ΙΕΡΟ ΑΣΚΗΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΣΤΟΥ ΛΟΥΚΑ

(Τό Ἀσκητήριο μετά τήν πρώτη φάση τῶν ἐργασιῶν ἀνακαίνισης).

  Βόρεια ἀπό τό χωριό Λουκᾶ στό βουνό καί μέσα σέ ἕνα ἀπόκρημνο σπήλαιο, εὑρίσκεται τό ἱερό Ἀσκητήριο τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, τό ὁποῖο χρονολογεῖται ἀπό τόν 11ο αἰῶνα.

  Κάποιες ψυχές πού πόθησαν τόν Θεό μέσα ἀπό τήν ἄσκηση, ἔζησαν ἐκεῖ μέσα στά βράχια, προσευχόμενοι  ὄχι μόνο γιά τόν ἑαυτό τους, ἀλλά καί γιά ὅλο τόν κόσμο.

   Τά χρόνια πέρασαν, μᾶλλον οἱ αἰῶνες. Τό Ἀσκητήριο ἐγκαταλείφθηκε. Ὁ μικρός ναός μέ τίς τοιχογραφίες ἔμεινε χωρίς τήν στέγη. Ὁ μεγάλος  Ναός πού βρίσκεται μέσα στό σπήλαιο ἔπαθε μεγάλη ζημιά ἀπό γερμανική ὀβίδα.

   Κάθε χρόνο μετά τήν Θεία Λειτουργία τῆς πρωτοχρονιᾶς στόν Ναό τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου στοῦ Λουκᾶ, κυρίως οἱ νέοι καί τά παιδιά ἀνηφορίζαμε γιά τόν «Ἅγιο Βασίλη» καί σκαρφαλωτά στόν βράχο ἀνεβαίναμε στό Ἀσκητήριο. Ἀσπαζόμασταν τήν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Βασιλείου, ἀνάβαμε κεριά στήν ἱερά μνήμη του, ἀνάβαμε τά καντήλια, πίναμε νερό ἀπό τήν πηγή τοῦ βράχου καί κατηφορίζαμε στό χωριό.

   Τά χρόνια περνοῦσαν. Κάποια μέρα σέ μιά συζήτηση μέ τόν ἀείμνηστο π. Γεώργιο Ρέκκα, μιλήσαμε καί γιά τήν δυνατότητα πρόσβασης μέ κάποιο δρόμο πρός τό Ἀσκητήριο καί γιά τήν πιθανή ἀνακαίνιση καί ἀποκαταστασή του.

   Ἦταν λίγο πρό τοῦ Πάσχα τοῦ 1997. Ὁ π. Γεώργιος μέ ἐνεθάρρυνε, ἀλλά μου ἔθεσε τό θέμα τῶν πολλῶν δυσκολιῶν πού ἀφοροῦσαν οἰκονομικά καί πρακτικά θέματα.

     Μετά ἀπό πολλή καί ἐπίμονη προσευχή πήραμε τήν μεγάλη ἀπόφαση νά ξεκινήσουμε τήν προσπάθεια γιά τήν ἀνακαίνιση τοῦ ἱεροῦ Ἀσκητηρίου.

    Ἀνήμερα τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τό 1997 στήν πανήγυρη τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου στοῦ Λουκᾶ, κατά τήν ὥρα τοῦ κηρύγματος, ἀνεκοίνωσα στούς συγχωριανούς μας τή σκέψη μου ἤ μᾶλλον τήν ἀπόφασή μου γιά νά προχωρήσουμε στό ἐν λόγῳ ἱερό ἐγχείρημα.

   Κάλεσα μάλιστα τούς εὐσεβεῖς Χριστιανούς, νά ἀνέβωμε τήν ἄλλη ἡμέρα, Τρίτη τοῦ Πάσχα, τό ἀπόγευμα στό ἱερό Ἀσκητήριο γιά νά τελέσωμε τόν Ἀναστάσιμο Ἑσπερινό. 

(Δέν γνώριζα πόσοι θά ἔλθουν, καθόσον ἦτο πολύ δύσκολη ἡ ἀνάβαση. Ὅμως ἡ ἀνταπόκριση ἦταν συγκινητική.)  

