀναστάντα πού εἰκονίζεται στήν ἄλλη ὄψη του, καί ἄς φυλάξωμε ὡς παρακαταθήκη ἱερά τήν πνευματική τους διαθήκη:

            «Φυλαχθῆτε, ἀγαπητοί ἀδελφοί μας, φυλαχθῆτε διά τήν ἀγάπην Θεοῦ καί διά τήν σωτηρίαν τῶν ψυχῶν σας, νά μή σᾶς κλέψουν τόν θησαυρόν τῆς ἁγίας σας Πίστεως, τῆς ὁποίας ὅλος ὁ κόσμος, μέ ὅλας του τάς δόξας καί ἀναπαύσεις καί τά βασίλεια, δέν εἶναι ἀντάξιος. Ἐνθυμηθῆτε πώς ὁ Δεσπότης μας Χριστός, ὁπού σᾶς ἔβαλεν ὡσάν τά πρόβατα ἀνάμεσα εἰς τά ἀνήμερα θηρία, σᾶς ἔδωκε τοιαύτην παραγγελίαν, νά ἦσθε φρόνιμοι ὡσάν τό φίδι...».

            Καί συνεχίζουν,

            «Φυλαχθῆτε νά μήν ἀρνηθῆτε τήν Ὀρθόδοξον Πίστιν σας. Μή τυφλωθῆτε τόσον, ὁπού νά προτιμήσετε τό σκότος ἀπό τό φῶς, τό ψεῦδος ἀπό τήν ἀλήθειαν. Τό χαλκοῦν καί κάλπικον νόμισμα ἀπό τό καθαρόν καί δοκιμασμένον μάλαγμα. Τό γυαλί καί ἄτιμον χαλίκι ἀπό τό ἀτίμητον πετράδι. Μέ ἕνα λόγον, τόν ᾅδην ἀπό τόν Οὐρανόν, καί τήν κόλασιν ἀπό τόν Παράδεισον. Μή τό καταδεχθῆτε ποτέ, μή, νά ἀφήσετε τήν ἁγιωτάτην Πίστιν σας, ἥτις κάμνει ἐκείνους ὁπού τήν πιστεύουν, ἀπό ἀνθρώπους ἀγγέλους, ἀπό ἐπιγείους οὐρανίους, ἀπό ὑλικούς υἱούς Θεοῦ κατά χάριν, λαμπροτάτους ἡλίους, κληρονόμους τῆς οὐρανῶν βασιλείας. Καί ἁπλῶς εἰπεῖν, μή τό στέρξετε ποτέ, ποτέ ἀδελφοί, νά ἀρνηθῆτε τόν πραότατον, τόν γλυκύτατον Ἰησοῦν Χριστόν, τόν ἀληθινόν υἱόν τοῦ Θεοῦ καί Θεόν». 

            Ἀδελφοί μου, εὑρισκόμεθα στό μέσον τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Ἐνώπιόν μας ὑψοῦται ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου μας καί πρό τῶν ὀφθαλμῶν μας παρελαύνουν οἱ Ἐσταυρωμένοι καλλίνικοι τοῦ Χριστοῦ Στρατιῶτες, παλαιοί καί νεώτεροι. Ἄς ἀγαπήσωμε τόν ἀγῶνα τους, ἄς τούς μιμηθοῦμε στήν πορεία τους, γιά νά συναντήσωμε τόν Ἀναστάντα Κύριό μας.

Ἕνας Λουκαΐτης Ἱερέας στή Νέα Ὑόρκη.

Ἕνας Λουκαΐτης Ἱερέας στή Νέα Ὑόρκη.  

π. Ἠλίας Βίλλης

   Στόν Ἱερό Ναό τοῦ Σωτῆρος στήν Νέα Ὑόρκη ὑπηρετεῖ ἕνας νέος δραστήριος καί ἐκλεκτός Ἱερέας πού ἕλκει τήν καταγωγή του ἀπό τοῦ Λουκᾶ. Εἶναι ὁ π. Ἠλίας Βίλλης, γυιός τοῦ Γεωργίου Βίλλη καί τῆς Ἀναστασίας Αὐγερινοῦ- Βίλλη, θυγατέρας τοῦ ἀειμνήστου Ἠλία Αὐγερινοῦ καί τῆς συζύγου του  Παναγιώτας.

