" ΗΡΩΙΚΩΝ ΣΕΛΙΔΩΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ "

   

 Συνεχίζομε τήν ἀναφορά μας στούς ἀγωνιστές Λουκαΐτες τοῦ 1821 καί συγκεκριμένα παρουσιάζομε μερικές ἀκόμα ἀπό τίς ἀναφορές- αἰτήσεις, ἐπιζώντων ἀπό τίς μάχες ἀγωνιστῶν, οἱ ὁποῖοι παρακαλοῦν τήν ἐπί τῶν Στρατιωτικῶν Β. Γραμματείαν τῆς Ἐπικρατείας, νά τούς ἀπονείμῃ τό ἀριστεῖον ἀνδρείας γιά τούς ἀγῶνες τους, ὑπέρ Πίστεως καί Πατρίδος.

   Ὅλα αὐτά τά στοιχεῖα, γιά πρώτη φορά βλέπουν τό φῶς τῆς δημοσιότητας, ἀφοῦ μέχρι τώρα μᾶς ἦταν ἄγνωστα. Εὑρέθησαν μετά ἀπό ἔρευνα στά Γενικά Ἀρχεῖα τοῦ Κράτους. Ἔτσι πλέον παραδίδονται στούς ἀνθρώπους τοῦ παρόντος καί θά διασωθοῦν καί στό μέλλον, ὡς μαρτυρίες γιά τίς θυσίες ὅλων ἐκείνων οἱ ὁποῖοι πάνω ἀπό τήν ζωή τους καί τήν οἰκογενειά τους, ἔθεσαν τήν ὑπεράσπιση τῶν ἱερῶν καί τῶν ὁσίων τοῦ Γένους μας.    

 Τό λάβαρο τῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1821, τό ὁποῖο ὕψωσε ὁ Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανός στήν Ἱερά Μονή Ἁγίας Λαύρας. 

(στ) Αἴτησις Ἀριστείου

Πρός τήν ἐπί τῶν Στρατιωτικῶν  

Β. Γραμματείαν τῆς Ἐπικρατείας

Ἐν Τριπόλει

τῇ 24ῃ Δεκεβρίου 1841

 Αἴτησις Ἀριστείου  

        Ὁ εὐσεβάστως ὑποφαινόμενος Γεώργιος Καλαντζῆς, γεννημένος εἰς τό χωρίον Λουκᾶ τοῦ Δήμου Μαντινείας τῆς ὁμωνύμου ἐπαρχίας, ἐτῶν 46, ὑπηρέτησα τήν πατρίδα στρατιωτικῶς, ὡς δηλοῦται ἀπό τό ἐπισυναπτόμενον ἐνδεικτικόν. Διό χωρίς νά ἀπασχολῶ τήν Β. ταύτην Γραμματείαν διά τάς προλαβούσας εἰς τάς διαφόρους ἐπί τῶν στρατιωτικῶν ἐκδουλεύσεων ἐπιτροπάς ἀναφοράς μου, τήν παρακαλῶ θερμῶς, ἵνα εἰσβλέψῃ καί διά τά ἰδικά μου δίκαια, καί ἀναλόγως αὐτῶν διατάξῃ τήν ἀπόδοσιν τοῦ ἀνήκοντός μοι ἀριστείου.

Ὑποσημειούμενος εὐσεβάστως

Εὐπειθέστατος

Γεώργιος Καλαντζῆς

Στό ἐσώκλειστο πιστοποιητικό ἀναφέρονται τά ἑξῆς:

Οἱ ὑποφαινόμενοι πιστοποιοῦμεν ὅτι ὁ ἐκ τοῦ χωρίου Λουκᾶ τοῦ Δήμου Μαντινείας τῆς αὐτῆς ἐπαρχίας, κύριος Γεώργιος Καλαντζῆς, ὑπηρέτησε τήν πατρίδα στρατιωτικῶς, καθ’ ὅλην τήν διάρκειαν τοῦ Ἱεροῦ Ἀγῶνος της. Παρευρέθη εἰς τάς κατά τήν πολιορκίαν Τριπόλεως γενομένας μέ τούς ἐχθρούς μάχας, μέχρι τῆς πτώσεώς της, καθώς καί εἰς τήν ἔφοδόν της, μετά ταῦτα εἰς Παλαιάς Πάτρας τό ἔτος 1822. Κατά τοῦ στρατοῦ τοῦ Δράμαλη εἰς Δερβένια Μεγάρων, εἰς Ἄργος, εἰς Δερβένια Ἁγίου Σώστη, ὡσαύτως καί εἰς τήν πτῶσιν τοῦ Ναυπλίου. Ἐπίσης καί κατά τοῦ Ἰμπραήμ παςᾶ εἰς Ναυαρῖνον, εἰς Δραμπάλαν, εἰς Δαβιάν, εἰς Ἀρμενιάν, καί εἰς τάς κατά καιρούς ἐνέδρας καί τῶν ἐν Τριπόλει ἐχθρῶν μέχρι τοῦ 1828.

