Ἡρωϊκές σελίδες καί μορφές τοῦ χωριοῦ μας. Ὁ μαρτυρικός θάνατος τοῦ Παπα- Θανάση.

          Ἢδη ἀναφέραμε σέ προηγούμενη ἀνάρτησή μας περί τῆς ἡρωΐδος Βασιλικῆς τοῦ Πουλῆ (Πουλίνας), ἡ ὁποία κρεμάστηκε ἀπό τούς Τούρκους, στό κέντρο τοῦ χωριοῦ, γιά τήν ἐθνική καί πατριωτική της δράση καί τούς ἀγῶνες της.

          Τώρα θά ἀναφερθοῦμε στόν Ἱερέα τοῦ χωριοῦ μας, στόν Ἐφημέριο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου Λουκᾶ, τόν ἀοίδιμο Παπα- Θανάση, τόν μαρτυρικῶς ὑπό τῶν Τούρκων τελειωθέντα, στίς 9 Αὐγούστου 1821, ὃταν οἱ Τοῦρκοι, κατεβαίνοντας ἀπό τήν Μονή Βαρσῶν, ὃπου λεηλάτησαν καί ἐφόνευσαν καί ἒκαυσαν ζωντανούς, τούς Μοναχούς μαχομένους μέσα στόν Πύργο τῆς Μονῆς, μπῆκαν στό χωριό λεηλατώντας καί σφάζοντας, μιά ἡμέρα δηλαδή, πρίν ἀπό τήν νικηφόρα μάχη τῆς Γράνας, ὃπου πολέμησαν μαζί μέ τόν Κολοκοτρώνη, πολλοί Λουκαΐτες, ὃπως καί κάτοικοι ἀπό τά ἂλλα, γύρω, χωριά, οἱ ὁποῖοι ἀπό ἒνθερμο ζῆλο καί ἀγάπη γιά τήν Πατρίδα, στρατολογήθηκαν ὑπό τόν μεγάλο Ἀρχιστράτηγο καί τῆς ἐλευθερίας πρωτεργάτη, Θεόδωρο Κολοκοτρώνη.

          Ὁ Ἱερεύς Ἀθανάσιος, ἀναφερόμενος στά Γενικά Ἀρχεῖα τοῦ Κράτους, ὡς Παπα-Θανάσης Λουκαΐτης εὑρισκόμενος στόν Ἱερό Ναό, ἐν ὣρα προσευχῆς γιά τήν βοήθεια παρά Θεοῦ τῶν Ἑλλήνων, τελώντας τήν ἱερά Ἀκολουθία, ἒμεινε ἀκίνητος, προσευχόμενος καί ἀτάραχος, ἐνώπιον τῆς Ἁγίας Τραπέζης, ὃταν οἱ ἂπιστοι Ἀγαρηνοί μπῆκαν στήν Ἐκκλησία. Ἀφοῦ ἃρπαξαν ἀπό τά γένεια τόν ἀοίδιμο Ἱερέα καί τόν ἐβασάνισαν, στό τέλος τόν ἀποκεφάλισαν, γιά νά προστεθῇ, ὡς ἱερόν σφάγιον, στό χορό τῶν μαρτύρων ὑπέρ πίστεως καί πατρίδος.

          Ὁ Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανός ἀναφέρει στά ἀπομνημονεύματά του  τό περιστατικό ὡς ἑξῆς:

          « Μίαν δέ νύκτα ἐξῆλθεν (ἀπό τήν Τριπολιτσά) ὁ Κεχαγιᾶς πανστρατιά…ἒφθασεν πλησίον τοῦ χωρίου Λουκᾶ. Ἐκεῖ εὗρεν τινας στρατιώτας τοῦ Κ. Δαγρέ κοιμωμένους καί ἐφόνευσε τινας ἐξ’ αὐτῶν, οἱ δέ λοιποί ἒφυγον, ἐμβῆκεν δέ εἰς τό χωρίον Λουκᾶ καί ἐφόνευσε τόν Ἱερέα καί τινας ἂλλους ἀδυνάτους εὑρισκομένους ἐκεῖ. Ἐσύναξε δέ, ὃσους καρπούς εὗρε καί δεμάτια καί τά ἐφόρτωσαν καί ἐπέστρεψεν…».