     Ὁ π. Ἠλίας ἐτελείωσε τήν Θεολογική Σχολή τοῦ Τιμίου Σταυροῦ τῆς Βοστώνης, καί ἐνυμφεύθη τήν σεμνή καί ἐκλεκτή θυγατέρα τοῦ Ἱερέως Νικολάου Τριανταφύλλου, Μελάνη μέ τήν ὁποία ἔχουν ἀποκτήσει 4 τέκνα.

    Ἐχειροτονήθη Διάκονος στό Σικάγο, ἀπό τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Σικάγου κ. Ἰάκωβο καί ἐν συνεχεία ὑπηρέτησε ὡς Διάκονος στή Νέα Ὑόρκη ἐπί Ἀρχιεπισκόπου Ἀμερικῆς Σπυρίδωνος καί ὑπηρετοῦσε τόν μακαριστό Ἀρχιεπίσκοπο πρ. Ἀμερικῆς κυρό Ἰάκωβο.

    Ἐχειροτονήθη Πρεσβύτερος στήν Νέα Ὑόρκη καί ἐτοποθετήθη στό Ναό τοῦ Σωτῆρος, Rye NY(10580).

   Τόν ζήσαμε στό χωριό μας περισσότερο ὡς Διάκονο, μετά τήν χειροτονία του, ὅταν εἶχε ἔλθει γιά λίγους μῆνες στήν Ἑλλάδα μέ τήν σύζυγό του Μελάνη.

    Τόν εἴδαμε ὡς πρεσβύτερο ὅταν ἐνθρονίστηκε Μητροπολίτης Πατρῶν, ὁ συγχωριανός μας. π. Χρυσόστομος.

   Πληροφορούμεθα γιά τήν δραστηριότητα του τήν πνευματική καί τήν κοινωνική, γιά τήν ζωή του τήν ἐκκλησιαστική καί λατρευτική, γιά τήν ἀγάπη του στή νεολαία καί τήν βοήθειά του στούς φτωχούς καί χαιρόμεθα καί καμαρώνομε.

     Προσευχόμεθα πάντοτε νά τοῦ δίνῃ ὁ Θεός δύναμη στόν ὡραῖο ἀγῶνα του γιά τήν δόξα τοῦ Θεοῦ καί τήν πνευματική πρόοδο τῶν Ἑλλήνων τῆς Ἀμερικῆς, καί τόν συνοδεύομε μέ τίς εὐχές καί τήν ἀγάπη μας.

    Μακάρι νά τόν δοῦμε σύντομα κοντά μας.  

Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου Λουκά.

Θεία λειτουργία στην Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου Βαρσών.

" Σκηνές που ανάγουν από τη γη στον ουρανό. " Όπως τις ζει η ψυχή μετάρσια μεταξύ ουρανού και γης από το ύψος του ασκητηρίου του Αγίου Βασιλείου στου Λουκά."

Χαῖρε κλῖμαξ γῆθεν πάντας ἀνυψώσασα χάριτι, χαῖρε ἡ γέφυρα ὄντως ἡ μετάγουσα ἐκ θανάτου πάντας πρὸς ζωήν τοὺς ὑμνούντας σε.

Αὓτη ἡ πύλη τῆς ζωῆς

Ὁ ἦχος τῆς καμπάνας καί ποιόν δέν συγκινεῖ; Ἔχει συνδεθεῖ μέ τίς χαρές καί τούς πόνους τῆς ζωῆς μας.

Εὐλαβικά χέρια ἄναψαν τά καντήλια στό κρεμασμένο στό βράχο ἀσκητήριο τοῦ Ἁγίου Βασιλείου στοῦ Λουκᾶ. 

 Τό κερί δείχνει τήν εὐλάβεια τῶν ἀνθρώπων. Ὅπως τό κερί λιώνει γιά νά φωτίζῃ , ἔτσι καί ἡ ζωή μας πρέπει νά καταναλώνεται σέ πράξεις δοξολογίας στό Θεό καί ἀγάπης στόν συνάνθρωπο.

