"ΣΥΜΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ: Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΑΡΚΑΔΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ McGILL ΤΗΣ ΝΕΒΑΔΑ-Η.Π.Α., 1917-18"

ΣΥΜΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ:

Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΑΡΚΑΔΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ McGILL ΤΗΣ ΝΕΒΑΔΑ-Η.Π.Α., 1917-18

ΟΙ ΛΟΥΚΑΪΤΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΠΟΛΗ

  Τοῦ Παναγιώτη Ἰω. Σμυρνιώτη

            Ἀνέκαθεν μοῦ κέντριζε τό ἐνδιαφέρον καί μέ συγκινοῦσε ἡ ἱστορία τῆς μετανάστευσης, τῆς μετακίνησης τῶν ἀνθρώπων σέ νέους τόπους καί νέες πατρίδες μέ σκοπό τήν ἐπιβίωση καί τήν ἐλπίδα γιά ἕνα καλύτερο αὔριο. Ἰδιαίτερα δέ, ὅταν αὐτές οἱ μετακινήσεις πραγματοποιοῦνταν σέ ὑπερατλαντικές καί μακρινές χῶρες, σέ χρόνια πού τά ταξίδια κρατοῦσαν πάρα πολλές μέρες καί δέν ὑπῆρχε οὐσιαστικά καμία πληροφόρηση γιά τίς συνθῆκες πού θά συναντοῦσαν στήν ξενιτιά.

            Ἀφορμή γιά νά ἀσχοληθῶ μέ τήν παροῦσα ἔρευνα στάθηκε ἡ ὕπαρξη ἑνός «διαβατηρίου» τοῦ παπποῦ μου, Σμυρνιώτη Παναγιώτη, μέ καταγωγή ἀπό τό χωριό Λουκᾶ, τό ὁποῖο εἶχε ἐκδοθῆ στό Ἑλληνικό Προξενείο τοῦ Σώλτ Λέικ (Salt Lake) τῆς Γιοῦτα στίς 8 Ὀκτωβρίου 1918. Φέρει τήν ὑπογραφή τοῦ Πρόξενου Γρηγ. Ἀθ. Παπαηλίου καί ἀναφέρει ὅτι σκοπός τοῦ ἐπαναπατρισμοῦ τοῦ παπποῦ μου ἦταν νά ὑπηρετήσῃ στόν Ἑλληνικό Στρατό.

            Στό ἔντυπο αὐτό παρέχονταν οἱ συνηθισμένες πληροφορίες γιά τά σωματικά χαρακτηριστικά καί τά χαρακτηριστικά τοῦ προσώπου, καθώς καί τό ὅτι ὁ τόπος διαμονῆς καί ἐργασίας ἦταν ἡ πόλη Μακ Γκιλ (McGill) τῆς πολιτείας τῆς Νεβάδα. Ὁ ἀνεξάντλητος χῶρος τοῦ Διαδυκτίου μέ βοήθησε νά κάνω κάποιες ἐνδιαφέρουσες ἀνακαλύψεις, οἱ ὁποῖες παρατίθενται παρακάτω.

            Ὅταν οἱ Edwin Gray καί Dave Bartley ἀνακάλυψαν κοιτάσματα χαλκοῦ στήν κεντρική περιοχή τῆς ἐπαρχίας Whitepine στό ἀνατολικό τμῆμα τῆς Νεβάδα μεταξύ τῶν ἐτῶν 1900-02, ἔθεσαν οὐσιαστικά τίς βάσεις γιά νά ξεκινήσῃ ἡ ἐκμετάλλευση τῶν μεγάλων κοιτασμάτων χαλκοῦ στήν περιοχή, ἡ ὁποία σταδιακά ὁδήγησε σέ μία ἄνευ προηγουμένου «ἔκρηξη» ἐξόρυξης μεταλλεύματος τά ἑπόμενα χρόνια. Τήν βασική ἐκμετάλλευση τῶν κοιτασμάτων ἀνέλαβε τελικά ἡ Nevada Consolidated Copper Company («Ἑνοποιημένη Ἑταιρεία Χαλκοῦ τῆς Νεβάδα»), ἡ ὁποία ἵδρυσε «ἑταιρικές πόλεις» (company towns) γιά τίς ἀνάγκες στέγασης τῶν ἐργατῶν. Ἱδρύθηκαν «πόλεις», ὅπως ἡ Ruth, ἡ Kimberly, μεγαλύτερη ὅλων ὅμως ἀναδείχθηκε αὐτή τοῦ McGill. Παράλληλα κατασκευάσθηκαν περί τά 140 μίλια σιδηροδρομικοῦ δικτύου, τό ὁποῖο συνέδεε τά γειτονικά ὀρυχεῖα μέ τήν πόλη τοῦ McGill, καθώς καί μέ τό σιδηροδρομικό δίκτυο Southern Pacific στήν βορειοανατολική γωνιά τῆς Πολιτείας.