  Ὅλοι ξαφνιάστηκαν. Κανείς ὅμως δέν μοῦ εἶπε ὄχι. Προχώρα εἶπαν καί ἐμεῖς θά σέ βοηθήσομε. Αὐτό μοῦ ἔδωσε πολύ μεγάλο θάρρος καί τό ἐθεώρησα σημεῖο ἀπό τόν Θεό.

    Καθώς ὅμως, ἐνῶ ἔφυγε ὁ κόσμος ἀπό τόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, ἔβλεπα ἀπέναντι τό βουνό καί τό ἱερό Ἀσκητήριο, ὁ πειρασμός μοῦ ἔβαλε λογισμούς ἀπαισιοδοξίας. « Πῶς θά τά καταφέρεις; Δέν βλέπεις μπροστά σου ὁλόκληρο βουνό; Ποῦ θά βρῇς τά χρήματα νά φτιάξῃς τόν δρόμο; Πῶς θά νικήσῃς τά βράχια  γιά νά φτάσῃς μέχρι τό Ἀσκητήριο;».

   Ὅμως σκέφτηκα, ὅτι θά γίνῃ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἀπό ἐκείνη τήν ἡμέρα καί μετά ἔχω τήν αἴσθηση ὅτι δέν ἐργάζονταν ἄνθρωποι γιά νά γίνῃ αὐτό τό ἔργο. Ἐργαζόταν ὁ Θεός καί ὁ Ἅγιος Βασίλειος. Ζούσαμε ἕνα θαῦμα. Ὅλο τό χωριό ἦταν μία ψυχή. Μικροί καί μεγάλοι βοηθοῦσαν μέ κάθε τρόπο στίς ἐργασίες. Ἐκτός ἀπό τήν προσωπική ἐργασία προσέφεραν καί οἰκονομική ἐνίσχυση γιά νά ἐπιτελῆται τό ἔργο. Στήν προσπάθεια αὐτή παρόντες καί οἱ ἀδελφοί μας ἀπό τό ἐξωτερικό.

     Θυμᾶμαι μέ πολλή  συγκίνηση, τήν ἡμέρα πού  ἄρχισε ἡ κατασκευή τοῦ δρόμου. Θυμᾶμαι τίς ἐργασίες μέ τά μηχανήματα. Θυμᾶμαι τόν παπά – Γιώργη μαζί μας νά παρακολουθῇ τό ἔργο. Ὁ δρόμος τελείωσε.  Δέν πιστεύαμε στά μάτια μας. Χίλιες καί μύριες φορές δοξάσαμε τόν Θεό.

    Μετά ἀπό αὐτό ἔπρεπε νά ἀρχίσῃ ὁ μεγάλος ἀγώνας τῆς κατασκευῆς  πέτρινων σκαλοπατιῶν στό βράχο γιά νά μποροῦμε νά ἀνεβαίνουμε στό Ἀσκητήριο.  

   Πῶς νά λησμονήσω τίς μέρες πού κουβαλούσαμε πέτρες, τσιμέντα καί νερό μέ τά χέρια καί μέ τά ζῶα γιά νά φτιάξομε τά σκαλοπάτια; Κάθε ἡμέρα δούλευαν οἱ Μοναχοί της Μονῆς Βαρσῶν καί οἱ Λουκαΐτες μαζί,  γιά νά ἐπιτελεσθῇ « τό θαῦμα». 

   Φτάσαμε μέχρις ἐκεῖ ψηλά. Σέ κάποια σημεῖα πού οἱ ἀσκητές εἶχαν σκαλίσει τόν βράχο γιά νά ἀνεβαίνουν βάλαμε σιδερένια σκαλοπάτια γιά νά φαίνονται οἱ κόποι τῶν ἀσκητῶν.

   Ὕστερα  ἄρχισαν οἱ ἐργασίες γιά τόν μικρό καί τόν μεγάλο Ναό. Ὁ Θεός ἔχτιζε ὄχι ἐμεῖς. Ὁ Ἅγιος Βασίλειος εὐλογοῦσε καί χαιρόταν γιατί ἐργαζόμασταν γιά τήν δόξα τοῦ Θεοῦ.

  Μέ εἰδικό ἀναβατόριο πού μᾶς κατεσκεύασαν, εὐλογημένοι φίλοι μας, εἰδικοί τεχνίτες ἀφιλοκερδῶς, ἀνεβάζαμε τά ὑλικά στό βουνό.

