ΕΥΧΕΣ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΤΡΩΝ κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ.

 

 

          Μέ τήν ἀνατολή τοῦ νέου ἒτους, ἀπευθύνω πρός ὃλους τούς συγχωριανούς μας τούς εὑρισκομένους στοῦ Λουκᾶ, σέ ἂλλα μέρη τῆς Ἑλλάδος καί στό ἐξωτερικό, θερμές εὐχές γιά ἒτη εὐλογημένα παρά Κυρίου, χαριτωμένα καί πολλά.

          Τό νέον ἒτος, ἀδελφοί μου, νά εἶναι κατά πάντα εὐλογημένο ἀπό τόν Θεό.

          Χαρά καί ὑγιεία καί κάθε δωρεά ἀπό τόν Κύριό μας, σέ ὃλους.

          Σᾶς ἀσπάζομαι μέ ὃλη μου τήν ἀγάπη.

          +Ο ΠΑΤΡΩΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

 

EΓΚΥΚΛΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ 2021 ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΤΡΩΝ κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ.

 ΕΛΛΗΝΙΚΗ  ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2021

 

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 392Η

 

Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ

ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ

ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΑΤΡΩΝ

Πρός

τό Χριστεπώνυμον Πλήρωμα

τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

           

Παιδιά μου εὐλογημένα,

            Ἡ ἑορτή τῶν Χριστουγέννων εἶναι ἡ Μητρόπολις τῶν ἑορτῶν κατά τόν ἱερό Πατέρα τῆς Ἐκκλησίας μας, Ἃγιον Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο. Τήν λαμπρά αὐτήν ἑορτή, ἀκολουθοῦν οἱ ἂλλες μεγάλες καί λαμπρές Δεσποτικές ἑορτές. Χωρίς τήν Γέννηση, δέν θά εἲχαμε Θεοφάνεια, δέν θά εἲχαμε Μεταμόρφωση, Σταύρωση, Ἀνάσταση καί Ἀνάληψη.

            Χωρίς τήν Γέννηση, πού εἶναι οὐσιαστικά ἡ κένωση τοῦ Θεοῦ, τό ἂδειασμα τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος ταπεινώνεται καί προσλαμβάνει τήν ἀνθρώπινη φύση, δέν θά εἲχαμε τήν σωτηρία καί τήν λύτρωση ἐκ τῆς ἀρχαίας ἀρᾶς, τῆς κατάρας δηλαδή ἀπό τήν παρακοή καί τήν ἀποστασία τῶν πρωτοπλάστων, δέν θά εἲχαμε τήν θέωση.

            Ἡ κένωση δέν σημαίνει ἁπλῶς, ὃτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός γεννήθηκε μέσα σέ ἓνα σπήλαιο πτωχός, ταπεινός, ὃτι ἒζησε τόν διωγμό καί τήν ἀδικία ἐκ μέρους τῶν ἀνθρώπων. Ἡ κένωση συνίσταται στό ὃτι ὁ ἀπερινόητος, ὁ ἂκτιστος Θεός, προσέλαβε τήν ἀνθρωπίνη φύση. Στό ὃτι τό κτιστό ἑνώθηκε μέ τό ἂκτιστο. Ἡ ἀνθρώπινη φύση ἑνώθηκε μέ τήν θεία «ἀτρέπτως, ἀσυγχύτως, ἀδιαιρέτως καί ἀχωρίστως».

            Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἀναφέρει χαρακτηριστικά ὃτι, ὁ Ἰησοῦς Χριστός, «ἑαυτόν ἐκένωσε μορφήν δούλου λαβών, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος καί σχήματι εὑρεθείς ὡς ἂνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑαυτόν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δέ σταυροῦ» (Πρ, Φιλιππησίους, Β’ 5-9). Δηλαδή, μέ ἁπλά λόγια, ὁ Θεός ἒγινε ἂνθρωπος καί ἐταπείνωσε τόν ἑαυτό του τόσο πού ἒφτασε μέχρι τό σταυρό καί τόν θάνατο.

            Ἡ Γέννηση τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶναι γεγονός ἱστορικό, τό ὁποῖο συνέβη σέ συγκεκριμένο τόπο καί χρόνο, εἶναι ὃμως καί παραμένει μυστήριο μέγα, κατά τόν ἱερόν Ὑμνογράφο τῆς Ἐκκλησίας μας:

«Μυστήριον ξένον ὁρῶ καὶ παράδοξον!

οὐρανὸν τὸ σπήλαιον·

θρόνον χερουβικὸν τὴν Παρθένον·

τὴν φάτνην χωρίον,

ἐν ᾧ ἀνεκλίθη ὁ ἀχώρητος,

Χριστὸς ὁ Θεός,

ὃν ἀνυμνοῦντες μεγαλύνομεν»

            Στό μέγα αὐτό Μυστήριο καί γεγονός συμμετέχει ἡ σύμπασα δημιουργία τοῦ Θεοῦ, οἱ ἂνθρωποι, οἱ ἂγγελοι, οἱ οὐρανοί καί ἡ γῆ, ἀνακαινίζεται ὁ σύμπας κόσμος. «Τά σύμπαντα σήμερον χαρᾶς πληροῦνται, Χριστός ἐτέχθη ἐκ τῆς Παρθένου».

            Αὐτή ἡ χαρά εἶναι οὐράνια κατάσταση, εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ στόν ἂνθρωπο, στόν κόσμον ὁλόκληρο. Αὐτή τήν χαρά βιώνουν ὃσοι, ὂχι μόνον σήμερα, ἀλλά συνεχῶς προσεγγίζουν μέ πίστη αὐτό τό Μυστήριο καί προσκυνοῦν στό Θεοδέγμον Σπήλαιο τόν νηπιάσαντα Κύριο, μαζί μέ τούς ταπεινούς ποιμένες καί τούς σοφούς, τούς μάγους τῆς ἀνατολῆς. Ὃσοι βιώνουν βαθειά, ἐσωτερικά, ἐμπειρικά, αὐτή τήν κένωση τοῦ ἀχωρήτου καί τήν ταπείνωση τοῦ πανσθενουργοῦ Κυρίου καί μαζί μέ τίς οὐράνιες δυνάμεις, ψάλλουν ὓμνο θεσπέσιο, δοξαστικό, «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία». Αὐτή τήν χαρά βιώνουν ὃλοι, ὃσοι ἀπό τῆς ἀρχῆς καί μέχρι τῶν ἑσχάτων γαληνεύουν κοντά στόν νηπιάσαντα Κύριο πνευματικά, εὑρίσκουν τήν ἑνότητα τοῦ ἐσωτερικοῦ τους κόσμου, εἰρηνεύουν μέ τόν Θεό καί μέ τόν κόσμο.