       Οἱ «ἑταιρικές πόλεις» ξεκίνησαν σάν μικρά «στρατόπεδα», μέ μόνιμες δομές-κατασκευές πού προορίζονταν μόνο γιά ὑψηλόβαθμα στελέχη. Στήν πορεία ἡ Ἑταιρεία κατανόησε ὅτι ἡ στέγαση περισσότερων ἐργαζομένων θά δημιουργοῦσε ἕνα πιό σταθερό ἐργατικό δυναμικό καί τελικά τά σπίτια παρέχονταν σέ ὅλους τούς ἐργαζομένους σέ χαμηλές τιμές. Τό μηνιαῖο μίσθωμα γιά τούς «λευκούς» ἦταν 3 δολλάρια. Ὑπῆρχαν καί φτωχότερες κατοικίες γιά τούς «ξένους» μέ 1,5 δολλάριο (σημειωτέον ὅτι τό 1909 ὁ ἐτήσιος μισθός ἑνός ἐργάτη ἦταν περί τά 822 δολλάρια, τήν στιγμή πού ἐξόρυττε χαλκό ἀξίας 6.561 περίπου δολλαρίων ἐτησίως). Στήν προαναφερθεῖσα τιμή συμπεριλαμβάνονταν ὅλα τά ἐφόδια πού χρειάζονταν γιά νά διατηρηθῇ τό σπίτι σέ καλή κατάσταση, ἀπό τό φῶς τῶν λαμπτήρων μέχρι καί τίς μπογιές γιά βάψιμο. Τήν εὐθύνη συντήρησης τῶν σπιτιῶν τήν εἶχαν οἱ ἔνοικοι.

" Μετανάστες Λουκαΐτες "

Μετανάστευση

   Ἡ Ἑλλάδα ὁλόκληρη γνώρισε τήν ξενητειά ἀπό πολύ παληά. Δέν θά ἀναφερθοῦμε στήν ἀρχαία ἐποχή, ὅπου οἱ Ἕλληνες ἵδρυσαν ἀποικίες.

    Θά μιλήσουμε γιά τά νεώτερα χρόνια πού τά παδιά τῆς Ἑλλάδος, γιά νά βροῦν στόν ἥλιο μοῖρα ἄφησαν τόν τόπο τους, τά πατρογονικά τους, τα ἀγαπημένα τους πρόσωπα καί ξενητεύτηκαν σέ τόπους μακρυνούς.

  

     Τό χωριό μας πλήρωσε πολύ ἀκριβά αὐτό τό τίμημα. Ὑπῆρξαν ἐποχές πού ὁμαδικά οἱ νέοι ἐγκατέλειψαν τόν ὄμορφο τόπο μας καί μέ πόνο ψυχῆς καί δάκρυα στά μάτια, ἔφυγαν γιά νά βροῦν μια καλύτερη τύχη καί ζωή. Ἡ φτώχεια, ἡ ἀνέχεια, οἱ δυσκολίες τῆς ζωῆς, τούς ἀνάγκασαν νά ξενητευτοῦν.

   Κάποιοι ἔφυγαν κατά τόν 19ο αἰῶνα, ὅπως ὁ Νικόλαος Γιαννακόπουλος, γιά τήν Ἀλεξάνδρεια τῆς Αἰγύπτου. Ἡ οἰκογένειά του ἔχει συνδεθῆ μέ τήν ἀνέγερση τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ του Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυστοστόμου στοῦ Λουκᾶ, ἀφοῦ ἐβοήθησαν πολύ στήν ἀποπεράτωσή του.( Σχετική ἀναφορά ἔχομε κάνει στήν σελίδα πού μιλᾶμε γιά τόν Ἱερό Ναό τοῦ χωριοῦ μας).

     Τό μεγάλο ὅμως μεταναστευτικό κῦμα φαίνεται στίς ἀρχές τοῦ 20ου αἰώνα, ὅταν ὁλόκληρες οἰκογένειες φεύγουν ἀπό τά χωριά τῆς Μαντινείας καί βεβαίως ἀπό τό δικό μας χωριό γιά τήν μακρυνή Ἀμερική.

