Ἀνοιξιάτικες ὀμορφιές ἀπό τό ὄμορφο χωριό μας τοῦ Λουκᾶ...

    Οἱ φωτογραφίες εἶναι τραβηγμένες ἀπό τόν Ἅγιο Βασίλειο καί καθώς μπαίνουμε στό χωριό.

 Κάποτε στή ρίζα τοῦ ἦταν ἕνα πηγάδι μέ δροσερό νερό. Τό ὄνομά του ἦταν «Μπουγέτα». Ὅμως ὅταν ὁ χρόνος ἄρχισε νά παρασύρῃ κάποια ἀπό τά λιθάρια του, ἀντί νά τό στηρίξουν , τό ἔκλεισαν, κλείνοντας ἕνα κομμάτι τῆς ἱστορίας τοῦ χωριοῦ μας.

  Ἔχουν περάσει κάποιες δεκαετίες ἀπό τότε. Ὅσοι τό θυμόμαστε τό νοσταλγοῦμε. Μακάρι κάποια στιγμή νά βρεθοῦν οἱ ἄνθρωποι πού θά θελήσουν νά τό ξαναφτιάξουν.Ἀξίζει νά διασώζομε τήν ἱστορία τοῦ τόπου μας καί νά τήν παραδίδομε στίς ἑπόμενες γενηές.

 

Μακάρι νά εἴχαμε τήν ἁγνότητά τους καί τήν ἀθωότητά τους! 

   

   Μιά πανέμορφη εἰκόνα πού σοῦ δίνει χαρά καί σέ ὁδηγεῖ νά δοξάζης τόν Θεό γιά τήν ἀγάπη Του καί τίς ὀμορφιές πού μᾶς χαρίζει. Σ’ αὐτούς τούς τόπους ἀναπνέει ἡ Ἑλλάδα. Ἀπό αὐτά τά χώματα θά ξαναρχίσῃ ἡ ζωή της.

 Ὡς ἐμεγαλύνθη τά ἔργα σου Κύριε, πάντα ἐν σοφία ἐποίησας.

  
   Ἀνάμεσα στήν ἄγρια φύση, ἀνθίζει καί εὐωδιάζει ἡ ὀμορφιά τῶν ὡραίων δένδρων. Ἔτσι ἀνάμεσα στούς δύστροπους καί σκληρούς ἀνθρώπους ὑπάρχουν πάντοτε, ἀνθίζουν καί εὐωδιάζουν οἱ ἄνθρωποι τῆς ἀγάπης, οἱ ὁποῖοι ὀμορφαίνουν τόν κόσμο.

  Πέρασε ἀπό πάνω του ὁ χειμώνας. 

Καί ὅμως ἄντεξε καί τώρα ἀνθίζει.

 

       

   
   Ἀνθισμένες ἀμυγδαλιές κάτω ἀπό τό βράχο τοῦ Ἁγίου Βασιλείου στήν περιοχή « Σφάκα».

    Εἶναι μόνο του τό δένδρο στόν κάμπο. Ὅμως στέκεται ὄρθιο καί δίνει τόν δικό του τόνο ζωῆς στόν πίνακα τῆς ἄνοιξης.

    Ἀνάμεσα στά πανέμορφα χόρτα, στά ὑπερήφανα βουνά, στήν ὀμορφιά τοῦ ἡλιοβασιλέματος καί στό γαλάζιο του Λουκαΐτικου οὐρανοῦ. Ἀντιστάθηκε στό βοριά, καί στά στοιχεῖα τῆς φύσεως. Πόσα ἔχει νά μᾶς διδάῃ αὐτό τό δένδρο! Πόσα ἀλήθεια μηνύματα μποροῦμε νά πάρουμε σήμερα ἀπό τήν περήφανη ὕπαρξή του!