            Μέ αὐτές τίς σκέψεις καί μέ αὐτές τίς ἐσωτερικές διαθέσεις, ὑποδεχόμεθα καί ἐφέτος τόν ἐν σπηλαίῳ τεχθέντα Κύριο. Κουρασμένοι ἀπό τό βάρος τῆς ἁμαρτίας καί τήν ὀδύνη τῆς ἀποστασία μας ἀπ’ Αὐτόν, ζώντας τήν ἀπομάκρυνση τῆς καρδιᾶς τοῦ ἑνός ἀπό τόν ἂλλον, βιώνοντας μιά πανδημία ἡ ὁποία ἦλθεν ὡς δοκιμασία, ὣστε νά ἀνανήψωμε καί νά κατανοήσωμε τήν ἀνθρώπινη ἀδυναμία καί σμικρότητά μας, εὑρισκόμεθα ἐνώπιον φρικτῆς σκηνῆς, ὃπου ἡ Θεοτόκος βαστάζει τόν τά πάντα βαστάζοντα καί γαλουχεῖ τόν τροφοδότην τοῦ σύμπαντος κόσμου. Εὑρισκόμεθα ἐνώπιον τῆς σκηνῆς, ὃπου ἡ κτίσις ὑποκλίνεται στόν Θεάνθρωπο Κύριο.

            Τί ἆρα γε πρέπει νά πράξωμεν, ἐμβαθύνοντες στό νόημα αὐτῆς τῆς ἑορτῆς, τῆς παγκόσμιας, τῆς ἐπίγειας καί οὐράνιας πανηγύρεως;

            – Νά προσεγγίσωμε τό θεοδέγμον Σπήλαιο μέ ταπείνωση, ὃπως οἱ Ποιμένες τῆς Βηθλεέμ.

            – Νά εἰσέλθωμε προσφέροντες ὡς δῶρον στόν Κύριο, τόν ἲδιο τόν ἑαυτό μας, ὃπως εἶναι, ὣστε νά τόν ἐξαγνίσῃ καί τόν ὡραΐσῃ, νά τόν σώσῃ ἐκ τῶν παγίδων τοῦ διαβόλου καί νά τόν ἁγιάσῃ.

            – Νά ἐκζητήσωμεν, ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ, τήν ἂφεση τῶν ἁμαρτιῶν, προσπίπτοντες ἐν μετανοίᾳ πρός τόν οὐράνιο Λυτρωτή.

            –  Νά ἀνοίξωμε τίς πύλες τῆς καρδιᾶς μας, τοῦ σπιτιοῦ μας, τῆς κοινωνίας μας καί νά φιλοξενήσωμε Ἐκεῖνον, πού κτυπάει τήν πόρτα μας καί περιμένει γιά νά εἰσέλθῃ καί νά ἀναπαυθῇ.

            – Νά ἀνοίξωμε τήν καρδιά μας στόν κάθε ἂνθρωπο καί νά ζήσωμε τό μεγαλεῖο τῆς κοινωνίας μέ τόν ἐνανθρωπήσαντα Κύριο, μέσα ἀπό τό πρόσωπο τοῦ ἂλλου, τοῦ ἀδελφοῦ μας, ὃποιος καί ἂν εἶναι, σκύβοντας πάνω στίς πληγές καί στά προβλήματά του, ὣστε νά θεραπεύσωμε καί τίς δικές μας πνευματικές ἀτέλειες.

            – Νά λυγίσωμε τά γόνατα τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος ἐνώπιον τῆς σαρκωμένης Ἀγάπης καί νά ἱκετεύσωμε γιά τούς πάσχοντας ἀδελφούς μας, εἲτε ἀπό τήν πανδημία τοῦ κορωνοϊοῦ, εἲτε ἀπό ἂλλες ἀσθένειες.

            – Νά παρακαλέσωμε γιά τό Ἰατρικό καί Νοσηλευτικό προσωπικό τῶν Νοσοκομείων μας, γιά ὃσους σηκώνουν τόν βαρύ σταυρό τῆς φροντίδος καί τῆς συμπαραστάσεως τῶν ἀσθενῶν.

            – Νά δεηθῶμεν μετά δακρύων, ὣστε νά μᾶς ἐλεήσῃ Κύριος ὁ Θεός καί παραβλέπων τά πολλά μας ἁμαρτήματα νά μᾶς ἀπαλλάξῃ ἀπό τίς δοκιμασίες καί τάς πολλάς βασάνους καί νά μᾶς χαρίσῃ τήν οὐράνια ἀναψυχή καί τόν γλυκασμό, τά δῶρα αὐτά πού ἐκχέονται ἀπό τό θεοδέγμον Σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ.

            – Ἂς μήν ἀργήσωμε, λοιπόν, ἀδελφοί,  ἢδη, ἦλθεν, «ἒστηκεν ἐπί τήν θύραν καί κρούει».

            Μακάρι, ἒστω καί τήν ἐσχάτη ὣρα καί στιγμή, νά ἀκούσωμε τούς κτύπους τῆς ἀγαπώσης καρδίας Του καί νά Τοῦ δώσωμε τήν ἰδική μας καρδία, ὡς ἂλλη φάτνη θερμή, ἁγνή καί καθαρή, ὣστε νά ζήσωμε ἐν Αὐτῷ πάσας τάς ἡμέρας τῆς ζωῆς μας καί εἰς τούς ἀτελευτήτους αἰῶνας.

            Σᾶς ἀσπάζομαι ἐν Κυρίῳ καί σᾶς εὒχομαι πανευφρόσυνα Χριστούγεννα.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

 

+Ο ΠΑΤΡΩΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

Θά ἑορτάσουν Χριστούγεννα στόν οὐρανό.

 

          Δύο συγχωριανοί μας ἀνεχώρησαν γιά τήν οὐράνια Πατρίδα καί ἢδη γεύονται τῆς οὐράνιας χαρᾶς καί μακαριότητος.

          Πρόκειται γιά τούς:

          1. Χρῖστο Ντούλα τοῦ Ἀθανασίου καί τῆς Γιαννούλας, ὁ ὁποῖος ἀπό νέος ξενητεύτηκε στήν Ἀμερική καί ἐργαζόταν καί ἐδραστηριοποιεῖτο στό Σικάγου, ὃπου καί ἐκοιμήθη.

          Εὐχόμεθα ὁ Θεός νά τόν ἀναπαύῃ.

          Συλλυπούμεθα τήν μητέρα του πού κατοικεῖ στό χωριό μας καί ὃλους τούς οἰκείους του.

          2. Παναγιώτη Ζαμπαθᾶ, ὁ ὁποῖος ἐκοιμήθη πλήρης ἡμερῶν καί ἐκηδεύθη ἀπό τόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου στοῦ Λουκᾶ, ὃπου τόν ἀπεχαιρέτησαν τά παιδιά του, τά ἐγγόνια τους, οἱ λοιποί συγγενεῖς, οἱ συγχωριανοί καί φίλοι.

          Ἡ Ἐξόδιος Ἀκολουθία ἐτελέσθη τήν Παρασκευή στίς 3 τό ἀπόγευμα.

          Ὁ Θεός νά τόν ἀναπαύῃ καί νά χαρίζῃ στούς οἰκείους του    ὑγιεία καί δύναμη.

Oἱ Λουκαΐτες τίμησαν τόν προστάτη τους Ἃγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο.

 

          Γιά μιά ἀκόμη φορά, λαμπροφόρησε τοῦ Λουκᾶ καί γιόρτασε τόν Ἃγιό του, τόν προστάτη καί φρουρό του, τόν Ἃγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο.