     Ἔφυγαν ἀμούστακα παιδιά, ἔφηβοι, μέ τήν προοπτική νά δουλέψουν κάποια χρόνια καί νά γυρίσουν στό σπιτικό τους. Ὅμως ἀλλιῶς ἐξελίχτηκαν τά πράγματα. Τά δάκρυα τῶν μανάδων δέν στέρεψαν ποτέ. Τά μάτια μέχρι τήν τελευταία στιγμή, περίμεναν νά δοῦν τά βλαστάρια τους. Ἔκλεισαν μέ πόνο πολύ καί ἡ καρδιά ἒπαψε νά κτυπᾶ, μέ τήν ὀδύνη ὅτι γονεῖς καί παιδιά, ἀλλά καί ἀδέλφια μεταξύ τους δέν ἀντάμωσαν ξανά σ’ αὐτόν τόν κόσμο. Πόσο σκληρή φάνηκε ἡ ζωή σέ κάποιες περιπτώσεις.

    Παρηγοριά, ὅτι πρόκοψαν οἱ περισσότεροι στά ξένα καί ἐτίμησαν τό ὄνομά τους, τό χωριό μας καί τήν πατρίδα μας.

   

      Ἀλλά τό μετανευστικό κῦμα δέν σταμάτησε καί μετά ταῦτα. Ἐμεῖς οἱ νεώτεροι, ζήσαμε καί θυμόμαστε, τόν ἀποχωρισμό γιά τήν ξενητειά τῶν παιδιῶν κατά τήν δεκαετία τοῦ 1960, κυρίως γιά Ἀμερική, τόν Καναδᾶ καί γιά τήν πιό μακρυνή Αὐστραλία.

   Κάθε τόσο, γινόταν ἕνα πονεμένο καί πολυδακρύβρεχτο «γλέντι», μετά ἀπό τό τραπέζι γιά τόν ἀποχαιρετισμό.  Μαζεύονταν στό σπίτι, οἱ συγγενεῖς, οἱ φίλοι γιά νά χαιρετίσουν αὐτόν πού ἔφευγε γιά τήν ξενητειά. Δάκρυζαν καί οἱ πέτρες ἀπό τό ὅλο σκηνικό καί τήν πονεμένη ἀτμόσφαιρα.

   Ἀλλά ἔτσι ὣρισε ὁ Θεός. Ἔπρεπε νά εὐλογηθῇ ὁ ξένος τόπος μέ τόν ἱδρῶτα, τό αἷμα καί τό πνεῦμα τῶν Ἑλλήνων καί ἐν προκειμένῳ τῶν Λουκαϊτῶν. Ποιός ὅμως μπορεῖ νά μετρήσῃ τήν συναισθηματική φόρτιση τῆς στιγμῆς; Ποιός τόν πόνο νά ζυγιάσῃ; Ποιός τούς καημούς νά περιγράψῃ;

   Μικρά παιδιά ,τότε ἐμεῖς, βλέπαμε τίς μανάδες νά κλαῖνε καί λυπούμασταν, κλαίγαμε πολλές φορές μαζί τους μή μπορώντας νά ἀντέξωμε τέτοιο καί τόσο πόνο. Περισσότερο συγκλονηστικές γιά μᾶς ἤταν οι σκηνές τοῦ ἀποχωρισμοῦ μέ συμμαθητές μας, πού ἔφευγαν μαζί μέ τούς γονεῖς τους γιά τήν ξενητειά. Μικρά παιδιά ξεριζώνονταν γιά νά μεταφυτευθοῦν σέ ξένο τόπο. Ἴσως κάποιοι διαβάζοντας αὐτό τό κείμενο θυμηθοῦν, τήν σκηνή πού κάποια μαθήτρια, τήν ἡμέρα πού ἔφευγε γιά τήν Ἀμερική, ἦλθε νά μᾶς χαιρετίση στό Σχολειό καί κλαίοντας γονάτισε καί φίλησε τά πόδια τοῦ Δασκάλου, ἐνῶ ἔκλαιε καί ὁ Δάσκαλος καί ὅλοι ἐμεῖς.

    Αὐτές οἱ σκηνές ἐνέπνευσαν ποιήματα καί τραγούδια πού περιγράφουν τούς καημούς καί στεναγμούς τῆς ξενητειᾶς.

« Τήν ξενητειά, τήν ὀρφανιά

τήν φτώχεια, τήν ἀγάπη

τά τέσσερα τά ζύγιασαν

βαρύτερα εἶν’ τά ξένα».

   

   Πολλές φορές, τί συγκλονιστικό στ’ ἀλήθεια, ἡ φτώχεια ἦτο τόσο μεγάλη, πού οἱ γονεῖς « ἐπίεζαν» τά παιδιά τους νά ξενητευτοῦν γιά νά μπορέσουν νά ζήσουν. Ἔτσι λοιπόν τό τραγούδι παρουσιάζει τήν κόρη νά παρακαλῇ τήν μάνα της.

« Μή μέ στέλνεις μάνα στήν Ἀμερική

γιατί θά μαραζώσω καί θά πεθάνω ἐκεῖ».