    • Καί ἦλθε ἡ εὐλογημένη ὥρα. Ὅλα ἦταν ἕτοιμα. Ἑσπερινός του Ἁγίου Βασιλείου. Κόσμος πολύς. Συγκίνηση μεγάλη. Ἀπό κεῖ καί πέρα ὅλα πῆραν τόν δρόμο τους. Ὁ Θεός δοξάζεται στό βράχο τοῦ Ἁγίου Βασιλείου. Ὁ Ἅγιος Βασίλειος ἐπάξια τιμᾶται στό ἱερό Ἀσκητήριο.

    Μέ τήν εὐκαιρία αὐτῆς τῆς πρωτοχρονιᾶς θέλω, ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς μου, νά εὐχαριστήσω γιά μία ἀκόμα φορά ὅλους ἐκείνους πού μέ κόπους καί θυσίες βοήθησαν γιά νά γίνῃ αὐτό τό ἔργο. Ὅλους τούς συγχωριανούς μας καί ἐκείνους πού βρίσκονται στό ἐξωτερικό. Τούς Ἱερεῖς τοῦ χωριοῦ μας καί τούς Μοναχούς τῆς Μονῆς Βαρσῶν.

    Κάποιοι ἀπό αὐτούς πού ἐργάστηκαν σκληρά, βρίσκονται  στόν οὐρανό. Ὁ Θεός ἄς τούς ἀναπαύῃ μετά τῶν Δικαίων καί τῶν Ἁγίων.

    Κάθε φορά πού βλέπω αὐτό τό ἔργο καί σκέπτομαι τό πώς ἔγινε ἔρχονται στό μυαλό μου τά λόγια τοῦ Κυρίου μας. « Τά ἀδύνατα παρά ἀνθρώποις δυνατά παρά τῷ Θεῶ ἐστι».

   Δόξα τῷ Θεῶ πάντων ἕνεκεν.

   Θά δημοσιεύσομε παρακάτω φωτογραφικό ὑλικό ἀπό τίς ἐργασίες στόν «Ἅγιο Βασίλειο». 

  Οἱ φωτογραφίες ἐπειδή εἶναι πολλές, θά δημοσιευθοῦν τμηματικά.

   Χρόνια πολλά καί εὐλογημένα σέ ὅλους.

+ Ὁ Πατρῶν Χρυσόστομος

    

 Ἀνάβαση στό Ἀσκητήριο τήν Τρίτη του Πάσχα 1997, πρίν γίνει ὁ δρόμος.

 Τό τοπίο κάτω ἀπό τό βράχο, προτοῦ γίνει ὁ δρόμος.

 Τρίτη τοῦ Πάσχα 1997

  Διακρίνονται ἐξ ἀριστερῶν πρός τά δεξιά: Ὁ ἀείμνηστος Ἱερεύς Βασίλειος Τζαβαλᾶς ( ἐκοιμήθη σέ ἡλικία 37 ἐτῶν), Ἀρχιμ. Χρυσόστομος Σκλήφας, Ἱερεύς Γεώργιος Ρέκκας, Ἀρχιμ. Μεχλισεδέκ Γαλάνης.

  (Ἔτσι ἦταν  ὁ Ναός μετά τό κτύπημα ἀπό τίς γερμανικές ὀβίδες).

 Στόν παλαιό μικρό Ναό, ὁ ὁποῖος φέρει τοιχογραφίες.

 Ὅλες οἱ παραπάνω φωτογραφίες εἶναι ἀπό τόν πρῶτο Ἑσπερινό πού ἔγινε στό Ἱερό Ἀσκητήριο τήν Τρίτη τοῦ  Πάσχα 1997.

 Ἡ φωτογραφία αὐτή ἐλήφθη ἐνῶ κατεβαίναμε ἀπό τό Ἀσκητήριο, μετά τόν πρῶτο Ἑσπερινό.

 Ἄποψη μέρους τοῦ χωριοῦ ἀπό παλαιό παράθυρο τοῦ Ἀσκητηρίου.

 Τό ὄμορφο καμπαναριό τοῦ Ἀσκητηρίου ὅπως τό κατασκευάσαμε 

κατά τήν ἀνακαίνιση.

Ὅλες οἱ παρακάτω φωτογραφίες εἶναι ἀπό τίς ἐργασίες πού ἔγιναν γιά τήν κατασκευή τοῦ δρόμου καί γιά τήν πρόσβαση στό Ἀσκητήριο.