          Ὁ Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανός δέν ἀναφέρεται μέ λεπτομέρειες στά γεγονότα, παρά ταῦτα διασώζει  τίς πληροφορίες περί τῆς συμπλοκῆς τῶν παλληκαριῶν τοῦ Δαγρέ, μέ τούς τούρκους στοῦ Λουκᾶ, περί τοῦ φόνου τοῦ Ἱερέως καί ἂλλων ἐντός τοῦ χωρίου.

          Χρέος ὃλων μας εἶναι νά τιμήσωμε δεόντως τόν μάρτυρα Ἱερέα Ἀθανάσιο, ὁ ὁποῖος ἐπότισε μέ τό αἷμα του, ὃπως καί χιλιάδες ἂλλοι Κληρικοί, Ἀρχιερεῖς, Ἱερεῖς, Διάκονοι καί Μοναχοί, τό δένδρο τῆς ἐλευθερίας τῆς Ἑλλάδος.

          Σκέψη μας εἶναι ἡ κατασκευή προτομῆς τοῦ ἣρωος Ἱερέως, ἡ ὁποία θά στηθῇ στό χῶρο τῶν Ἡρώων τοῦ χωριοῦ μας.

          Μακάρι ὁ Θεός νά βοηθήσῃ νά εὑρεθοῦν τά χρήματα γιά νά γίνῃ ὁ πόθος μας πραγματικότητα.

Ἡρωϊκές σελίδες καί μορφές τοῦ χωριοῦ μας.

 

Ἡ Πουλίνα

 

 

          Σήμερα θά παρουσιάσωμε μιά τόσο γνωστή σάν λέξη, ἀλλά τόσο ἂγνωστη, μᾶλλον λησμονημένη, σάν προσωπικότητα, ἱστορία τοῦ χωριοῦ μας.

          Τό κέντρο τοῦ χωριοῦ, ἐκεῖ πού ἦταν τά καφενεῖα καί παντοπωλεῖα, ὀνομαζόταν Πουλίνα καί ἒτσι εἶναι γνωστό μέχρι σήμερα.

          Λίγοι ὃμως, γνωρίζουν γιατί ἡ περιοχή  αὐτή ὀνομάζεται ἒτσι.

          200 χρόνια μετά ἂς θυμηθοῦμε σελίδες ξεχασμένες καί ἂς μήν ἀφήσωμε ποτέ πιά νά τίς καλύψῃ ἡ λησμονιά.

          Ἦταν 9 Αὐγούστου 1821 μιά ἡμέρα πρίν τήν νικηφόρα μάχη τῆς Γράνας[1], ὃταν οἱ Τοῦρκοι καταβαίνοντας ἀπό τήν Ἱερά Μονή Ἁγίου Νικολάου Βαρσῶν, ὃπου ἐλεηλάτησαν καί ἐφόνευσαν μοναχούς, ἒφτασαν στοῦ Λουκᾶ λεηλατώντας καί φονεύοντας.

          Στόχος τους ὁ Παπᾶς τοῦ χωριοῦ καί μιά γυναίκα ἡ ὁποία ἒχει συγκεντρώσει πολλούς γύρω της καί ἡγεῖται σώματος πολεμιστῶν.( γιά τόν παπά θά γράψουμε σέ ἂλλη ἀναφορά).

          Τό ὂνομα τῆς ἡρωΐδας γυναίκας Βασιλική. Εἶναι γνωστή ὡς Πουλίνα, ἀπό τό προσωνύμιο τοῦ ἀνδρός της, τοῦ Πουλῆ.

          Στή συμπλοκή πού ἒγινε στό κέντρο  τοῦ χωριοῦ μέ τούς Τούρκους, ἡ Πουλίνα λαβωμένη συλλαμβάνεται  καί ἡ τιμωρία της γιά τόν ἡρωϊσμό της εἶναι ἡ κρεμάλα. Τήν κρέμασαν λοιπόν σέ ἓνα δένδρο, στό κέντρο τοῦ χωριοῦ, γι’ αὐτό καί τό σημεῖο ἀπό τότε ὀνομάζεται ἒτσι.

          Ἐφέτος πού συμπληρώνονται 200  χρόνια ἀπό τήν Ἐπανάσταση τοῦ 1821, καιρός εἶναι νά τιμήσωμε ὃλους ὃσοι ἀγωνίστηκαν καί ἒπεσαν γιά τήν Πίστη καί τήν Πατρίδα.

          Δέν εἶναι λίγοι οἱ συγχωριανοί μας, πού πολέμησαν στόν ξεσηκωμό γιά τήν Ἐλευθερία κατά τό 1821.