   Ἀλλά καί τά βάσανα τῆς ξενητειᾶς τραγούδησε ἡ λαϊκή μοῦσα. Πόσους ἀγῶνες ἔκαναν τά ἀδέλφια μας στά ξένα!

 Πόσες στενοχώριες! Πόσες πίκρες καί φαρμάκια! Πόσα δάκρυα! Πόσα ξενύχτια!  Χωρίς παρηγοριά τῆς μάνας καί τῆς ἀδελφῆς, τῶν συγγενῶν καί φίλων.

    Καί πάλι ἡ λαϊκή μοῦσα παρακολουθεῖ τούς ξενητεμένους, βλέπει  τούς κόπους τους, ἀκούει τούς καημούς καί στεναγμούς τους καί τούς ρωτάει.

«- Ξένε πού μόνος καί ἔρημος

σέ ξένους τόπους τρέχεις

πές μου ποιός εἶναι ὁ τόπος σου

καί ποιά πατρίδα ἔχεις;

-Ἐμένα στήν πατρίδα μου

ἔχει ὀμορφιά και  χάρη

τό ταπεινότερο δεντρί

τό ποιό φτωχό χορτάρι.

" Κοπή Βασιλόπιτας του Πολιτιστικού Συλλόγου Λουκά " Άγιος Γεώργιος "

  " Κοπή Βασιλόπιτας του Πολιτιστικού Συλλόγου Λουκά 

" Άγιος Γεώργιος "

     Τό Σάββατο 2 Φεβρουαρίου 2013 καί ὥρα 19:30 μ.μ. στήν αἴθουσα τοῦ Συλλόγου μας θά κόψει τήν πίτα ὁ Πολιτιστικός μας Σύλλογος" Ὁ Ἅγιος Γεώργιος ".
   Θά ἦταν μιά καλή εὐκαιρία νά παρευρεθοῦν τά μέλη τοῦ Συλλόγου καί ὄχι μόνο. Ὅποιος Λουκαΐτης ἐπιθυμεῖ μπορεῖ νά ἔρθει. Θά εἶναι μία καλή εὐκαιρία νά συζητήσουμε κάποια θέματα πού ἀφοροῦν τόν Σύλλογό μας.
    Σᾶς περιμένουμε ὅλους λοιπόν γιά τό καλό του χωριοῦ μας. Ἄς κάνουμε ὅλοι μιά προσπάθεια.

 Φιλικά,

Κατσιάνη Αἰκατερίνα

Ἐκ μέρους τοῦ Δ.Σ. τοῦ Συλλόγου

" AΠΌ ΤΗΝ ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΗ ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ Κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ 26-27-1-2013"

    Μέ ἁπλότητα καί σεμνότητα, ὅπως εἶχε  ἀνακοινωθεῖ ἀπό τήν Ἱερά Μητρόπολη Πατρῶν, γιορτάστηκε ἡ ἑορτή τῆς Ἀνακομιδῆς τῶν Λειψάνων τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου κατά τήν ὁποία ἄγει τά ὀνομαστηριά του ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμος.

    Ὁ Σεβ.περιορίστηκε στήν τέλεση τῶν Ἱερῶν Ἐκκλησιαστικῶν Ἀκολουθιῶν, στήν Ἱερά Μονή Παναγίας τῆς Γηροκομίτισσης τῶν Πατρῶν.

   Ἡ ἀγάπη πρός τό πρόσωπο τοῦ Σεβασμιωτάτου, παρά τό ὅτι δέν ἑόρτασε ἐπισήμως, ἔφερε στήν Πάτρα ἀδελφούς του Ἀρχιερεῖς προκειμένου νά ἐκφράσουν τίς εὐχές τους στόν ἑορτάζοντα Ἱεράρχη.

     Στόν Σεβασμιώτατο εὐχήθηκαν οἱ Σεβ. Μητροπολίτες

Καλαβρύτων Αἰγιαλείας κ. Ἀμβρόσιος

Μαντινείας καί Κυνουρίας κ. Ἀλέξανδρος

Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἰερόθεος

Σύρου κ. Δωρόθεος

Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος
Ἰλίου κ. Ἀθηναγόρας

Ἱερισσοῦ, Ἁγίου Ὅρους καί Ἀρδαμερίου κ. Θεόκλητος.

   Πολύς κόσμος ἀνέβηκαν στή Μονή τῆς Γηροκομιτίσσης τόσο στόν Ἑσπερινό ὅσο καί στή Θεία Λειτουργία.

   Στό τέλος τοῦ Ἑσπερινοῦ ὁ Σεβ. προεχείρισε πνευματικό τόν Πανοσ. Ἀρχιμ.π. Γερβάσιο Παρακεντέ.

