" ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΚΕΨΕΩΣ ΣΤΗ ΡΟΥΜΑΝΙΑ "

Στήν Ἱερά Μονή Ἁγίων Πέτρου καί Παύλου Τσολάνο

Τό Καθολικό τῆς Μονῆς

Στήν Ἱερά Μονή Ἁγίας Τριάδος Ρετέστ

Τό κοιμητήριο τῆς Μονῆς

   Ἐντυπωσιάζει ἡ ἁπλότης τοῦ κοιμητηρίου. Οἱ Ἀδελφοί της Μονῆς ἀναπαύονται ἔχοντας ὡς κάλυμμά τους τήν σεμνότητα μέσα στήν ὁποία ἔζησαν ὅλα τά χρόνια τῆς ζωῆς τους.

   Αὐτό εἶναι ἕνα πολύ ὡραῖο μάθημα γιά τήν ἐποχή μας καθ’ ὅσον ἡ ματαιότης τῆς πολυτέλειας ἔχει καλύψει καί αὐτό τόν χῶρο τῶν κοιμητηρίων. Πίσω ἀπό τόν ἁπλό καί φωτοφόρο Σταυρό βλέπομε τήν λαμπρότητα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, τήν ὁποία ζοῦν οἱ Ἅγιοι του Θεοῦ στόν Οὐρανό καί βιώνουν μέσα ἀπό τήν Θεία Λειτουργία οἱ θεούμενοι ἄνθρωποι.

Καί πάλιν κατενόησα ἐν τοῖς μνήμασι καί εἶδον τά 

ὀστᾶ τά γεγυμνωμένα καί εἶπον: Ἄρα τίς ἐστι; Βασιλεύς ἤ στρατιώτης; πλούσιος ἤ πένης δίκαιος ἤ ἁμαρτωλός; Ἀλλά ἀνάπαυσον Κύριε τους δούλους σου ὡς φιλάνθρωπος.

 

Δέησις μυστική ὑπέρ τῶν μακαρία τῇ
λήξει γενομένων μοναχῶν της Ἱερᾶς καί Σεβασμίας Μονῆς τοῦ Τσολάνο, ἀπό τῆς ἀρχῆς καί μέχρι τῶν ἐσχάτων

Μοναχός Δημήτριος ἐκοιμήθη τό 1863. Μπροστά στόν Θεό δέν ὑπάρχει χρόνος ὑπάρχει αἰωνιότητα.

« Καί χίλια ἔτη

ὡς ἡμέρα μία».

Μοναχός  Ζηνόβιος ἐκοιμήθη τό 1825

" Ἐάν τε γὰρ ζῶμεν, τῷ κυρίῳ ζῶμεν, ἐάν τε ἀποθνῄσκωμεν, τῷ κυρίῳ ἀποθνῄσκομεν" (Προς Ρωμαίους 14, 8)

Σημείωσις: Παλαιότερα καί στά κοσμικά κοιμητήρια ὑπῆρχε ἡ συνήθεια καί ἡ τάξις μετά παρέλευση τριετίας νά γίνεται ἡ ἐκταφή τῶν κεκοιμημένων καί νά τοποθετοῦνται τά λείψανα στά ὀστεοφυλάκια τά ὁποῖα ἦτο κτίσματα εὑρισκόμενα ὄπισθεν τῶν Ἱερῶν Ναῶν ἤ κάπου πλησίον αὐτῶν. Ἐκεῖ κατά τά Ψυχοσάββατα ἤ σέ ἄλλες πνευματικές εὐκαιρίες, ἀκόμα καί καθημερινῶς προσήρχοντο οἱ ζῶντες γιά νά ἀνάψουν κερί, νά θυμιάσουν καί νά τελέσουν μέ τόν Ἱερέα δέηση γιά τήν ἀνάπαυση τῶν κεκοιμημένων.

   Μέ τόν τρόπο αὐτό δέν εἴχαμε πρόβλημα χώρου στά κοιμητήρια, κάτι πού ταλαιπωρεῖ σήμερα κυρίως τίς ἀστικές περιοχές. Βλέπετε, ὅτι ὑπάρχουν λύσεις πνευματικές δοκιμασμένες ἀπό τήν ζωή καί τήν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖες ἐφ’ ὅσον υἱοθετηθοῦν δίδουν διέξοδο στίς ὅποιες φαινομενικές καί ὄχι οὐσιαστικές δυσκολίες. Αὐτό τό λέγομε, ὡς μίαν ἀπάντηση στούς ὑποστηρικτάς τῆς καύσεως τῶν νεκρῶν, ἀφοῦ ἕνα ἀπό τά ἐπιχειρήματά τους εἶναι ἡ ἔλλειψη χώρου ἐνταφιασμοῦ τῶν κεκοιμημένων. Βεβαίως, ὅλα τά ἐπιχειρήματα τῶν ὑποστηρικτῶν τῆς καύσεως τῶν νεκρῶν δέν ἔχουν κανένα πνευματικό ἔρεισμα, ἀφοῦ εἶναι ξένα μέ τήν Ὀρθόδοξη ζωή καί θεολογία. Περί τοῦ θέματος αὐτοῦ ἔχομε πολλάκις καί ὁμιλήσει καί γράψει.

Μέ γηραιό Μοναχό (π. Ἰωαννίκιο)  

Ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας τιμᾶται ἰδιαίτερα στή Ρουμανία, ἀφοῦ εἶναι ὁ ἱδρυτής τῆς Ρουμανικῆς Ἐκκλησίας.

Τό Θεολογικό Λύκειο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίας Τριάδος Ρετέστ