Ὁ Ἅγιος Βασίλειος γράφει τήν Θεία Λειτουργία. Τοιχογραφία στό ἀσκητήριο τοῦ Ἁγίου Βασιλείου στοῦ Λουκᾶ.

Αὐτή ἡ εἰκόνα μόνο τήν ἐλπίδα τοῦ Παραδείσου μπορεῖ νά σού δώσῃ. Ἐνῶ βλέπεις νά πέφτῃ τό φῶς τοῦ δειλινοῦ τῆς ζωῆς, ἀπέναντί σου ἤδη ὑπάρχει τό φῶς τῆς αἰωνιότητος.

«Φῶς ἱλαρόν ἁγίας δόξης, ἀθανάτου Πατρός, οὐρανίου, ἁγίου, μάκαρος, Ἰησοῦ Χριστέ. Ἐλθόντες ἐπί τήν ἡλίου δύσιν, ἰδόντες φῶς ἑσπερινόν, ὑμνοῦμεν Πατέρα, Υἱόν καί Ἅγιον Πνεῦμα Θεόν. Ἄξιον Σέ ἐν πάσι καιροῖς ὑμνεῖσθαι φωναῖς αἰσίαις. Υἱέ Θεοῦ, ζωήν ὁ διδούς διό  ὁ κόσμος Σέ δοξάζει».

"Εικόνα της δεήσεως στον Ιερό Ναό του Αγίου Ευθυμίου στου Λουκά".

   Εἰκόνα τῆς δεήσεως στόν Ἱερό Ναό 

τοῦ Ἁγίου Εὐθυμίου στοῦ Λουκᾶ.

   

   Ὁ Ἅγιος Βασίλειος καί ὁ Ἅγιος Εὐθύμιος παρακαλοῦν τόν Ἰησοῦ Χριστό, κρατώντας στά χέρια τούς εἰλητάρια.(χαρτιά πού γράφουν προσευχές).

   Ὁ Μέγας Βασίλειος παρακαλεῖ ὑπέρ ὑγείας τῶν ζώντων.

   Τό εἰλητάριό του γράφει:

« Μνήσθητι Κύριε ὑπέρ ὑγιείας καί σωτηρίας τῶν ἐν τῇ κώμη ταύτη καί τῶν ὅπου γῆς εὐρισκομένων Λουκαϊτῶν».

  Ὁ Ὅσιος Εὐθύμιος παρακαλεῖ ὑπέρ  ἀναπαύσεως τῶν κεκοιμημένων.

   Τό εἰλητάριό του γράφει:

 «  Μνήσθητι Κύριε ὑπέρ μακαρίας μνήμης καί ἀναπαύσεως τῶν κτητόρων τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τούτου καί πάντων τῶν ἐν Κυρίῳ τελειωθέντων Λουκαϊτῶν».

«ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ ΤΟ ΨΩΜΙ ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΕΦΑΓΕ...»

«ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ ΤΟ ΨΩΜΙ ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΕΦΑΓΕ...»

               Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου

                              Πατρῶν  κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

            Δέν πέρασε ἀπ’ αὐτό τόν κόσμο ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος νά μή ἐδάκρυσε καί νά μή ἐγεύθη τῶν θλίψεων τήν δοκιμασία.

            Εἶναι σαφής ὁ λόγος τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος ἔχει διαχρονική ἰσχύ: «Ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ θλῖψιν ἕξετε· ἀλλά θαρσεῖτε, ἐγώ νενίκηκα τόν κόσμον» (Ἰω. ιστ’, 33), καί ἀλλοῦ, «Μακάριοι οἱ κλαίοντες νῦν, ὅτι γελάσετε» (Λουκ. στ’, 21).

            Ἐπειδή οἱ καιροί μας εἶναι ἐξαιρετικά σκληροί καί πολλάκις οἱ ἄνθρωποι κάμπτονται ἀπό τίς δυσκολίες καί ἀδυνατοῦν νά ἀντιμετωπίσουν μέ θάρρος τά προβλήματα, θεωρήσαμε πάνυ ὠφέλιμο νά ἀσχοληθοῦμε μέ τό θέμα αὐτό, προκειμένου νά ἐπιστηρίξωμε τούς ταλαιπωρημένους ἀπό τά ποικίλα βάρη ἀδελφούς μας.