    Ὁ χοροστατήσας Σεβ. Ἱερισσοῦ, Τριπολιτσιώτης καί αὐτός, μέ βαθειά συγκίνηση εὐχήθη στόν Σεβ. Μητροπολίτη Πατρῶν, μνησθείς τήν συνεργασία πού εἶχαν ὡς Ἱεροκήρυκες στήν Τρίπολη.

  Ἀνήμερα μίλησε ὁ Ἡγούμενος τῆς Μονῆς Πανοσ. Ἀρχιμ. Συμεών Χατζῆς, ὁ ὁποῖος ἀνεφέρθη στά μηνύματα τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου καί στήν ζωή τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου, εὐχηθείς στό τέλος στόν Σεβ. Μητροπολίτη κ. Χρυσόστομο.

   Πλῆθος κόσμου κατέκλυσε τήν Ἱερά Μονή στήν ὁποία προσεφέρθησαν γλυκίσματα γιά τήν ἑορτή τοῦ Σεβασμιωτάτου. Οἱ πιστοί ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς τῶν εὐχήθηκαν μέ σεβασμό στόν ἑορτάζοντα πνευματικό τους πατέρα.

   Ὁ Σεβασμιώτατος δέν ἐδέχθη εὐχές στό Ἐπισκοπεῖο οὔτε ἔκανε ἄλλους ἑορτασμούς, συμμεριζόμενος τίς δύσκολες καταστάσεις πού περνάει ὁ κόσμος σήμερα. Παρεκάλεσε ἀντί προσφορᾶς στόν ἴδιο, ὅπως συνηθίζεται στίς ἑορτές, νά κατατεθοῦν στό Φιλόπτωχό της Ἱερᾶς Μητροπόλεως ὅ,τι ὁ καθένας εἶχε εὐχαρίστηση γιά νά προσφερθοῦν  στούς πτωχούς καί ἐμπερίστατους ἀδελφούς μας, πού κάθε ἡμέρα γίνονται καί περισσότεροι.

    

    

" ΑΠΟ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΤΟΥ ΛΟΥΚΑ "

1). 13 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1998 

ΕΚΑΤΟΝΤΑΕΤΗΡΙΣ ΑΠΟ ΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΛΟΥΚΑ (1898-1998)

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΠΑΝΗΓΥΡΕΩΣ

ΧΟΡΟΣΤΑΤΟΥΝΤΟΣ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΑΝΤΙΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΥΝΟΥΡΙΑΣ Κ.Κ.ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ

(Στό κέντρο ὁ Δήμαρχος Μαντινείας κ.Γεώργιος Τσαγκούρης.

Δεξιά τοῦ ὁ Ἀντιδήμαρχος κ.Σωτήριος Καπόγιαννης.

 Ἀριστερά του ὁ Πρόεδρος τοῦ τοπικοῦ Δ.Δ.Λουκᾶ κ.Βασίλειος Ράκκος).

 2). ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ 1999

" TA ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΒΟΗΘΗΣΑΝ ΚΑΙ ΒΟΗΘΟΥΝ ΤΟΥΣ ΙΕΡΕΙΣ ΣΤΟ ΙΕΡΟ "

   Γνωρίσαμε στήν φωτογραφία αὐτή τόν Νεκτάριο Σταθόπουλο καί τόν Ἀναστάσιο Γιαννατσή.

     Ἀπό ἀριστερά πρός τά δεξιά:

 Κωνσταντῖνος Ρωμηός, Νικόλαος Βοργιᾶς, Παναγιώτης Σκλήφας, Νικόλαος Σοροβίγκας. (Τώρα πιά ἔχουν μεγαλώσει)                            

Πιστεύομε ὅτι τούς συγκινοῦν οἱ ὡραῖες ἀναμνήσεις.  

   Πρῶτος εἰκονίζεται ὁ Σαράντος Κατσιάνης, δεύτερος ὁ Νίκος Κλειώρης καί τρίτος ὁ Γιάννης Βῆλος.

" ΤΑ ΟΝΟΜΑΣΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΤΡΩΝ Κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ "

Τά Ὀνομαστήρια τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ. Χρυσοστόμου

(Ὁ Σεβασμιώτατος βαστάζων τήν Τιμία Κάρα τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, κατά τήν μεταφορά της ἀπό τό Ἅγιον Ὅρος στήν Πάτρα, στίς 27 Ἰανουαρίου 2007 μέ τήν εὐκαιρία τῆς συμπλήρωσης 1600 ἐτῶν ἀπό τήν κοίμησή του).

Στίς 27 Ἰανουαρίου ἑορτή τῆς Ἀνακομιδῆς τῶν Λειψάνων τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, ἑορτάζει τά Ὀνομαστήριά του ὁ συντοπίτης μας Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ. Χρυσόστομος, ὁ ὁποῖος φέρει  τό ὄνομα τοῦ μεγάλου Πατρός καί Διδασκάλου τῆς Ἐκκλησίας μας, Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως.