          Ὁ περικαλλής Ναός τοῦ Ἁγίου, καταστόλιστος καί ὁλόφωτος δέχτηκε τά παιδιά του, τούς Λουκαΐτες καί ὃλους τούς ἂλλους προσκυνητάς πού ἒφθασαν ἐκεῖ γιά νά προσκυνήσουν τήν χαριτόβρυτη εἰκόνα τοῦ μεγάλου πατρός τῆς Ἐκκλησίας μας.

          •Στίς ἱερές λατρευτικές ἐκδηλώσεις προέστη ὁ Λουκαΐτης, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ. Χρυσόστομος, κατόπιν ἀδείας καί εὐλογίας τοῦ οἰκείου Ἱεράρχου, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μαντινείας καί Κυνουρίας κ.κ. Ἀλεξάνδρου.

          •Τόσο στόν Ἑσπερινό, ὃσο καί στή Θεία Λειτουργία ὡμίλησε δεόντως ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ. Χρυσόστομος,  ἀναφερθείς στήν θαυμαστή καί μαρτυρική βιοτή καί πολιτεία, τοῦ πολυγραφοτάτου, Χρυσορρήμονος καί πολυάθλου Ἁγίου, ἀλλά καί στό ἱστορικό τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ του στοῦ Λουκᾶ, ὃπως καί στήν μεγάλη τιμή πού τρέφουν οἱ Λουκαΐτες, ὃπου καί ἂν εὑρίσκονται στόν Ἃγιον Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο.

          •Εὐγνωμόνως ὁ Σεβασμιώτατος εὐχαρίστησε τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Μαντινείας καί Κυνουρίας κ.κ. Ἀλέξανδρον, ὁ ὁποῖος ἀφ’ ἑνός μέν ὁ ἲδιος ἀπό τότε πού ἦτο Ἀρχιμανδρίτης-Ἱεροκήρυκας στήν Τρίπολη κατ’ ἒτος λειτουργοῦσε στόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, ἀλλά καί ὃλα τά χρόνια τῆς Ἀρχιερατείας του, δέν ἒλειψε ἀπό τήν ἑορτή, ἀφ’ ἑτέρου δέ μετά χαρᾶς, πατρικῆς ἀγάπης καί εὐγενείας, παραχωρεῖ τήν ἂδεια καί δίδει τήν εὐλογία, ὣστε στήν ἑορτή τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου στοῦ Λουκᾶ, νά εὑρίσκεται ἱερουργῶν καί ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ. Χρυσόστομος.

          Στήν Θεία Λειτουργία, συμπροσηύχετο, στό Ἃγιο Βῆμα καί ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μαντινείας καί Κυνουρίας κ.κ. Ἀλέξανδρος, ὁ ὁποῖος στό τέλος, μίλησε ἐν ὀλίγοις γιά τόν μεγάλο Ἃγιο καί εὐχήθηκε πατρικά σέ ὃλους τούς Λουκαΐτες ὑγιεία καί τήν ἂνωθεν εὐλογία διά πρεσβειῶν τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου, ὃπως καί στόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πατρῶν κ. Χρυσόστομο.

          •Τόσο στόν Ἑσπερινό, ὃσο καί στήν Θεία Λειτουργία, παρέστησαν ἐκπρόσωποι τῶν τοπικῶν Ἀρχῶν, ὃπως ὁ Ἀντιπεριφερειάρχης κ. Χρῖστος Λαμπρόπουλος, ὁ πρ. Ὑφυπουργός καί Βουλευτής Ἀρκαδίας κ. Κωνσταντῖνος Βλάσσης, Ἀντιδήμαρχοι, ὁ Πρόεδρος τῆς Τοπικῆς Κοινότητος Λουκᾶ καί ἂλλοι ἐκπρόσωποι Φορέων.

          Παρά τίς δύσκολες ἡμέρες πού βιώνομε, λόγῳ τῆς πανδημίας, πολλοί ἦσαν οἱ εὐσεβεῖς Χριστιανοί, πού τίμησαν τόν Ἃγιο, τηρουμένων μετ’ ἀκριβείας τῶν μέτρων γιά τήν προστασία ἀπό τόν κορωνοϊό.

          •Εὐχόμεθα σέ ὃλους τούς Λουκαΐτες, σέ ἐκείνους πού μένουν στοῦ Λουκᾶ, σέ ὃσους μένουν σέ ἂλλα μέρη τῆς Ἑλλάδος καί στά ξενητεμένα ἀδέλφια μας πού ζοῦν μακρυά μας, ἀλλά πάντα τούς ἒχομε στήν καρδιά μας, χρόνια πολλά καί εὐλογημένα.

Μνημόσυνο στόν Ἣρωα συγχωριανό μας, Ἀθανάσιο Κλειώρη τοῦ Κωνσταντίνου, πού σκοτώθηκε στόν πόλεμο τοῦ 1940.

Στό μέτωπο τοῦ ‘ 40 μεταξύ τῶν ἂλλων Λουκαϊτῶν πού θυσιάστηκαν γιά τήν πίστη στό Θεό καί τήν Πατρίδα, ἒπεσε ἡρωικά καί ὁ Ἀθανάσιος Κλειώρης.

Λίγους μῆνες, πρίν (1 Μαΐου 1940) τό πάμπτωχο αὐτό παιδί, γράφει ἓνα πονεμένο γράμμα στόν θεῖο του Ἠλία Κλειώρη (πρῶτον ἐξάδελφο τοῦ πατέρα τοῦ Κωνσταντίνου Κλειώρη), στό Σικάγο καί διεκτραγωδεῖ τήν δεινή κατάσταση στήν ὁποία εὑρίσκεται αὐτός καί ἡ οἰκογένειά του καί ζητάει τήν βοήθεια τοῦ θείου του.

Τό γράμμα εἶναι πολύ συγκινητικό. Τό ἒγραψε ὁ μακαριστός ἣρωας τοῦ ’40 Θανάσης Κλειώρης, λίγο πρίν τόν πόλεμο, ὑπηρετώντας τήν στρατιωτική του θητεία στόν 11ο Σύνταγμα Πεζικοῦ στήν Τρίπολη καί φυλάσσοντας σκοπιά.

Λίγους μῆνες ἀργότερα, ὁ Θανάσης σκοτώθηκε στό μέτωπο πολεμώντας στήν πρώτη γραμμή ἐναντίον τῶν Ἰταλῶν.

Τό ὂνομά του εἶναι γραμμένο στό Ἡρῶο, στή στήλη τῶν τῶν ὑπέρ πίστεως καί Παρίδος πεσόντων Λουκαϊτῶν. Αἰωνία του ἡ μνήμη αὐτοῦ καί ὃλων τῶν Ἡρώων συγχωριανῶν μας.

Μέσα ἀπό αὐτό τό γράμμα αὐτοῦ τοῦ παιδιοῦ φαίνεται ἡ φτώχεια τῶν ἀνθρώπων τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, οἱ πολλές δυσκολίες καί ὁ πόνος τῆς καρδιᾶς. Ἀλλά καί ἡ ἐλπίδα πού εἶχαν στούς ξενητεμένους συγγενεῖς τους καί ἡ ἀπαντοχή σ’ αὐτούς, ὣστε νά στείλουν κάποια βοήθεια ἀπό τό ἐξωτερικό.