            Ὡς τίτλο τοῦ ἄρθρου μας ἐθέσαμε τόν λόγο τοῦ Γκαῖτε, ὁ ὁποῖος φιλοσοφῶντας γιά τήν ζωή ἔγραψε μέ νόημα: «τοῦ πόνου τό ψωμί ὅποιος δέν ἔφαγε, μόνο ἐκεῖνος δέν σᾶς γνώρισε, ὦ οὐρανοί...».

            Ὅσο θά ὑπάρξῃ θάλασσα χωρίς φουρτούνα καί οὐρανός χωρίς σύννεφα, τόσο θά ὑπάρξῃ καί ζωή χωρίς θλίψεις καί προβλήματα. Ὅσο καί ἄν ἐρευνήσῃ κανείς τήν ἀνθρώπινη ἱστορία, ἀπό τότε πού ἐδημιουργήθη ὁ κόσμος μέχρι σήμερα, δέν θά καταφέρῃ νά βρῇ πτυχή της ἄμοιρη πόνων, θλίψεων καί δοκιμασιῶν.

·           Ποῦ ὀφείλονται ὅμως οἱ θλίψεις;  Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος μιλάει μέ σαφήνεια γιά τήν γενεσιουργό αἰτία τῶν θλίψεων, λέγοντας ὅτι εἶναι τά πάθη μας, οἱ ἁμαρτίες μας, ἡ ἀποστασία μας ἀπό τόν Θεό.

            «Ὅταν γάρ ἥμαρτεν ὁ Ἀδάμ τήν ἁμαρτίαν ἐκείνην τήν χαλεπήν καί τό κοινόν ἁπάντων ἀνθρώπων κατεδίκασε γένος, λύπῃ τότε κατεδικάζετο...» (Ἁγ. Ἰωάννου Χρυσοστόμου, Εἰς Ὀλυμπιάδα Ἐπιστολή Ι’, 3α, ΕΠΕ 37, 454).

            Αὐτή ἡ λύπη ὅμως ἐνικήθη καί εἰς χαρά μετενεστράφη, ὅταν ἐνηνθρώπησε ὁ Θεός, ὅταν δηλαδή ἦλθε ὁ νέος Ἀδάμ, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Ὁποῖος μέ τήν εἰς ᾅδου κάθοδο καί τήν Ἀνάστασή του ἐνίκησε τήν λύπη καί τόν θάνατο. 

            Καί πάλι ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος θά μᾶς διδάξῃ πάνω σ’ αὐτό τό θέμα καί ὡς καλός πατέρας θά ἐξηγήσῃ στά παιδιά του:

               Τίς θλίψεις τίς ἐπιτρέπει ὁ Θεός,

            – Γιά τήν τελειοποίηση μας.

            – Γιά τήν ἐνδυνάμωση τῆς θελήσεώς μας.

            –Γιά νά γινώμαστε λαμπρότεροι, ὅπως τό χρυσάφι πού δοκιμάζεται στήν φωτιά.

            – Γιά νά Τόν μιμούμεθα στήν ταπείνωση.

            Ὁ Κύριός μας ἔγινε «ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δέ σταυροῦ»  (Φιλιπ. β’, 18). Ἀλήθεια, ποιός ἄλλος ὑπέστη τέτοια μαρτύρια, ὅπως ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός; Ἐξευτελισμούς, ὕβρεις, ραπίσματα, μαστίγωμα, ἀτιμωτικό σταυρικό θάνατο...

            – Γιά νά λαμβάνωμε στεφάνια ἀπό τόν Θεό.

            Ἄς συνειδητοποιήσουμε ὅλοι μας, ὅτι ὁ βίος μας ἐπάνω στήν γῆ εἶναι πολύ λίγος, ἀπειροελάχιστος μπροστά στήν αἰωνιότητα. Αὐτή ἡ ζωή, μᾶς προετοιμάζει γιά τήν μέλλουσα δόξα.

