Στήν «Κόκκινη Ἐκκλησιά» στοῦ Λουκᾶ (Βυζαντινός Ναός τῆς Παναγίας)

Στήν «Κόκκινη Ἐκκλησιά» στοῦ Λουκᾶ

(Βυζαντινός Ναός τῆς Παναγίας)

 16 AΥΓΟΥΣΤΟΥ 2013

   Λίγο πιό ἔξω ἀπό τό χωριό στήν τοποθεσία « Σφάκα» καί κάτω ἀπό τό βουνό ὅπου εὑρίσκεται τό ἱερό Ἀσκητήριο τοῦ Ἁγίου Βασιλείου , βρίσκεται ὁ ἐρειπωμένος Βυζαντινός καί ἱστορικός Ναός τῆς Παναγίας, γνωστός ὡς «Κόκκινη Ἐκκλησιά».

   Μιά πινακίδα τῆς Ἀρχαιολογικῆς Ὑπηρεσίας, ἡ ὁποία ἔχει ὑπό τήν προστασία της τό ἱστορικό μνημεῖο, δηλώνει τήν ὕπαρξη τοῦ παλαιοῦ βυζαντινοῦ Ναοῦ. Λίγοι τήν προσέχουν καί ἐλάχιστοι, ἐκτός ἀπό τούς ἔχοντες κτήματα στήν περιοχή Λουκαΐτες, ἐπισκέπτονται τόν ἅγιο χῶρο, καθ’ ὅσον δέν ὑπάρχει δρόμος καί ὅταν τά χωράφια εἶναι σπαρμένα δέν ὑπάρχει δυνατότης εὔκολης πρόσβασης, παρ’ ὅτι ἡ ἀπόσταση ἀπό τόν κεντρικό δρόμο εἶναι πολύ μικρή.

   Δεύτερη ἡμέρα τῆς Ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, πού σ’ αὐτή τή γιορτή γιόρταζε αὐτός ὁ Ἱερός Ναός, καί ἐπισκεφθήκαμε προσκυνηματικά τόν εὐλογημένο χῶρο.

   Ἦταν μεγάλη ἡ συγκίνησή μας, γιατί σταθήκαμε στόν τόπο ὅπου πρίν πολλούς αἰῶνες, τέτοιες ἡμέρες ἐτελεῖτο ἡ Ἀναίμακτη καί Φρικτή Θυσία, μάλιστα ἐπάνω στήν Ἁγία Τράπεζα ἀπό τό ἀτόφιο μάρμαρο πού βρίσκεται πλέον κατά γῆς. Κλείσαμε γιά λίγο τά μάτια μας γιά νά ζήσωμε νοερά τῆς λειτουργικές σκηνές πού μέ κέντρο τήν Θεία Εὐχαριστία ἐτελοῦντο στόν λαμπρό Ναό τῆς Παναγίας.

   Ὁ χρόνος ὅμως κατέλυσε τίς παλαιές καί ὡραῖες ἡμέρες καί ἑορτές καί ἔφθειρε τό πανώργιο κτῖσμα, τό ὁποίο παρά ταῦτα διατηρεῖ ἀρκετά στοιχεῖα τῆς πνευματικῆς του δόξας καί τοῦ μεγαλείου του.

   Ψάλαμε μέ συγκίνηση βαθειά τό ἀπολυτίκιο τῆς Παναγίας, «Ἐν τῇ γεννήσει τήν παρθενίαν ἐφύλαξας, ἐν τῇ κοιμήσει τόν κόσμον οὐ κατέλιπες Θεοτόκε. Μετέστης πρός τήν ζωήν, Μήτηρ ὑπάρχουσα τῆς ζωῆς καί ταῖς πρεσβείαις ταῖς σαῖς λυτρουμένη, ἐκ θανάτου τάς ψυχάς ἡμῶν".

   Στή συνέχεια ἀναπέμψαμε δέηση, ὑπέρ μακαρίας μνήμης καί αἰωνίου ἀναπαύσεως, τῶν μακαρίων καί ἀοιδίμων κτητόρων τῆς ἁγίας Ἐκκλησίας ταύτης καί ὑπέρ πάντων τῶν προαναπαυσαμένων πατέρων καί ἀδελφῶν ἡμῶν.

   Τά πάντα ἐκείνη τήν ὥρα ἦταν ἑορταστικά. Τά λείψανα τοῦ περίλαμπρου Ναοῦ, οἱ ἱστορικές πέτρες, οἱ καμάρες πού ἔχουν ἀπομείνει, ἡ πεσμένη Ἁγία Τράπεζα, τά μάρμαρα τῆς πύλης, τό πέτρινο δάπεδο, ἡ μεγάλη κόγχη τοῦ Ἱεροῦ , ἡ προσκομιδή καί τό διακονικό, ὅλα μιλοῦσαν στήν καρδιά μας μέ τόν δικό τους τρόπο.

   Πρίν πόσους ἄραγε αἰῶνες εἶχαν νά ἀκουστοῦν ὕμνοι στόν Ἱερό αὐτό τόπο καί Ναό; Ποιός ξέρει!

   Ὅμως τά πετεινά τοῦ οὐρανοῦ δοξολογοῦσαν καί δοξολογοῦν τόν Οὐράνιο Πατέρα καί Δημιουργό καί τήν Παναγία Μητέρα Του μέ τόν δικό τους τρόπο, ὅπως ἔκαναν  καί τήν ὥρα πού εἴμασταν ἐμεῖς ἐκεῖ, συντροφεύοντάς μας στήν ψαλμωδία.

    Μᾶς ἐντυπωσίασε, πάντως, ἡ καθαρότης καί ἡ εὐπρέπεια τοῦ χώρου. Γιά τόν λόγο αὐτό ἐπιθυμοῦμε νά ἐπαινέσωμε τούς ἀδελφούς πού περιποιοῦνται τόν ἁγιασμένο τόπο καί νά εὐχηθοῦμε ὁ Κύριος διά πρεσβειῶν τῆς Κυρίας Θεοτόκου νά τούς χαρίζῃ ὑγεία καί κάθε εὐλογία.

   Ὑποσχεθήκαμε στήν Παναγία Μητέρα τοῦ Κυρίου μας νά ἐπανέλθωμε καί μαζί μέ τούς συγχωριανούς μας νά τελέσωμε καί Ἱερά Ἀκολουθία στό ἐρειπωμένο σπίτι της.

+ Ο ΠΑΤΡΩΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