Αὐτοί οἱ ἂνθρωποι πού ἒμειναν πίσω τότε στά χωριά μας, ἀγωνίστικαν πολύ, πόνεσαν πολύ, πολέμησαν γιά τήν Ἑλλάδα, ἒδωσαν τό αἷμα τους γιά τήν Πατρίδα.

Ἓνας ποιητής εἶχε γράψει γιά ὃσους πόνεσαν πολύ στή ζωή τους.

«Τοῦ πόνου τό ψωμί ὃποιος δέν ἒφαγε, μόνο ἐκεῖνος δέν σᾶς γνώρισε ὦ οὐρανοί».

Τό γράμμα αὐτό τό κρατοῦσε ὁ ἀείμνηστος παραλήπτης Ἠλίας Κλειώρης, ὁ ὁποῖος τά τελευταῖα χρόνια τῆς ζωῆς του, ἐπέστρεψε στήν Ἑλλάδα, ὃπου καί ἐτελείωσε τόν βίο του στό χωριό μας, ὃπου καί ἐτάφη.

Εὐχαριστοῦμε τήν ἀνηψιά του Θεοδώρα Κλειώρη, ἡ ὁποία διατηρεῖ τό ἀρχεῖο τοῦ θείου της Ἠλία καί ἡ ὁποία μᾶς γνωστοποίησε αὐτό τό τόσο συγκινητικό γράμμα.

•Ἀποστολεύς Στρατιώτης Κλειώρης Ἀθανάσιος

11ον Σύνταγμα Πεζικοῦ

1η πολυβολαρχία

Τρίπολις

Greece

•Παραλήπτης

Klioris Ggocery

High grade grocetie

6558 1o Halsted St

Chicago ILL

U.S.A.

•Χρόνια πολλά

Τρίπολις τῇ 1ῃ Μαΐου 1940

Σεβαστέ θεῖε γειά σου. Διά τῆς παρούσης μου ἐπιστολῆς σᾶς πληροφορῶ τά ἑξῆς γεγονότα ὁλοκλήρου τῆς Ἑλλάδος, ὃπου συμβαίνουν ἐδῶ στήν Ἑλλάδα. Πρῶτο ἒρχομαι νά σοῦ εἰπῶ ποῖος εἶμαι ἐγώ πού σοῦ γράφω αὐτό τό γράμμα, ὃπου μέ μεγάλο πόνο τῆς καρδιᾶς μου κάθομαι σήμερον καί τό γράφω. Λοιπόν εἶμαι ἓνα παιδί τοῦ ἐξαδέλφου σου τοῦ Ντίνου τοῦ Κλειώρη καί εἶμαι Στρατιώτης καί ὑπηρετῶ στό 11ο Σύνταγμα, ὃπου ἐδρεύει στήν Τρίπολη. Καί ὃπως ξεύρεις τόν προορισμό μου πώς εἶναι γιά νά φρουρῶ τήν Βασιλεία καί τήν τιμή τῆς Πατρίδος, ὃπου εἲμαστε Ἓλληνες καί δέν θέλουμε νά ἀφήσουμε νά ἒρθῃ κάποιος ξένος νά μᾶς αἰχμαλωτίσῃ καί νά γίνομε καί σκλάβοι. Ἡ Πατρίδα μᾶς καλεῖ καί μᾶς ἐκπαιδεύει δύο χρόνια γιά νά καταλάβουμε ποιός εἶναι ὁ προορισμός μας καί τό καθῆκον μας πρός τήν Πατρίδα.

Λοιπόν θεῖε ἐπροχθές εἶχα πάει στό χωριό μιά βόλτα καί κάπου βρῆκα ἓνα γράμμα δικό σας μέσα σέ ἓνα μπαοῦλο τοῦ πατέρα μου καί τό διάβασα καί εἶδα τό μεγάλο ἐνδιαφέρον σου πρός ἐμᾶς καί δέν ξέρω ἂν σοῦ εἶχε γράψει τότε ὁ πατέρας μου, ἀλλά τά γεγονότα φαντάζομαι ὃτι τά ἒμαθες πιό καλά. Ἐγώ σεβαστέ μου θεῖε ἀπό τό 1930 εἶχα πάει καί ἐργαζόμουν σέ διάφορες ἐργασίες καί ἒπαιρνα ἓως 200 δραχμές τό μῆνα καί αὐτά τά ἒστελνα στό σπίτι γιά νά παίρνουν καμμιά ὀκά ἀλεύρι γιά νά τρῶνε, ὃπου ἐδῶ ἒχουνε χωράφια καί σπέρνουν καί δέν θερίζουν τίποτες. Καί τώρα τελευταῖα εἶχα πάει στήν Λάρισα ὃπου μένει ἡ θεία ἡ Βαρβάρα καί ἐργαζόμουν σέ μηχανές πού ἀλωνίζουν τά σιτάρια καί σέ κάτι ἂλλα λεγόμενα τρακτέρ, μάρκα κάρτερ λίζερ. Αὐτά κάνουν χωράφι ἓως 60 στρέματα τήν ἡμέρα ὃπου ἡ ἑταιρεία πού τά βγάζει αὐτά εἶναι Ἀμερικάνικη, ἲσως νά τήν ξεύρῃς καλύτερα. Καί θέλω νά σοῦ εἰπῶ ὑπάρχουν καί τά πιτσιρικάκια πού εἶναι στά ξένα χέρια καί ἒβγαλα καμμιά δεκάρα καί τήν ἒστελνα στόν δυστυχισμένο πατέρα μου γιά νά πάρῃ καμμιά ὀκά ἀλεύρι.

Ἐμένα δέν ξεύρω ἂν μέ εἲχατε γνωρίσει πού ἢμουνα μικρός. Ἐγώ θεῖε πρέπει νά ξεύρῃς, ὃτι μέ ἒπαιρνε

ὁ συγχωρεμένος ὁ πατέρας σας κάτω στο Κουκούχι καί βοσκούσαμε τά ἂλογα καί τόν θυμᾶμε τόν Μακαρίτη πού μοῦ ἒλεγε γιά σᾶς πού ἢσασταν στήν Ἀμερική.

Σεβαστέ μου θεῖε ἢθελα νά γράφω ἓνα γράμμα καί στόν θεῖο τόν Παναγιώτη... καί δέν θέλω νά σοῦ εἰπῶ ψέματα δέν ἒχω νά βάλω τό γραμματόσημο. Σοῦ στέλνω καί μιά φωτογραφία γιά νά τήν ἰδῇς καί ἂν θέλῃς θεῖε, προτοῦ καί σύ νά μοῦ στείλεις 100 δραχμές ἀμερικάνικες γιά νά μπορέσω νά περάσω καί γώ ὁ δυστυχής τό στρατιωτικό μου. Πέστου θεῖε, ὃτι ἐκεῖ πού εἶναι νά πάει στήν Ἐκκλησιά νά ρίξῃ στό δίσκο πού λέει μιά δραχμή, νά προτιμήσῃ νά μοῦ μάσῃ ἐμένα καί νά μοῦ στείλη. Ἐγώ δέν πρόκειται νά κάνω ἐμπόριο ἢ νά κερδίσω τίποτες.

