Δέκα χρόνια στὸ πηδάλιο τῆς Μητροπόλεως Πατρῶν.

Δέκα χρόνια στὸ πηδάλιο τῆς Μητροπόλεως Πατρῶν.

Ἀπὸ τοῦ Λουκᾶ στὴν Πάτρα...

Ἀπὸ τὸν Ἅγιο Ἰωάννη τὸν Χρυσόστομο στὸν Ἅγιο Ἀνδρέα...

Πέρασαν δέκα χρόνια.

 

    20 Φεβρουαρίου 2005                                       20 Φεβρουαρίου 2015                             

     

          Σὰν νὰ ἦταν χθές.

Δέκα χρόνια ἔχοντας παρακαταθῆκες, βαθειὰ πίστη στὸ Θεό, ὅπως τὴν ἔζησε στὸ χωριὸ του , κοντὰ σὲ εὐλαβεῖς, ταπεινοὺς καὶ φτωχοὺς ἀνθρώπους.

Ἔχοντας στὴν καρδιά του, τὴν ἀσκητικότητα καὶ τὴν ἀγωνιστικότητα ὅπως τὴν ἔζησε στὴν Ἱερὰ Μονὴ τοῦ Ἁγίου Νικολάου Βαρσῶν.

Ἔχοντας τὸν πόθο καὶ τὴν ζέση τῆς καρδιᾶς νὰ προσφέρῃ μὲ ὅλες του τὶς δυνάμεις γιὰ τὴν δόξα τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων.

Δέκα χρόνια λειτουργώντας μπροστὰ στὸ Ἅγιο Θυσιαστήριο στὴ μεγαλούπολη τῶν Πατρῶν, ἀλλὰ καὶ στὸ πιὸ μικρὸ χωριὸ τῆς Μητροπόλεώς του.

Μέρα καὶ νύχτα, κοντὰ στὸν ἄνθρωπο, ποὺ χαίρεται, ποὺ πονάει, ποὺ πεινάη , ποὺ ὑποφέρει καὶ ζητάει ἀγάπη καὶ σωτηρία.

 Μαζὶ μὲ τοὺς νέους, ποὺ ἐργάζονται ἡ ψάχνουν  νὰ βροῦν στὸν ἥλιο μοίρα.

Κοντὰ στοὺς μαθητὲς καὶ στοὺς φοιτητές.

Δίπλα στοὺς σεισμοπλήκτους καὶ στοὺς ταλαίπωρους μετανάστες.

Δέκα χρόνια, γεμάτα ἀγῶνες πνευματικούς, ἀγωνία καρδιάς καὶ κατάθεση ψυχῆς γιὰ τὸ ποίμνιο ποὺ τοῦ χάρισε ὁ Θεός.

Χωρὶς ποτὲ νὰ ξεχάσῃ τὴν ταπεινὴ καί ὡραία καταγωγή του, τὸ χωριό του, ποὺ εἶναι ὁ μυστικὸς θησαυρὸς τῆς καρδιᾶς του, τοὺς συγχωριανούς του ποὺ ἔζησε μαζί τους, τὸ Μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Νικολάου τῶν Βαρςῶν, ποὺ ἔζησε ὅλα τὰ χρόνια ἀπὸ τότε ποὺ φόρεσε τὸ ράσο, τὴν Τρίπολη καὶ τὰ χωριὰ τῆς Ἀρκαδίας ποὺ τοῦ ἔδωσαν τὰ ὡραιότερα ἐφόδια γιὰ νὰ συνεχίσῃ τὴν πορεία του στὸν ἀμπελῶνα τοῦ Κυρίου.

Χωρὶς ποτὲ νὰ σταματήσῃ νὰ εὐγνωμονῇ ὅσους συνεργάστηκαν μὲ τὸν Θεό, γιὰ νὰ φθάσῃ στὸ Ἀρχιερατικὸ ἀξίωμα.

Δέκα χρόνια, γεμάτα ἀγάπη καὶ στοργὴ γιὰ τὸν εὐσεβῆ, φιλόθεο καὶ φιλάγιο Πατραϊκὸ Λαὸ στὸν ὁποῖο τὸν μετεφύτευσε ὁ Θεός, χαρίζοντάς του νέα γῆ καὶ νέα Πατρίδα, ὥστε νὰ ὁδηγήσῃ μέσα ἀπὸ αὐτὴ στὴ γῆ τῆς Ἐπαγγελίας τούς ἀνθρώπους, στὴν Οὐράνια Βασιλεία.

Δέκα χρόνια μετά, 20.2.2015 λειτουργήσαμε στόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου, ὃπου ὁ Σεβασμιώτατος στό τέλος τῆς Λειτουργίας, ἐπετέλεσε τό χρέος του καί στά ἀγαπημένα του πρόσωπα ἀπό τοῦ Λουκά, πού ἒχουν φύγει γιά τόν οὑρανό, στον αεἲμνηστο πατέρα του Ἱερέα Εὐθὐμιο Σκλήφα, στόν μακαριστό, ἐπίσης, Ἱερέα τοῦ χωριοῦ του, Γεώργιο Ρέκκα καί σέ ὂλους τούς κεκοιμημένους συγχωριανούς του, τελώντας μνημόσυνο γιά τήν ἀνάπαυση τῶν ψυχῶν τους.

Ταπεινά, ἀφιερώνω τὶς γραμμὲς αὐτὲς στὸν ἴδιο καὶ τοὺς συγχωριανούς του μὲ πολλὴ ἀγάπη καὶ μὲ εὐχαριστία γιατί στοῦ Λουκᾶ γεννήθηκε, μεγάλωσε καὶ ἀπὸ ἐκεῖ ἦλθε στὴν πόλη μας.

                                                 Διάκονος Ἱερόθεος Ἀνδρουτσόπουλος.