Ὁ Σεβασμιώτατος ὅμως λόγω τῶν πολλῶν δυσκολιῶν πού ἀντιμετωπίζει ὁ κόσμος καί συμμεριζόμενος τόν πόνο τῶν ἀνθρώπων, ἀνεκοίνωσε ὅτι δέν θά δεχθῇ ἐπισκέψεις ἀλλά θά περιορισθῇ μόνο στίς καθαρά Ἐκκλησιαστικές Ἀκολουθίες.

Ἀπό τήν Ἱερά Μητρόπολη Πατρῶν σχετικά μέ τήν ἑορτή τοῦ Σεβασμιωτάτου ἐξεδόθη ἡ παρακάτω ἀνακοίνωση:

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΤΡΩΝ

 κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Κατά τήν Ἑορτή τῆς Ἀνακομιδῆς τῶν Λειψάνων τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου (27-1-2013) κατά τήν ὁποία ἄγει τά ὀνομαστήριά του ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, θά τελεσθῇ ὁ Ἑσπερινός καί ἡ Θεία Λειτουργία στήν Ἱερά Μονή Παναγίας Γηροκομιτίσσης Πατρῶν, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου.

Ὁ Ἑσπερινός ἀπό 5.30 – 7.30 μ.μ. τό Σάββατο καί ὁ Ὄρθρος καί ἡ Θεία Λειτουργία ἀπό 7 - 10 π.μ., τήν Κυριακή 27/1/2013.

Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης δέν θά ἑορτάσῃ, ἕνεκα τῶν πολλῶν δυσκολιῶν πού ἀντιμετωπίζει ἡ κοινωνία μας, οὔτε θά δεχθῇ ἐπισκέψεις.

Ἀπό τήν Ἱερά Μητρόπολη ἀνακοινοῦται ὅτι ἀντί ἄλλης ἐκφράσεως εὐχῶν στόν Σεβασμιώτατο, οἱ βουλόμενοι ἄς καταθέσουν ὅ,τι δύνανται στό Γενικό Φιλόπτωχο Ταμεῖο τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, ὑπέρ τῶν ἐνδεῶν καί ἐμπεριστάτων ἀδελφῶν μας.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

" Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΝΑΚΟΜΙΔΗΣ ΤΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΤΟ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΣΤΟΥ ΛΟΥΚΑ "

Ἡ Ἑορτή τῆς Ἀνακομιδῆς τῶν Λειψάνων

τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, στοῦ Λουκᾶ 27 Ἰανουαρίου

Στίς 27 Ἰανουαρίου, ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία, ἑορτάζει τήν Ἀνακομιδή τῶν Λειψάνων τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, ἡ ὁποία ἔγινε στίς 27 Ἰανουαρίου τοῦ ἔτους 438 μ.Χ., ἀπό τά Κόμανα τοῦ Πόντου, ὅπου εἶχε ταφῆ ὁ Ἄγιος (ἐκοιμήθη στίς 14 Σεπτεμβρίου 407 μ.Χ.) στήν Κωνσταντινούπολη.

Τήν ἡμέρα αὐτῆς τῆς Ἑορτῆς, ἑορτάζει καί πάλι ὁ Ἱερός Ναός τοῦ χωριοῦ μας, ὁ ὁποῖος ὡς γνωστόν εἶναι ἀφιερωμένος στόν μεγάλο Ἅγιο τῆς Ἐκκλησίας μας Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο.

Τήν παραμονή τῆς Ἑορτῆς, 26.1.2013, θά τελεσθῆ μέγας Ἑσπερινός καί ἀνήμερα, Κυριακή 27.1.2013, ἡ Θεία Λειτουργία.

Ὁλίγα στοιχεῖα περί τοῦἹεροῦ Χρυσοστόμου καί τῆς Ἀνακομιδῆς τῶν Λειψάνων του.

(Ἡ Ἁγία Κάρα τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου στήν ὁποία φυλάσσεται ἀκέραιο τό ἀριστερό αὐτί τοῦ Ἁγίου).

    Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἐκοιμήθη ἀπό τήν πολυχρόνια ταλαιπωρία καί ἀπό τήν ἐξάντληση στίς 14 Σεπτεμβρίου τοῦ 407 μ.Χ. κατά τήν διάρκεια τῆς τρίτης του ἐξορίας ἀπό τήν αὐτοκράτειρα Εὐδοξία. Τάφηκε στά Κόμανα τοῦ Πόντου στόν Ναό τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Βασιλίσκου. Τό σεπτό λείψανό του περίμενε ἐκεῖ ἐπί περίπου τριάντα ἔτη.