Ἐπειδή Σεβαστέ μου θεῖε κάθομαι ἂγρυπνος καί φρουρῶ τά σύνορα καί τήν τιμή τῆς Πατρίδος καί δέν ἒχω νά πιῶ οὒτε ἓνα ποτήρι κρασί, γιά αὐτό θέλω θεῖε ἀπό σένα νά καταλάβῃς πάσα προσπάθεια καί νά μπορέσῃς νά κάνῃς τόν θεῖο μου νά μοῦ στείλῃ 100 δραχμές Ἀμερικάνικες. Δέν θέλω τίποτες ἑκατομμύρια, μόνον σοῦ ξαναλέγω 100 δραχμές Ἀμερικάνικες. Καί μ’ αὐτό νά ξεύρῃς θεῖε, θά γλυτώσετε καί τήν δικιά μου ζωή. Ἐγώ δέν ἒχω νά μέ ὑποστηρίξῃ κανένας μόνο ἀπό ἐσᾶς περιμένω κάτι ὃπου σᾶς τό γράφω καί τό ἐπετῶ (δηλ. τό ζητιανεύω) θεῖε νά τό ἒχω ἀπό σᾶς. Καί ἐγώ θά τό θεωρῶ μεγάλη ὑποχρέωση καί πρέπει νά ξεύρῃς ἡ ζωή μου θά εἶναι στή διάθεσή σας. Δηλαδή σοῦ λέγω ὃτι ἀφοῦ θά μοῦ τήν γλυτώσετε ἐσεῖς, θά εἶναι καί δική σας.

Ἂχ βρέ θεῖε τί νά σοῦ εἰπῶ...

Ἀλλά μέ αὐτό τό ὀλίγο ποσόν πού εἶχα δέν μποροῦσα νά τόν ἐξυπηρετήσω τόν πατέρα μου γιατί εἶχε μεγάλη οἰκογένεια. Ἀλλά τί νά τοῦ ἒκανα καί ἐγώ ὁ δυστυχής, ὁπού δέν μποροῦσα νά πάρω καί γώ περισσότερα. Καί τώρα πολυαγαπημένε μου θεῖε μέ πῆραν φαντάρο, ὃπως πῆγαν ὃλα τά παιδιά τοῦ καθενός καί βρίσκομαι σέ μεγάλη δύσκολη κατάσταση. Ὂχι τίποτες ἂλλο, δέν ξεύρω ἂν ἒχῃς κάνει φαντάρος, στόν στρατιώτη ἡ παρηγοριά εἶναι τό νά ἒχῃ μέσα στήν τσέπη του ἓνα τάληρο νά πίνῃ ἓνα καφέ ἣ ἓνα ποτήρι κρασί. Ἀλλά ἐγώ εἶμαι 6 μῆνες στρατιώτης, μέχρι σήμερα καί δέν ἒχω πιεῖ οὒτε ἓνα καφέ. Γιατί τώρα δέν ἒρχεται οὒτε ὁ πατέρας μου καλά καλά γιά νά μέ ἰδῇ στόν Στρατῶνα. Ἐγώ πάλι δέν εἶχα βάλει λεπτά στήν πάντα καί δέν ξεύρω πῶς θά περάσω δύο χρόνια χωρίς φράγκο μέσα στήν τσέπη. Σοῦ μιλάω θεῖε, μέσα στό γράμμα καί δακρύζω, γιατί ἐγώ εἶμαι ἂνθρωπος ὃπου ἒχω γυρίσει σχεδόν πολύν κόσμο καί ξεύρω πῶς ζεῖ ὁ ἂνθρωπος καί τώρα ἒρχομαι σέ ἓνα σημεῖο ὃπου κάθομαι καί σκέπτομαι κάτι φορές πού δέν ἒχω φράγκο.

Ἢθελα νά σοῦ γράψω καί γρηγορότερα. Ἢθελα νά ζητήσω τήν σύστασή σας ἀπό τόν θεῖο μου τόν Σπῦρο, ἀλλά δέν εἶχα νά βάλω τό γραμματόσημο καί τώρα ἀπό κάποιον δανείστηκα 10 δραχμές καί μέ μεγάλο ἐνθουσιασμό ἒσπευσα νά σοῦ γράψω αὐτό τό γράμμα, ὃπου ὃπως τά γράφω θεῖε εἶναι:

Δέν ἢθελα τίποτες ἂλλο νά μέ γνωρίζατε 24 ὧρες καί τότες θά βλέπατε στήν πραγματικότητα ἂν λέω ψέματα, σέ ὃλας αὐτάς τάς περιπτώσεις.

Ἐπροχθές τό Πάσχα θεῖε εἶχα πάει στό χωριό καί ἒβλεπα ὃλα τά παιδιά νά γλεντοῦν καί νά χορεύουν καί ἐγώ ὁ δυστυχής δέν εἶχα οὒτε ἓνα τάληρο νά κεράσω ἓνα κατοστάρι κρασί.

Ἂλλο δέν μπορῶ νά σοῦ γράψω. Μόνο αὐτό τό πράγμα σᾶς ζητῶ. Πές καί τοῦ θείου μου τοῦ Γιάννη αὐτά πού σοῦ γράφω ἐγώ. Τά ζητῶ αὐτά ὡς ζητιάνος νά περάσω τόν στρατιωτικό μου βίο, πού φρουρῶ τήν πατρίδα. Κι ἂν δέν θέλει θεῖε κάνε ἒρανο νά μοῦ τά στείλῃς ἐσύ. Καί γώ θά το θεωρώ μεγάλη ὑποχρέωση. Δέν εἶμαι ἀσυνείδητος. Ἂλλο δέν γράφω. Χαιρετισμούς σέ ὃλους συγγενεῖς μου καί πατριῶτες. Πές τους ὃτι ἐμεῖς- τά Ἑλληνόπουλα καθόμαστε μέ ἂγρυπνο τό μάτι μας καί φιλᾶμε τά σύνορα τῆς Πατρίδος μας ὃπου νά προσπαθήσωμε νά μεγαλώσουμε τήν Πατρίδα μας, ὂχι ὃμως καί νά μᾶς τήν πάρουν. Σέ χαιρετῶ ἐκ βάθους καρδιᾶς μου ὁ ἀνηψιός Στρατιώτης Κλειώρης Ἀθανάσιος. Ἒχεις πολλούς χαιρετισμούς ἀπό ὃλους τούς συγγενεῖς. Περσότερους ἀπό θεῖο Σπῦρο καί παιδιά του. Καλά εἶναι ὃλοι. Χριστός Ἀνέστη θεῖε Ἠλία.

Ἡ σύστασίς μου εἶναι

Στρατιώτης Κλειώρης Ἀθανάσιος

1ος Λόχος πολυβόλου

11ο Σύνταγμα πεζικοῦ

Τρίπολις.