            – Γιά νά ὁδηγούμεθα στήν ἁγιότητα.

            Μή λησμονῆτε, ἀδελφοί μου, τόν λόγο τοῦ Κυρίου: «Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθείτω μοι» (Ματθ. ιστ’, 24).

Ἀνοιξιάτικες ὀμορφιές ἀπό τό ὄμορφο χωριό μας τοῦ Λουκᾶ...

    Οἱ φωτογραφίες εἶναι τραβηγμένες ἀπό τόν Ἅγιο Βασίλειο καί καθώς μπαίνουμε στό χωριό.

 Κάποτε στή ρίζα τοῦ ἦταν ἕνα πηγάδι μέ δροσερό νερό. Τό ὄνομά του ἦταν «Μπουγέτα». Ὅμως ὅταν ὁ χρόνος ἄρχισε νά παρασύρῃ κάποια ἀπό τά λιθάρια του, ἀντί νά τό στηρίξουν , τό ἔκλεισαν, κλείνοντας ἕνα κομμάτι τῆς ἱστορίας τοῦ χωριοῦ μας.

  Ἔχουν περάσει κάποιες δεκαετίες ἀπό τότε. Ὅσοι τό θυμόμαστε τό νοσταλγοῦμε. Μακάρι κάποια στιγμή νά βρεθοῦν οἱ ἄνθρωποι πού θά θελήσουν νά τό ξαναφτιάξουν.Ἀξίζει νά διασώζομε τήν ἱστορία τοῦ τόπου μας καί νά τήν παραδίδομε στίς ἑπόμενες γενηές.

 

Μακάρι νά εἴχαμε τήν ἁγνότητά τους καί τήν ἀθωότητά τους! 

   

   Μιά πανέμορφη εἰκόνα πού σοῦ δίνει χαρά καί σέ ὁδηγεῖ νά δοξάζης τόν Θεό γιά τήν ἀγάπη Του καί τίς ὀμορφιές πού μᾶς χαρίζει. Σ’ αὐτούς τούς τόπους ἀναπνέει ἡ Ἑλλάδα. Ἀπό αὐτά τά χώματα θά ξαναρχίσῃ ἡ ζωή της.

 Ὡς ἐμεγαλύνθη τά ἔργα σου Κύριε, πάντα ἐν σοφία ἐποίησας.

  
   Ἀνάμεσα στήν ἄγρια φύση, ἀνθίζει καί εὐωδιάζει ἡ ὀμορφιά τῶν ὡραίων δένδρων. Ἔτσι ἀνάμεσα στούς δύστροπους καί σκληρούς ἀνθρώπους ὑπάρχουν πάντοτε, ἀνθίζουν καί εὐωδιάζουν οἱ ἄνθρωποι τῆς ἀγάπης, οἱ ὁποῖοι ὀμορφαίνουν τόν κόσμο.

  Πέρασε ἀπό πάνω του ὁ χειμώνας. 

Καί ὅμως ἄντεξε καί τώρα ἀνθίζει.

 

       

   
   Ἀνθισμένες ἀμυγδαλιές κάτω ἀπό τό βράχο τοῦ Ἁγίου Βασιλείου στήν περιοχή « Σφάκα».

    Εἶναι μόνο του τό δένδρο στόν κάμπο. Ὅμως στέκεται ὄρθιο καί δίνει τόν δικό του τόνο ζωῆς στόν πίνακα τῆς ἄνοιξης.

    Ἀνάμεσα στά πανέμορφα χόρτα, στά ὑπερήφανα βουνά, στήν ὀμορφιά τοῦ ἡλιοβασιλέματος καί στό γαλάζιο του Λουκαΐτικου οὐρανοῦ. Ἀντιστάθηκε στό βοριά, καί στά στοιχεῖα τῆς φύσεως. Πόσα ἔχει νά μᾶς διδάῃ αὐτό τό δένδρο! Πόσα ἀλήθεια μηνύματα μποροῦμε νά πάρουμε σήμερα ἀπό τήν περήφανη ὕπαρξή του!