Τό ἔτος 434 μ.Χ. Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ἐξελέγη ὁ μαθητής τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου Ἅγιος Πρόκλος, ὁ ὁποῖος παρεκάλεσε τόν αὐτοκράτορα Θεοδόσιο νά ἐνεργήση τά δέοντα, ὥστε τό λείψανο τοῦ μεγάλου αὐτοῦ πατέρα τῆς Ἐκκλησίας νά ἐπιστρέψη στήν Κωνσταντινούπολη. Καί πράγματι, τέσσερα χρόνια ἀργότερα, στίς 27 Ἰανουαρίου τοῦ 438 μ.Χ. ἔγινε ἡ Ἀνακομιδή τῶν Ἱερῶν Λειψάνων τοῦ Ἁγίου.

Ὅταν ἐπεχείρησαν νά ἀνακομίσουν τά Ἰερά Λείψανα, αὐτά ἔγιναν ἀσήκωτα ἀπό τό βάρος. Τό γεγονός αὐτό θεωρήθηκε ὅτι συνεδέετο μέ τήν ἄδικη καί βάναυση συμπεριφορά τοῦ Ἀρκαδίου καί τῆς Εὐδοξίας πρός τόν Χρυσόστομο. Γιά τόν λόγο αὐτό ὁ υἱός τους Αὐτοκράτορας Θεοδόδιος ὁ Β΄ συνέταξε ἐπιστολή μετανοίας καί ἱκεσίας πρός τόν Ἅγιο Ἰωάννη. Ὅταν τό αὐτοκρατορικό ἔγγραφο τοποθετήθηκε στήν Λάρνακα μέ τά Ἱερά Λείψανα τοῦ Ἁγίου, τότε αὐτά θαυμαστῶς ἐλάφρυναν καί ἔτσι κατέστη δυνατόν νά μεταφερθοῦν στήν Κωνσταντινούπολη.

Ἡ ἐπιστολή εἶχε τό ἑξῆς περιεχόμενο:

«Ἐπιστολὴ τοῦ βασιλέως Θεοδοσίου.

Εἰς τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην καὶ Διδάσκαλον καὶ πνευματικὸν Πατέρα Ἰωάννην τὸν Χρυσόστομον, τὴν προσκύνησιν προσφέρω ἐγὼ ὁ βασιλεὺς Θεοδόσιος. Ἡμεῖς, Πάτερ τίμιε, νομίζοντες, πῶς εἶναι τὸ σῶμά σου νεκρόν, καθὼς εἶναι καὶ τὰ ἄλλα σώματα τῶν ἀποθανόντων, ἠθελήσαμεν νά μεταφέρωμεν αὐτὸ ἁπλῶς εἰς ἡμᾶς. Διὰ τοῦτο καὶ τοῦ ποθουμένου δικαίως ὑστερήθημεν. Ἀλλὰ σύ, Πάτερ τιμιώτατε, συγχώρησον εἰς ἡμᾶς, ὀποῦ μετανοοῦμεν. Σὺ γὰρ ἐδίδαξες εἰς ὅλους τὴν μετάνοιαν. Καὶ δὸς τὸν ἑαυτόν σου, ὡς πατὴρ φιλόπαις, εἰς ἡμᾶς τοὺς φιλοπάτορας υἱούς σου, καὶ τοὺς σὲ ποθοῦντας εὔφρανον διὰ τῆς παρουσίας σου».

Ἡ ὑποδοχή τῶν Ἱερῶν Λειψάνων τοῦ ἐξορίστου καί Μάρτυρος Ἁγίου ὑπῆρξε παλλαϊκή. Σύσσωμος  ὁ Ἱερός Κλῆρος, οἱ Μοναχοί καί ὁ Λαός, μέ ἐπικεφαλῆς τόν αὐτοκράτορα, τούς αὐλικούς, τήν Σύγκλητο καί ὅλους τούς ἄρχοντες, ὑποδέχθηκαν καί προσκύνησαν μέ σεβασμό τά μαρτυρικά Λείψανα. Μέ πολύ εὐλάβεια μετέφεραν τήν Λάρνακα στόν Ναό τῆς Ἁγίας Εἰρήνης. Ἐκεῖ ἔβαλαν τό ἅγιο Λείψανο πάνω στό Σύνθρονο καί ἅπαντες ἐβόησαν: «Ἀπόλαβε τὸν θρόνον σου, Ἅγιε».

(Ὁ Παναγιώτατος καί Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαῖος ἀσπαζόμενος τά Ἱερά Λείψανα τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου στόν Πατριαρχιό Ναό).