Θεῖε μή μέ ξεχνᾶς καί σέ ἂλλο γράμμα θά σοῦ γράψω περισσότερα.

ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΗΡΩΑ ΣΥΓΧΩΡΙΑΝΟΥ ΜΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΚΛΕΙΩΡΗ ΚΑΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΛΟΥΚΑΪΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΗΚΑΝ ΚΑΙ ΣΚΟΤΩΘΗΚΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ!

Καλό Παράδεισο κυρά Διαμάντω.

 

Ἒφυγε στίς 8 Ὀκτωβρίου τοῦ 2021 ἀπό τόν κόσμο αὐτό, σέ ἡλικία 99 ἐτῶν, ἡ ἀγαπημένη συγχωριανή μας Ἀδαμαντία τό γένος Βασιλείου Ἠλιοπούλου, ἡ ὁποία εἶχε παντρευτεῖ τόν μακαριστό Βλάσση Καροῦντζο. Ἀπέκτησαν τρία πολύ καλά παιδιά, τόν Δημήτρη, τήν Βασιλική καί τόν Βασίλη, ὁ ὁποῖος τό 2019 μετέστη πρός Κύριον καί ἀναπαύεται στό κοιμητήριο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου στοῦ Λουκᾶ, μαζί μέ τόν ἀείμνηστο πατέρα του.

Ἡ κυρά Διαμάντω τά τελευταῖα 15 χρόνια ζοῦσε στήν Νέα Κίο Ἀργολίδος, ὃπου τήν ἐφρόντιζε μέ πολλή ἀγάπη ἡ κόρη της Βασιλική.

Ἡ μακαριστή ἦτο μιά γυναίκα δυναμική, καλοσυνάτη, μέ τόν καλό λόγο πάντοτε στό στόμα της, γι’ αὐτό καί ἦτο πάντοτε ἀπό ὃλους ἀγαπητή.

Εὐτύχησε νά δῇ τίς οἰκογένειες τῶν παιδιῶν της καί νά τούς χαρῇ ὃλους.

Τώρα ἒχει ἢδη συναντήσει τόν σύζυγό της καί τόν γιό της στόν οὐρανό.

Ἡ κηδεία της,  θά τελεσθῇ αὒριο στίς 9 Ὀκτωβρίου 2021 καί ὣρα 11:00π.μ. στόν Ἱερό Ναό Θεομάνας στήν Νέα Κίο.

 

Nά ζήσετε Ἀναστάση καί Μαρία.

 

          Τό Σάββατο 11 Σεπτεμβρίου 2021, στόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου στοῦ Λουκᾶ, ἑνώθηκαν μέ τό Μυστήριο τοῦ Γάμου, δύο ἐκλεκτοί νέοι. Ὁ Ἀναστάσιος Ρούνης ἀπό τά Δολιανά καί ἡ Μαρία Βορριᾶ, ἀπό τοῦ Λουκᾶ.

          Τό Μυστήριο εὐλόγησε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος ἀπό τόν π. Ἰωάννη Βῆλο, Ἐφημέριο Λουκᾶ, τόν π. Χρῖστο Σκλήφα, Ἐφημέριο Σημειάδων καί τόν Διάκονο Σεραφείμ Ἀργυρόπουλο.

          Στούς νεονύμφους ὁ Σεβασμιώτατος ἒδωσε θερμές πατρικές εὐχές καί ἀπηύθυνε πατρικές συμβουλές γιά τήν καινούργια τους ζωή.

          Εὐχόμεθα στόν Ἀναστάση καί στή Μαρία νά ζήσουν εὐτυχισμένοι καί νά ἀποκτήσουν μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ, μιά χαριτωμένη καί εὐλογημένη οἰκογένεια.

+Xριστοφόρα Μοναχή μέ ρίζες ἀπό τοῦ Λουκᾶ. Ἐτῶν 81.

 

 

ΜΟΝΑΧΗ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΑ ΚΑΤΑ ΚΟΣΜΟΝ ΣΤΑΜΑΤΙΑ ΣΠΑΝΟΥ.

          Ἡ Μοναχή Χριστοφόρα, κατήγετο ἀπό τήν μητέρα της ἀπό τοῦ Λουκᾶ. Τό κατά κόσμον ὂνομά της ἦτο Σταματία, τό ὂνομα τῆς Λουκαΐτισσας γιαγιᾶς της.

          Ἐμόναζε στό Μοναστήρι (μέ τό παλαιό ἡμερολόγιο) Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ καί Ἁγίων Ἀναργύρων στό Ἂργος.

          Στό ἲδιο Μοναστήρι, ἦτο Μοναχή καί ἡ ἀδελφή της Καλλινίκη, ἡ ὁποία κατά κόσμον ὀνομάζετο Καλλιόπη.

          Ἐκεῖ ἐτάφη καί ἡ μητέρα τους, ἡ ὁποία εἶχε γίνει  μοναχή κατά τό γήρας αὐτῆς μέ τό ὂνομα Ἀκυλίνα. Τό κατά κόσμον ὂνομά της ἦτο Ἀργυρή καί ἦτο Λουκαΐτισσα. Στό χωριό μας τήν ἢξεραν ὡς Ἀργύρω.

          Θά  ξεφυλλίσωμε τήν ἱστορία τοῦ χωριοῦ μας, μέ τήν εὐκαιρία τῆς κοιμήσεως τῆς Μοναχῆς Χριστοφόρας, γιά νά μάθωμε κάποια πράγματα, πού εἶναι πολύ συγκινητικά.

          Ἓνας νέος ὁ Κωνσταντῖνος Τσαπραλής, λίγο μετά τό 1910, ἀπό φτωχή, ὃπως συνέβαινε τότε οἰκογένεια τοῦ χωριοῦ μας, ἐνυμφεύθη μιά εὐσεβῆ νέα, ἐπίσης Λουκαΐτισσα, τήν Σταματίνα Παπαδοπούλου (τόν πατέρα της στό χωριό τόν ἒλεγαν Λίγγο).

          Ὁ νέος αὐτός, γιά ὃσους δέν κατάλαβαν ἦτο ὁ μπαρμπα- Κώστας Τσαπραλῆς (Σαλαβρᾶκος), παππούς τοῦ Χαρίλαου Σιοροβίγκα.

          Ὁ Κωνσταντῖνος Τσαπραλῆς καί ἡ σύζυγός του Σταμάτα, ἀπέκτησαν μιά κόρη τήν Ἀργυρή, τήν Ἀργύρω, ὃπως τήν φώναζαν μικρή.

          Ὃταν ἡ Ἀργυρή ἒφτασε 8 ἐτῶν, ἡ μητέρα της Σταματίνα, ἀρρώστησε καί ἒφυγε ἀπό τόν κόσμο αὐτό.

          Τήν μικρή Ἀργυρή τήν πῆραν γιά νά τήν μεγαλώσουν οἱ θεῖοι της ἀπό τήν πλευρά τῆς μητέρας της, πού ἒμεναν στό Ἂργος, μέ τήν συγκατάθεση καί τό ἐνδιαφέρον τοῦ πατέρα της.

