" H Θεραπεία του Παραλύτου "

   Ἀνεβάζομε στήν ἰστοσελίδα μας ἕνα ὡραῖο  ποίημα που μᾶς ἀπέστειλαν ἡ Χρυσάνθη Γάλλου καί ὁ Σαράντος Μινώπετρος,μέ τήν εὐκαιρία τῆς Κυριακῆς τού Παραλύτου.

   Τούς συγχαίρομε καί τούς εὐχαριστοῦμε πολύ.

Η θεραπεία του παραλύτου Ημέρα μεγάλη, ημέρα του Κυρίου, της ψυχής μου την προσφορά στην εκκλησιά μας τρέχω. Να ζω, να περπατώ, θαύμα μέγα μυστηρίου! Στην σκέψη, στα φυλλοκάρδια τον Σωτήρα μας πάντα έχω! Δεν είναι πολύς ο καιρός, εκεί παράλυτος, μονάχος, δίχως σωτηρία, το χέρι Του μ' απλώνει , Ιησούς Χριστός ο κραταιός! Απ' την αρρώστια με λυτρώνει και την παλιά μου αμαρτία. Σταμάτησε ο χρόνος ... Του Θεού ο Μονογενής Υιός μπροστά μου εθεάθη. Εκεί στης λύτρωσής μου το τελευταίο σκαλοπάτι, στο βλέμμα Του ο πόνος, η αμαρτία μου εχάθη. Στην εντολή Του υπάκουσα , « ἆρον τόν κράββατόν σου καί περιπάτει»