    

    Στήν συνέχεια  ἡ Λάρνακα τοποθετήθηκε σέ αὐτοκρατορική ἅμαξα καί μεταφέρθηκε στόν περιώνυμο Ναό τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων. Ἐκεῖ ἔβαλαν τό ἅγιο Λείψανο πάνω στήν ἱερή καθέδρα καί ἔγινε ἕνα θαυμαστό σημεῖο. Ὁ Ἅγιος ἐπεφώνησε πρός τόν λαό τό «Εἰρήνη πᾶσι».

" ΙΕΡΕΥΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΒΗΛΟΣ "

11. Ἱερεύς Ἰωάννης Βῆλος

Τόν Ἀρχιμ. Χρυσόστομο Σκλήφα, διεδέχθη ὡς Ἐφημέριος Λουκᾶ, ὁ Ἱερεύς Ἰωάννης Βῆλος μέ ἐντολή τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μαντινείας καί Κυνουρίας κ.κ. Ἀλεξάνδρου.

Ὁ π. Ἰωάννης ἐγεννήθη στοῦ Λουκᾶ στίς 5 Νοεμβρίου 1940. Εἶναι υἱός τοῦ Ἀγγελῆ καί τῆς Δήμητρας Βήλου.

Μετά τήν στρατιωτική του θητεία ἐνυμφεύφθη τήν ἐπίσης ἀπό τοῦ Λουκᾶ, Γεωργία, θυγατέρα τοῦ Γεωργίου καί τῆς Ἀθανασίας Ἡλιοπούλου καί ἀπέκτησαν μιά εὐλογημένη οἰκογένεια μέ ἕξι τέκνα. Τήν Δήμητρα, τόν Εὐάγγελο, τήν Σοφία, τόν Γεώργιο, τήν Ἀθανασία καί τόν Βασίλειο.

Διάκονος ἐχειροτονήθη στίς 30 Ἰανουαρίου 1977, στόν Ἱερό Ναό Ἁγίου Δημητρίου Τριπόλεως, ὑπό τοῦ ἀοιδίμου Μητροπολίτου Μαντινείας καί Κυνουρίας Κυροῦ Θεοκλήτου Β΄ (Φιλιππαίου). Πρεσβύτερος έχειροτονήθη στίς 2 Φεβρουαρίου 1977, στόν ἴδιο Ἱερό Ναό, ὑπό τοῦ ἰδίου Ἀρχιερέως.

Ἐτοποθετήθη Ἐφημέριος τῆς ἐνορίας Ἁγίου Ἀντωνίου Σάγκα, ἐξυπηρετῶν παράλληλα καί τίς λειτουργικές ἀνάγκες τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Γοργοεπηκόου Νεστάνης. Παρέμεινε στίς θέσεις αὐτές, ὑπηρετῶν μέ πιστότητα τήν ἁγία μας Ἐκκλησία καί μέ ὑπακοή στήν προϊσταμένη του Ἀρχή καί ἀγαπώμενος ὑπό πάντων, ἕως τήν 1^ην Αὐγούστου 2003.

Τότε μετετέθη ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μαντινείας καί Κυνουρίας κ.κ. Ἀλεξάνδρου στήν ἐνορία τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, τῆς ἰδιαιτέρας του πατρίδος, Λουκᾶ Μαντινείας, διαδεχθείς τόν Ἀρχιμ. Χρυσόστομο Σκλήφα (νῦν Μητροπολίτη Πατρῶν), ὁ ὁποῖος ἐτοποθετήθη Ἀρχιγραμματεύς τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

Ἔκτοτε ὑπηρετεῖ μέ ἀφοσίωση τήν ἁγία μας Ἐκκλησία, ἀπό τήν συγκεκριμένη θέση, ἀναλισκόμενος γιά τή δόξα τοῦ Θεοῦ καί τήν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων.

Ὁ π. Ἰωάννης προεχειρίσθη Πνευματικός στίς 4 Μαρτίου 1984, ὑπό τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Θεοκλήτου.

(Ἀπό τήν, εἰς Πρωτοπρεσβύτερον προχείρισιν τοῦ 
π. Ἰωάννου)

Τέλος μέ ἐντολή τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μαντινείας καί Κυνουρίας κ.κ. Ἀλεξάνδρου καί παρουσία τοῦ Σεπτοῦ Ποιμενάρχου μας, προεχειρίσθη Πρωτοπρεσβύτερος στίς 12 Νοεμβρίου 2011, στόν Ἱερό Ναό Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου Λουκᾶ (παραμονή τῆς Πανηγύρεως), ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ. Χρυσοστόμου.

(Ὁ π. Ἰωάννης Βῆλος μέ τόν 

Μητροπολίτη Πατρῶν Χρυσόστομο)