          Τά ὀνόματά τους τά βρήκαμε ὃπως καί πού ὁ καθένας πολέμησε, στά Γενικά Ἀρχεῖα τοῦ Κράτους.

          Ἀρχίζομε ἀπό σήμερα τήν ἀναφορά μας σ’ αὐτούς. Σχεδιάζομε νά γράψωμε τά ὀνόματά τους σέ εἰδική στήλη, ἐκεῖ ὃπου εὑρίσκεται τό «Ἡρῶον» τοῦ χωριοῦ. Στήν στήλη τήν μαρμάρινη πού ὑπάρχει , εἶναι γραμμένα τά ὀνόματα τῶν ἡρώων Λουκαϊτῶν ἀπό τό 1897 καί μετά.

          Καιρός εἶναι νά τούς τιμήσωμε ὃλους. Ἒχομε χρέος νά τό κάνωμε, ὃλοι μαζί οἱ Λουκαΐτες, ὃπου καί ἂν εὑρισκώμεθα.

          Θά ἀκολουθήσῃ συνέχεια τῆς ἱστορικῆς αὐτῆς ἀναφορᾶς μας, στούς ὑπέρ τῆς πίστεως καί τῆς πατρίδος θυσιασθέντας Λουκαΐτες γιά τήν ἀπελευθέρωση τῆς Ἑλλάδος ἀπό τόν Τουρκικό ζυγό.

-----------------------------------------------------------------------------------------

          1.Ἡ Γράνα ἦταν τάφρος πού τήν ἂνοιξαν οἱ Ἓλληνες μέ διαταγή τοῦ Κολοκοτρώνη, ἀπό τήν Καπινίστρα τοῦ Λουκᾶ, μέχρι τό Μύτικα τοῦ Μπεντενιοῦ (Σκοπῆς σήμερα). Στίς 10 Αὐγούστου 1821 οἱ Ἓλληνες σ’ αὐτή τή μάχη κατετρόπωσαν τούς Τούρκους.

 

---

 

Ἐκοιμήθη ἡ Παναγιώτα Καγιάφα.

          Λίγες  ἡμέρες μετά τήν κοίμηση τῆς ἀδελφῆς της Αἰκατερίνης Καγιάφα-Πελέκη, γιά τήν ὁποία ἐκάναμε εἰδική ἀναφορά, ἒφυγε καί ἡ Παναγιώτα, ἡ μεγαλύτερη ἀδελφή, ἡ ὁποία εἶδε τό φῶς τῆς ζωῆς στοῦ Λουκᾶ τό ἒτος 1922 πρίν δηλαδή 98 χρόνια. Ἀνεχώρησε γιά τόν οὐρανό τήν Δευτέρα 22.3.2021. Μεγάλωσε μέ φτώχεια καί ὀρφάνια, ὃπως γράψαμε γιά τήν ἀείμνηστη ἀδελφή της. Ἐργάστηκε σκληρά μαζί μέ τήν μητέρα της καί τά ἀδέλφια της γιά νά ἀντιμετωπίσουν τίς πολλές δυσκολίες τῆς ζωῆς τους.

          Ἦτο μοδίστρα καί ἒτσι τήν θυμοῦνται τόσο στοῦ Λουκᾶ, ὃσο καί στή Τρίπολη.

          Πόνεσε πολύ στή ζωή της, ἀφοῦ ἒχασε σέ δυστύχημα, νέο τόν σύζυγό της καί ἒμεινε μόνη της. Δἐν ἒχασε ποτέ τό θάρρος της καί τήν πίστη στό Θεό.

          Ζοῦσε μέσα στήν ἀγάπη τῶν ἀδελφῶν της καί στήν ἐκτίμηση τῶν ἀνθρώπων πού τήν γνώρισαν καί σέ ὃλων τήν ἀγάπη.

          Ἒφυγε ἀπό τόν κόσμο αὐτό  μέ ἐφόδια πνευματικά.

          Εὐχόμεθα νά τήν ἀναπαύῃ ὁ Κύριος ἐν χώρᾳ ζώντων καί νά χαρίζῃ στά ἀδέλφια καί στά ἀνήψια της, στίς οἰκογένειες ὃλων τῶν συγγενῶν της ὑγιεία καί οὐράνια δύναμη.

Καλό Παράδεισο Δήμητρά μας.