          Μεγαλώνοντας ἡ Ἀργυρή, διεκρίνετο γιά τό ἦθος της, τήν σεμνότητα καί τήν νοικοκυροσύνη της.

          Ὁ Θεός ἒφερε ἒτσι τά πράγματα καί οἱ συγγενεῖς της τήν πάντρεψαν μέ ἓνα πολύ καλό ἂνθρωπο, πρόσφυγα ἀπό τήν Μικρά Ἀσία, πού εἶχε ἐγκατασταθῆ ξεριζωμένος μετά τήν Μικρασιατική καταστροφή, στό προσφυγικό χωριό τῆς Νέας Κίου, Ἀργολίδος. Τό ὂνομά τoυ ἦτο Ἐμμανουήλ Σπανός.

          Ὁ Ἐμμανουήλ καί ἡ Ἀργυρή ἀπέκτησαν πέντε παιδιά.

          Τήν Καλλιόπη, τήν Σταματία, τόν Γεώργιο, τήν Γεωργία καί τήν Ὀλυμπία.

          Ἡ Καλλιόπη, ἒγινε Μοναχή μέ τό ὂνομα Ἀκυλίνα, τό ἒτος 1965.

          Τήν ἀκολούθησε ἡ ἀδελφή της Σταματία, τό ἒτος 1967 ἡ ὁποία  ἒλαβε τό ὂνομα Χριστοφόρα.

          Ὃπως ἀναφέραμε προηγουμένως, στό τέλος τοῦ βίου της ἒγινε Μοναχή καί ἡ μητέρα τους Ἀργυρή μέ τό ὂνομα Ἀκυλίνα.

(Τό Μοναστήρι πού ἒγιναν Μοναχές ἱδρύθηκε καί λειτουργοῦσε κανονικά, μέ τίς εὐλογίες τοῦ τότε Μητροπολίτου Ἀργολίδος. Διά λόγους, ἀγνώστους σέ μᾶς, ὁ κτήτωρ τῆς Μονῆς καί Πνευματικός τους προσεχώρησε στούς Παλαιοημερολογίτες. Ἒτσι μέσα σ’ αὐτό, πλέον, τό μοναστήρι ἒζησαν καί οἱ Μοναχές αὐτές).

Ἡ μητέρα τους Ἀργυρῆ- Ἀκυλίνα, ἐκοιμήθη τό ἒτος 2008, σέ ἡλικία 94 ἐτῶν.

          Ἡ Καλλιόπη- Καλλινίκη, ἐκοιμήθη τό ἒτος 2015 σέ ἡλικία 81 ἐτῶν.

Πέρασαν τά χρόνια καί ἲσως ἡ Άργύρω τοῦ μπάρμπα Κώστα, ξεχάστηκε καί χάθηκε ἡ ἐπικοινωνία καί μέ τά παιδιά της μέ τό χωριό, ἐκτός βέβαια ἀπό τούς στενούς, στό χωριό, συγγενεῖς τους.

          •Κάποια μέρα χτύπησε τό τηλέφωνο τοῦ Μητροπολίτου Πατρῶν Χρυσοστόμου. Ἦτο ἡ Μοναχή Χριστοφόρα. Ὁ Μητροπολίτης, ἐγνώριζε τήν ἱστορία τῆς οἰκογένειας τῆς Ἀργυρῆς καί ὃτι ἡ μητέρα καί κόρες εἶχαν γίνει μοναχές. Τήν Ἀργυρή τήν εἲχε δεῖ μόνο μιά φορά στοῦ Λουκᾶ, πρίν γίνῃ Μοναχή. Τίς κόρες καί τά ὑπόλοιπα μέλη τῆς οἰκογενείας δέν τά ἐγνώριζε.

          Ἡ Μοναχή Χριστοφόρα, παρεκάλεσε τόν Δεσπότη νά σπεύσῃ πρός συνάντησή της, διότι ἐπρόκειτο νά φύγῃ ἀπό τόν κόσμο αὐτό. Τοῦ εἶπε ὃλη τήν ἱστορία τῆς οἰκογένειας κλαίοντας.

          Ὁ Δεσπότης λόγῳ πολλῶν ὑποχρεώσεων ἀνέβαλε τήν ἐπίσκεψη στό Ἂργος καί μιλοῦσε τηλεφωνικά μέ τήν Μοναχή Χριστοφόρα. Διεπίστωσε ὃτι ἐπρόκειτο γιά καλλιεργημένη καί εὐλογημένη ψυχή.

          Πρίν λίγες ἡμέρες, ἡ Μοναχή Χριστοφόρα, παρεκάλεσε τόν Μητροπολίτη Χρυσόστομο κλαίουσα, νά σπεύσῃ πρός συνάντησή της, διότι θά φύγῃ ἀπό αὐτόν τόν κόσμο.

          Ἒτσι τήν παρελθοῦσα Πέμπτη, 6 Σεπτεμβρίου 2021, ὁ Δεσπότης μετέβη στό Ἂργος, στή Μονή ὃπου ἐμόναζε ἡ Χριστοφόρα, ὃπου στό ταπεινό κελί της, τήν βρῆκε στό κρεββάτι, ἀσθενοῦσα.  Ἡ σκηνή ἦτο ὂχι ἁπλῶς συγκινητική, ἀλλά καί ἐξόχως συγκλονιστική.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΑΤΡΩΝ κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΜΟΝΑΧΗ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΑ ΚΑΤΑ ΚΟΣΜΟΝ ΣΤΑΜΑΤΙΑ ΣΠΑΝΟΥ, ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΦΥΓΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΑΥΤΟ. 

          Ἡ Μοναχή Χριστοφόρα, ἀνελύθη σέ δάκρυα καί ἐνῶ ἦτο σχεδόν ἀδύνατον νά σηκωθῇ, στάθηκε στό κρεββάτι, μέ δύναμη καί ἐνηγκαλίσθη τόν Δεσπότη κλαίοντας καί φωνάζοντας « Δεσπότη μου, σέ βλέπω γιά πρώτη φορά μπροστά μου. Δόξα τῷ Θεῷ. Εὐχαριστῶ τόν Θεό πού ἢρθες πρίς πεθάνω...  Χρυσόστομέ μου σέ εὐχαριστῶ πού ἦλθες...»

          Κάθισε ὁ Δεσπότης μαζί της περί τίς δύο ὧρες. Μίλησαν πνευματικά, ἀλλά καί γιά τήν ἀγάπη της στά πατρογονικά της. Γιά τήν μητέρα της, τόν πατέρα της, τήν φτώχεια καί τήν προσφυγιά. Γιά τούς παπποῦδες καί συγγενεῖς της στοῦ Λουκᾶ, στά παιδικά της χρόνια πού ἐπισκεπτόταν τόν παπποῦ της, στοῦ Λουκᾶ.

          Ὃλη τήν ὣρα κρατοῦσε τό χέρι τοῦ Δεσπότη σφιχτά.

          Ὃταν ἦλθε ἡ ὣρα νά ἀναχωρήσῃ ὁ Δεσπότης, ἡ Χριστοφόρα, μέ σφρῖγος νεανικό, σάν νά μήν ἦτο ἀσθενής, φώναξε στό Δεσπότη: «Δεσπότη μου, Χρυσόστομέ μου, στό καλό. Καλή ἀντάμωση στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Δόξα τῷ Θεῷ, πού σέ εἶδα προτοῦ κλείσω τά μάτια μου».

          Τήν εὐλόγησε ὁ Μητροπολίτης, τήν ἀσπάστηκε καί βαθειά συγκινημένος, βγῆκε ἀπό τό ταπεινό κελλί της, γνωρίζοντας, ὃτι ἡ συνάντηση αὐτή ἦτο ἡ πρώτη καί ἡ τελευταία σ’αὐτόν τόν κόσμο. Ἡ ἑπόμενη συνάντηση μέ τήν Χριστοφόρα, θά γίνῃ στήν οὐράνια Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

          Ὁ Δεσπότης κατέβηκε ἀπό τό Μοναστήρι στήν Νέα Κίο, ὃπου ἐπεσκέφθη τίς ἀδελφές τῆς Χριστοφόρας, Γεωργία καί Ὀλυμπία καί τίς οἰκογένειές τους. Αὐτές οἱ δυό ζοῦν τώρα ἀπό τά παιδιά τῆς Ἀργυρῆς.

          •Τήν Τρίτη τό πρωί, 7 Σεπτεμβρίου 2021 χτύπησε τό τηλέφωνο τοῦ Μητροπολίτου Πατρῶν καί ἀπό τήν ἂλλη μεριά, ὁ ἀνηψιός τῆς Χριστοφόρας, ὁ Μανώλης, ἓνας εὐλογημένος νέος, ἀνήγγειλε τήν μετάσταση τῆς Χριστοφόρας, ἐκ τῆς προσκαίρων πρός τά αἰώνια, ἐκ τῶν φθαρτῶν στά ἂφραρτα, ἐκ τῶν ἐπιγείων στά οὐράνια.

          Ὁ Θεός νά ἀναπαύῃ τήν ἁπλῆ, σεμνή, εὐλογημένη, ἀσκητική ψυχούλα τῆς ἀοιδίμου Χριστοφόρας. Θά μετρήσῃ, τίς μετάνοιες, τίς προσευχές, τήν ταπείνωση, τίς δυσκολίες, τούς κόπους καί τούς στεναγμούς καί τόσα ἂλλα ἀσκητικά πού ἀπό τήν καρδιά της, ἒκανε ἡ ἁπλῆ Μοναχή Χριστοφόρα. Ἐμεῖς θά προσευχώμεθα καί γι’ αὐτή καί γιά τήν ἀείμνηστη μητέρα της Ἀργυρή-Ἀκυλίνα, γιά τήν ἀδελφή της Καλλιόπη-Καλλινίκη Μοναχή, γιά τόν ἀδελφό της Γεώργιο καί τόν ἀνηψιό της Μανώλη(γυιό τῆς Γεωργίας) πού ἒχουν φύγει ἀπό τόν κόσμο αὐτό.

          Ἒγραψε τά παραπάνω, ὁ Μητροπολίτης Πατρῶν Χρυσόστομος.

 

          Αἰωνία σου ἡ μνήμη ἀξιομακάριστη καί ἀείμνηστη Μοναχή Χριστοφόρα. Στό καλό ψυχούλα εὐλογημένη. Νά ξέρῃς ὃτι νοιώθω εὐτυχία καί χαρά πού σέ γνώρισα. Θά θυμᾶμαι ὃσα μοῦ εἶπες ἀπό τήν καρδιά σου. Θά θυμᾶμαι τά δάκρυά σου καί θά συγκινοῦμαι, ὃταν θά ἀναπολῶ τήν συγκλονιστική συνάντησή μας λίγο πρίν φύγῃς ἀπό τόν κόσμο αὐτό. Θά θυμᾶμαι πού μέ ἀγκάλιασες καί δέν μέ ἂφησες νά φύγω. Στό καλό Χριστοφόρα, ψυχοῦλα ἀσκητική καί εὐλογημένη. +Ὁ Πατρῶν Χρυσόστομος

 

          Υ. Γ. Ὁ Κωνσταντῖνος Τσιαπραλῆς (Σαλαβρᾶκος) μετά τήν κοίμηση τῆς πρώτης συζύγου του Σταματίνας ἐνυμφεύθη τήν Θεοφάνη Σμυρνιώτη (τοῦ Στρουμπούλη) καί ἀπέκτησαν δύο κόρες. Τήν ἀείμνηστη Ἀγγελική, σύζυγο τοῦ ἀειμνήστου Νικολάου Σιοροβίγκα καί τήν Ἀθανασία, σύζυγο τοῦ Λουλούδη Καισαρίτη, πού μένουν στήν Ἀθήνα.

          

ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΣΠΑΝΟΥ ΚΑΤΑ ΚΟΣΜΟΝ ΚΑΛΛΙΝΙΚΗ ΜΟΝΑΧΗ

ΜΟΝΑΧΗ ΑΚΥΛΙΝΑ ΚΑΤΑ ΚΟΣΜΟΝ ΑΡΓΥΡΗ ΤΣΑΠΡΑΛΗ ΣΠΑΝΟΥ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΡΑΠΡΑΛΗΣ ΚΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΣΥΖΥΓΟΣ ΣΤΑΜΑΤΙΝΑ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, ΓΟΝΕΙΣ ΤΗΣ ΑΡΓΥΡΗΣ.

ΑΡΓΥΡΗ ΚΑΙ Ο ΣΥΖΥΓΟΣ ΤΗΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΠΑΝΟΣ

Νά ζήσῃ ἡ νεοφώτιστη Δέσποινα.

 

 

     Τό Σάββατο 4 Σεπτεμβρίου 2021, ἐτελέσθη στόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἀγίου Γεωργίου, πού βρίσκεται σέ ἀπόσταση ἑνός χιλιομέτρου  στόν εἰδυλλιακό λόφο ἀπέναντι ἀπό τοῦ Λουκᾶ, ἡ Βάπτιση τῆς θυγατέρας τοῦ Παναγιώτη Σκλήφα καί τῆς συζύγου του Κασσιανῆς Ἀλέξη-Σκλήφα. Στή νεοφώτιστη ἐδόθη τό ὂνομα Δέσποινα, πρός τιμήν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.

          Τό Μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος, ἐτέλεσε ὁ θεῖος τοῦ Παναγιώτη Σκλήφα, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ. Χρυσόστομος, μαζί μέ τόν παπποῦ τῆς νεοφωτίστου, Ἱερέα Χρίστο Σκλήφα(πατέρα τοῦ Παναγιώτη), τόν ἐπίσης θεῖο τοῦ Παναγιώτη, Ἱερέα π. Σωτήριο Ἀθανασούλια καί τόν π. Ἰωάννη Βῆλο, Ἐφημέριο Λουκᾶ.

          Εὐχόμεθα νά ζήσῃ ἡ νεοφώτιστη καί νά βαδίσῃ στά ἲχνη τῶν ἁγίων. Νά τήν χαίρωνται οἱ γονεῖς της, οἱ παππούδες καί οἱ προπάπποι της.