 

 

          Ἒφυγε γιά τόν οὐρανό ἡ Δήμητρα Καλαντζῆ- Μαζωμένου, σύζυγος τοῦ συγχωριανοῦ μας, Βασιλείου Καλαντζῆ, πού ζοῦσαν μέ τήν οἰκογένειά τους στό Σικάγο.

          Ἡ Δήμητρα, ἡ ἀγαπημένη σέ ὃλους Τούλα, ἦταν μιά θαυμάσια γυναίκα, ἓνας ἐξαίρετος ἂνθρωπος, γλυκομίλητη, ἐργατική, καλωσυνάτη.

          Πολύ καλή σύζυγος καί ἐξαίρετη μητέρα. Μέ τόν Βασίλη ἀπέκτησαν τρία παιδιά, τόν Γεώργιο, τόν Ἰωάννη καί τήν Νικολέττα καί τά καμάρωσαν μέ ὡραῖες οἰκογένειες.

          Ἡ Δήμητρα εἶχε γεννηθῆ στή Σκοπή Τριπόλεως καί ἦτο θυγατέρα τῶν ἀειμνήστων Νικολάου καί Ἀλεξάνδρας Μαζωμένου, οἱ ὁποῖοι ἀνέθρεψαν τά παιδιά τους μέ πίστη στό Θεό καί τιμιότητα. Ἡ Δήμητρα ἒφερε τό ὂνομα τῆς ἀείμνηστης γιαγιᾶς της Δήμητρας, ἡ ὁποία ἦτο δυναμική γυναῖκα καί πιστή στό Θεό καί τίς παραδόσεις.

          Ὁ νοῦς ὃλων τῶν Λουκαϊτῶν εἶναι μαζί μέ τόν ἀγαπητό μας Βασίλη Καλατζῆ καί τά παιδιά του καί προσευχόμαστε ὁ Θεός νά ἀναπαύῃ τήν μακαριστή Δήμητρα καί νά χαρίζῃ στήν οἰκογένειά της ὑγιεία, δύναμη, προκοπή καί οὐράνια παρηγορία.

 

 

Στό καλό κυρά Κατερίνα μας.

 

ΣΤΟ ΚΡΕΒΒΑΤΙ ΤΗΣ ΕΧΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΩΣ ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ.

    Μιά ἀκόμα συγχωριανή μας ἒφυγε ἀπό τόν κόσμο αὐτό, σέ ἡλικία 96 ἐτῶν τήν Πέμπτη 18 Μαρτίου 2021, ἡ μακαριστή Αἰκατερίνη Πελέκη, θυγατέρα τῶν ἀειμνήστων Δημητρίου καί Μαργαρίτας Καγιάφα.

          Ἡ Αἰκατερίνη γεννήθηκε στοῦ Λουκᾶ τό ἒτος 1925 ἀπό πάμπτωχους γονεῖς.

          Ὁ πατέρας της ἐκοιμήθη νέος καί ἂφησε τήν γυναίκα του καί τά παιδιά ὀρφανά.

          Ἡ ἀείμνηστη μητέρα της Μαργαρίτα ἦτο νεωκόρος στόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου στοῦ Λουκᾶ καί ἐργαζόταν μέ μεγάλη εὐλάβεια στόν Ναό τοῦ Θεοῦ.

          Μεγάλωσε τά παιδιά της μέ πόνο καί μέ δάκρυα. Ὃμως ὃλα πρόκοψαν.

          Ἡ ἀείμνηστη Αἰκατερίνη, ἐνυμφέφθη τό ἒτος 1951, ἓνα θαυμάσιο ἂνθρωπο τόν Θεόδωρο Πελέκη, ἀπό τήν Ἀνάφη καί ἀπέκτησαν τρεῖς κόρες, τήν Μαρία, τήν Ἀναστασία καί τήν Μαργαρίτα.

          Ὃμως ὁ σύζυγός της ἐκοιμήθη τό ἒτος 1967 σέ ἡλικία 41 ἐτῶν.

          Ἡ ἀείμνηστη Κατερίνα μεγάλωσε τά παιδιά της μέ στοργή καί ἀγάπη καί μέ βαθειά πίστη στό Θεό.

          Ἦτο εὐλαβέστατος ἂνθρωπος καί στό δωμάτιό της εἶχε πολλές ἱερές εἰκόνες καί συνεχῶς προσευχόταν.

          Μέχρι τά βαθειά γεράματά της εἶχε τήν ἀρχοντιά καί τήν εὐλάβεια πού τήν συνόδευαν σέ ὃλη της τήν ζωή. Ἦτο γλυκύτατος ἂνθρωπος. Ἂνθρωπος τῆς ἀγάπης. Συνεδέετο ἰδιαιτέρως μέ τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πατρῶν κ. Χρυσόστομο, τόν ὁποῖον πολύ ἀγαποῦσε καί ἐκεῖνος ἰδιαίτερα τήν ἀγαποῦσε καί τήν σεβόταν γιά τήν βαθειά της πίστη στό Θεό καί τήν εὐλάβειά της.

          Ἐκοιμήθη εἰρηνικά, ἒχοντας τό νοῦ της καί τήν καρδιά της στοῦ Λουκᾶ, παρ’ ὃτι ἒλειπε πολλά χρόνια ἀπό τό χωριό.

          Ἡ κηδεία της ἐτελέσθη στόν Ἱερό Ναό Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου στή Βάρη Ἀττικῆς, ὃπου καί διέμενε.

          Αἰωνία σου ἡ μνήμη ἀείμνηστη κυρά Κατερίνα. Μιά ἀρχόντισσα τοῦ χωριοῦ μας πλουτίζει τώρα τόν οὐρανό.  

ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ ΤΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟΔΩΡΟ ΠΕΛΕΚΗ.

ΜΕ ΤΙΣ ΑΔΕΛΦΕΣ ΤΗΣ, ΜΑΡΙΑ, ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΚΑΙ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ. Η ΔΕΞΙΑ ΚΑΘΗΜΕΝΗ ΟΠΩΣ ΕΙΚΟΝΙΖΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΦΩΤΟ, ΕΙΝΑΙ Η ΜΑΚΑΡΙΣΤΗ ΠΛΕΟΝ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ. 

ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΖΥΓΟ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΤΗΣ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΜΑΚΑΡΙΣΤΗΣ.

ΣΤΟ ΚΡΕΒΒΑΤΙ ΤΗΣ ΕΧΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΩΣ ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ.

          

Ἐκοιμήθη ὁ Εὐάγγελος Ρέκκας.

 

 

     Ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ ὁ συγχωριανός μας Εὐάγγελος Ρέκκας, σέ ἡλικία 85 ἐτῶν.

          Ὁ μακαριστός μέ τήν σύζυγό του  Σταυρούλα (τό γένος Γεωργίου Ἡλιοπούλου), ἀπέκτησαν μιά θαυμάσια οἰκογένεια καί χάρηκαν τά παιδιά τους καί τά ἐγγόνια τους.

          Ἡ Ἐξόδιος Ἀκολουθία θά τελεσθῇ στόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου στοῦ Λουκᾶ. Ἡ ἡμέρα καί ὣρα θά ἀνακοινωθῇ, ἐφ’ ὃσον ὁρισθῇ.

          Ἐκφράζομε τά θερμά συλλυπητήρια στή σύζυγό τους καί στά παιδιά του καί εὐχόμεθα νά τόν ἀναπαύῃ ὁ Θεός μετά Δικαίων.

Καλό Παράδεισο κυρά Σοφία.

   Ἒφυγε γιά τήν αἰωνιότητα ἡ συγχωριανή  μας Σοφία Παπαδοπούλου, θυγατέρα τῶν μακαριστῶν Παναγιώτου Σμυρνιώτη (Στρουμπούλη) καί τῆς συζύγου της Ἑλένης (τό γένος Κολάτου).

     Ἡ Σοφία γεννήθηκε στοῦ Λουκᾶ στίς 25 Ἀπριλίου 1935. Μεγάλωσε στοῦ Λουκᾶ καί παντρεύτηκε τόν Γεώργιο Παπαδόπουλο, ἀπό τό Κουτσοπόδι Ἀργολίδος, ὃπου καί δημιούργησε μιά ὡραία καί εὐλογημένη οἰκογένεια. Ἀπέκτησαν τρία παιδιά τόν Παναγιώτη, τήν Κωνσταντίνα καί τόν Θεόδωρο καί καμάρωσαν τίς οἰκογένειές τους καί χάρηκαν τά 7 ἐγγόνια τους.

   Ἡ κηδεία της θα γίνῃ αὒριο 19 Μαρτίου 2021 στό Κουτσοπόδι.

     Συλλουπούμεθα τούς οἰκείους της καί εὐχόμεθα ὁ Θεός νά τήν ἀναπαύῃ.

ΈΦΥΓΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ Η ΜΑΚΑΡΙΣΤΗ ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ, ΣΥΖΥΓΟΣ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΓΙΑΒΡΗ.

Αποδήμησε εις Κύριον, η Ιφιγένεια Γιαβρή, πιστή στο ραντεβού της στους Ουρανούς, με τον προ τετραετίας αποβιώσαντα σύζυγο της Χρήστο Γιαβρή του Βασιλείου, εκ Λουκά Μαντινείας καταγόμενο.

Ήταν αχώριστοι από την ημέρα που παντρεύτηκαν Κυριακή 11 Μαρτίου 1956, μέχρι που τους χώρισε προσωρινά ο θάνατος στις 17 Οκτωβρίου 2016.

Έστησαν το σπιτικό τους στη Λάρισα και δημιούργησαν μια τρισευτυχισμένη οικογένεια κι έφεραν στον κόσμο τη Μαρία, τον Βασίλη και την Αντωνία και ευτύχισαν να δουν τρία εγγόνια και δέκα δισέγγονα.

Ο Θεός την αξίωσε να σβήσει στις 15 Φεβρουαρίου 2021, τα εκατό κεράκια στην γενέθλια τούρτα της και ύστερα άρχισε να προετοιμάζεται για το ταξίδι…

Κατόπιν τελευταίας επιθυμίας της, την Παρασκευή 5-3-2021 το πρωί, στο σπίτι της, κοινώνησε των αχράντων μυστηρίων κι αμέσως γαλήνεψε. Κι αφού αποχαιρέτησε τους απογόνους της με πολύτιμες ευχές, μεσημέρι Σαββάτου σώπασε.

Ξημερώματα Δευτέρας 8 Μαρτίου 2021, ο Θεός εισάκουσε τις επίμονες παρακλήσεις της Ιφιγένειας και την ξανάσμιξε με τον αγαπημένο της Χρήστο. 

Ο συγγραφέας γιός τους, προ τετραετίας, αφιέρωσε στη μνήμη του αγωνιστή πατέρα του Χρήστου, το τρίτο βιβλίο του, «Η έβδομη Χιονάτη», (οδός Πανός), με ήρωα τη διαδρομή ζωής ενός Λουκαΐτη μετανάστη, στο Ellis Island και του ονείρου της Αμέρικας και την επιστροφή του στις ρίζες του, στο Λουκά…

Τα φετινά Χριστούγεννα, το τέταρτο βιβλίο του, «Η εξομολόγηση του Χρυσόψαρου», (οδός Πανός), αφιερώθηκε εν ζωή στην ηρωίδα μάνα του Ιφιγένεια.

Ο Άγιος Θεός να αναπαύσει και να γαληνεύσει τις ψυχές, του Χρήστου και της Ιφιγένειας Γιαβρή.

Τα παιδιά τους θα συνεχίσουν τους άρρηκτους δεσμούς με τις ρίζες τους πατέρα τους και ιδιαιτέρως με τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Πατρών Χρυσόστομο.

     

Στις φωτογραφίες το ζεύγος στους αρραβώνες και στον γάμο του. Και κατά την τιμητική επίσκεψη του Μητροπολίτη Πατρών στο σπίτι της οικογένειας στη Λάρισα, την Παρασκευή 3 Αυγούστου 2018, με την Ιφιγένεια και τον γιο της Βασίλη Γιαβρή. 

 O Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρών κ.κ.  Χρυσόστομος επικοινώνησε με τον υιό της μεταστάσης μακαριστής Ιφιγενείας, Βασίλειο  Γιαβρή, ακριβώς προ της ενάρξεως της Εξοδίου Ακολουθίας και εξέφρασε τις προσωπικές του συλλυπητήριες ευχές προς τα παιδιά, τα εγγόνια και τα δισέγγονά της, αλλά και τις ευχές όλων των Λουκαϊτών για την ανάπαυση της ψυχής της.

    Η μακαριστή Ιφιγένεια όπως δήλωσε ο Μητροπολίτης Πατρών κ. Χρυσόστομος αγαπούσε πολύ του Λουκά και γι΄ αυτό μέχρι τα τελευταία χρόνια μαζί με τον μακαριστό σύζυγό της, ανήμερα του Πάσχα έφθαναν από την Λάρισα στου Λουκά για να γιορτάσουν την μεγάλη εορτή εκεί.

    Τώρα και οι δυο ζουν την Ανάσταση στον ουρανό.