Δίδεται δέ τό παρόν κατ’ αἴτησίν του, χάριν τῶν πρός τήν πατρίδα ἐκδουλεύσεών του, ἵνα τοῦ χρησιμεύσῃ ὅπου δεῖ.

   Ἐν Τριπόλει τῇ  10  Δεκεμβρίου 1841

                        Ἰ. Κολοκοτρώνης

                   Ἀπόστολος Κολοκοτρώνης 

         (ἄλλη ὑπογραφή δυσανάγνωστος)

Ὅτι γνήσιαι αἱ ἐν τῷ παρόντι δύο ὑπογραφαί

Ἐν Τριπόλει τῇ 30ῇ Δεκεμβρίου 1841

Ὁ ἐκτελῶν χρέη Δημάρχου

Δημαρχιακός Πάρεδρος

Γεώργ. ....(ὑπογραφή δυσανάγνωστη)

  Ὁ Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανός

     Ὁ  Ἀρκάς- Δημητσανίτης- Ἱεράρχης τῆς Πάτρας, ποῦ ἔπαιξε πρωταρχικό ρόλο στήν Ἐπανάσταση τοῦ 1821 καί συνεισέφερε τά μέγιστα στήν ὑπόθεση τῆς ἐλευθερίας τῆς πατρίδος μας ἀπό τόν τουρκικό ζυγό.

    Στά ἀπομνημονεύματά του βρίσκομε, σύν τοῖς ἄλλοις, ἀρκετά στοιχεῖα γιά τό χωριό μας καί τή μάχη τῆς Γράνας.

(ζ) Αἴτησις Ἀριστείου

Πρός τήν ἐπί τῶν Στρατιωτικῶν 

Β. Γραμματείαν τῆς Ἐπικρατείας

Ἐν Τριπόλει

τῇ 24^η Δεκεμβρίου 1841

Αἴτησις Ἀριστείου

      Ὁ εὐσεβάστως ὑποφαινόμενος, Κυριάκος Κορδοβράκης, κάτοικος τοῦ  χωρίου Λουκᾶ τοῦ Δήμου Μαντινείας τῆς αὐτῆς ἐπαρχίας, ἐτῶν 48, ὑπηρέτησα τήν πατρίδα στρατιωτικῶς, ὡς δηλοῦται ἀπό τό ἐπισυναπτόμενον πιστοποιητικόν.

Παρ’ ὅλον ὅπου ἀνεφέρθην καί προλαβόντως, εἰς τάς ἐπί τῶν ἀριστείων ἐπιτροπάς, ὅμως μέχρι τοῦδε οὔτε ἀπάντησιν δέν ἠξιώθην, ἀλλά παρακαλῶ θερμῶς τήν Σ. ταύτην Γραμματείαν, ἵνα εὐαρεστηθεῖσα ἐγκρίνῃ ὅ,τι ἐκ τοῦ καθήκοντός της, διά νά δοθῇ καί εἰς ἐμέ τό ἀνῆκον μοι ἀριστεῖον πρός ἀνάπαυσιν τῆς φιλοτιμίας μου.

Ὑποσημειοῦμαι εὐσεβάστως

Εὐπειθέστατος

Κυριάκος Κορδοβράκης

Στό ἐσώκλειστο πιστοποιητικό ἀναφέρονται τά ἑξῆς:

 Πιστοποιοῦμεν οἱ ὑποφαινόμενοι ὅτι ὁ ἐκ τοῦ χωρίου Λουκᾶ τοῦ Δήμου Μαντινείας τῆς αὐτῆς ἐπαρχίας, κύριος Κυριάκος Κορδοβράκης, ὑπηρέτησεν τήν πατρίδα στρατιωτικῶς καθ’ ὅλην τήν διάρκεια τοῦ ἱεροῦ ἀγῶνος της, καί παρευρέθη εἰς τάς κατά τήν πολιορκίαν τῆς Τριπόλεως γενομένας μέ τούς ἐχθρούς μάχας μέχρι τῆς πτώσεώς της, καθώς καί εἰς τήν ἔφοδόν της, μετά ταύτα εἰς Παλαιάς Πάτρας κατά τό ἔτος 1822. Κατά τοῦ στρατοῦ τοῦ Δράμαλη εἰς Δερβένια Μεγάρων, εἰς Ἄργος, εἰς Δερβένια Ἁγίου Σώστη, ὡσαύτως καί εἰς τήν πτῶσιν τοῦ Ναυπλίου. Ἐπίσης καί κατά τοῦ Ἰμπραήμ πασᾶ, εἰς Ναυαρῖνον, εἰς Δραμπάλαν, εἰς Δαβιάν, εἰς Ἀρμενιάν καί εἰς τάς κατά καιρούς ἐνέδρας, κατά τῶν ἐν Τριπόλει ἐχθρῶν μάχας τοῦ 1828.

 Δίδεται δέ τό παρόν κατ’ αἴτησίν του, χάριν τῶν πρός τήν πατρίδα ἐκδουλεύσεών του, ἵνα τοῦ χρησιμεύσῃ ὅπου δεῖ.

Τῇ  8  Δεκεμβρίου 1841

Χατζηχρῆστος         Γ. Κολοκοτρώνης   

Ὅτι γνήσιαι αἱ ἐν τῷ παρόντι δύο ὑπογραφαί

Ἐν Τριπόλει τῇ 29 Δεκεμβρίου 1841

Ὁ ἐκτελῶν χρέη Δημάρχου

Δημαρχ. Πάρεδρος

Γεώρ. ...(ὑπογραφή δυσανάγνωστη)

 

    Ὁ ἡρωικός Ἀρχιμανδρίτης Γρηγόριος Δικαῖος (Παπα- Φλέσσας), ὑπό τάς ἐντολάς τοῦ ὁποίου εἶχαν στρατολογηθῇ ἀρκετοί συγχωριανοί μας, ὅπως φαίνεται ἀπό τά κείμενα πού παραθέτομε.

(η) Αἴτησις Ἀριστείου

Πρός τήν ἐπί τῶν Στρατιωτικῶν   

Β. Γραμματείαν τῆς Ἐπικρατείας

Ἐν Τριπόλει

τῇ 26ῃ Δεκεμβρίου 1841

   Ὁ εὐσεβάστως ὑποφαινόμενος γεννημένος εἰς τό χωρίον Λουκᾶ τοῦ Δήμου Μαντινείας τοῦ Δήμου Μαντινείας, κάτοικος αὐτοῦ, Γιάννης Μαρινόπουλος, ἐτῶν 45, ὑπηρέτησα στρατιωτικῶς τήν πατρίδα, ὡς δηλοῦται καί ἀπό τό ἐπισυναπτόμενον πιστοποιητικόν, ἀνεφέρθην δέ κατά τό ἔτος 1836 εἰς τάς ἐπί τῶν ἀριστείων ἐπιτροπάς, δόσας καί τό ἐνδεικτικόν τῶν ἐκδουλεύσεών μου, ἐπερίμενον ἀνυπομόνως νά μοί δοθῇ τό ἀνήκον μοι ἀριστεῖον, ἀλλά μέχρι τοῦδε δέν ἠξιώθην τούτου.

   Διό ὁρμώμενος ἀπό τήν τελευταίαν περί τούτου ἐγκύκλιον τῆς Σ. ταύτης Γραμματείας, τολμῶ νά τήν παρακαλέσω θερμῶς ὅπως εὐαρεστηθεῖσα διατάξῃ τά εἰκότα καί δοθῇ καί εἰς ἐμέ τό ἀνῆκον μοι ἀριστεῖον, ὡς ἐδόθη καί εἰς τούς λοιπούς συναγωνιστάς μου.

Ὑποσημειοῦμαι μέ σέβας βαθύτατον

Ὁ εὐπειθέστατος

Γιαννάκης Μαρινόπουλος

Στό ἐσώκλειστο πιστοποιητικό ἀναφέρονται τά ἑξῆς:

Πιστοποιοῦμεν οἱ ὑποφαινόμενοι ὅτι ὁ ἐκ τοῦ χωρίου Λουκᾶ τοῦ Δήμου Μαντινείας τῆς αὐτῆς ἐπαρχίας, κύριος Γιάννης Μαρινόπουλος, ὑπηρέτησεν τήν πατρίδα στρατιωτικῶς καθ’ ὅλον τό διάστημα τοῦ ἱεροῦ ἀγῶνος της, καί παρευρέθη εἰς τάς κατά τήν πολιορκίαν τῆς Τριπόλεως γενομένας μέ τούς ἐχθρούς μάχας μέχρι τῆς πτώσεώς της, καθώς καί εἰς τήν ἔφοδόν της, μετά ταύτα εἰς Παλαιάς Πάτρας κατά τό ἔτος 1822. Κατά τοῦ στρατοῦ τοῦ Δράμαλη εἰς Δερβένια Μεγάρων, εἰς Ἄργος, εἰς Δερβένια Ἁγίου Σώστη, ὡσαύτως καί εἰς τήν πτῶσιν τοῦ Ναυπλίου. Ἐπίσης καί κατά τοῦ Ἰμπραήμ πασᾶ, εἰς Ναυαρῖνον, εἰς Δραμπάλαν, εἰς Δαβιάν, εἰς Ἀρμενιάν καί εἰς τάς κατά καιρόν ἐνέδρας, κατά τῶν ἐν Τριπόλει ἐχθρῶν μάχας ἕως τό 1828.

 Δίδεται δέ τό παρόν κατ’ αἴτησίν του, χάριν τῶν πρός τήν πατρίδα ἐκδουλεύσεών του, ἵνα τοῦ χρησιμεύσῃ ὅπου δεῖ.

Τῇ  24η Δεκεμβρίου 1841

Χατζηχρῆστος         Γ. Κολοκοτρώνης   

Ὅτι γνήσιαι αἱ ἐν τῷ παρόντι δύο ὑπογραφαί

Ἐν Τριπόλει τῇ 29 Δεκεμβρίου 1841

Ὁ ἐκτελῶν χρέη Δημάρχου

Δημαρχ. Πάρεδρος

Γεώρ. ...(ὑπογραφή δυσανάγνωστη)

 

      Ἡ Ἐπαναστατημένη Ἑλλάδα προσωποποιημένη

 
(θ) Αἴτησις Ἀριστείου

 Πρός τήν ἐπί τῶν Στρατιωτικῶν 

Β. Γραμματείαν τῆς Ἐπικρατείας

Ἐν Τριπόλει

τῇ 22 Δεκεβρίου 1841

Αἴτησις Ἀριστείου

 Ὁ εὐσεβάστως ὑποσημειούμενος, γεννημένος εἰς τό χωρίον Λουκᾶ τοῦ Δήμου Μαντινείας τῆς αὐτῆς ἐπαρχίας, ἐτῶν 44, ὑπηρέτησα στρατιωτικῶς τήν πατρίδα, ὅπου καί ἐπληγώθην, ὡς δηλοῦται καί ἀπό τό ἐπισυναπτόμενον ἐνδεικτικόν. Διό χωρίς νά ἀπασχολῶ τήν Β. ἐπί τούτων Γραμματείαν διά τάς προλαβούσας εἰς τάς διαφόρους ἐπί τῶν στρατιωτικῶν ἐκδουλεύσεων μου ἐπιτροπάς ἀναφοράς μου, τήν παρακαλῶ θερμῶς, ἵνα ἐπιβλέψῃ καί διά τά ἰδικά μου δίκαια, καί ἀναλόγως αὐτῶν διατάξῃ τήν ἀπόδοσιν τοῦ ἀνήκοντός μοι ἀριστείου.

Ὑποσημειοῦμαι μέ σέβας βαθύτατον

Ὁ εὐπειθέστατος

Δημήτριος Λύκουρας

Στό ἐσώκλειστο πιστοποιητικό ἀναφέρονται τά ἑξῆς:

Πιστοποιοῦμεν οἱ ὑποφαινόμενοι ὅτι ὁ ἐκ τοῦ χωρίου Λουκᾶ τοῦ Δήμου Μαντινείας τῆς αὐτῆς ἐπαρχίας, κύριος Δημήτριος Λύκουρας, ὑπηρέτησεν τήν πατρίδα στρατιωτικῶς καθ’ ὅλην τήν διάρκειαν τοῦ ἱεροῦ ἀγῶνος της, καί παρευρέθη εἰς τάς κατά τήν πολιορκίαν τῆς Τριπόλεως γενομένας μέ τούς ἐχθρούς μάχας, εἰς Βαλτέτζι, εἰς Λεβίδι καί τήν ἐν Γράνᾳ μάχην, ὅπου καί ἐπληγώθη, ἐπίσης καί κατά τοῦ στρατοῦ τοῦ Δράμαλη εἰς Δερβένια Μεγάρων, εἰς Ἄργος, εἰς Δερβενάκια Ἁγίου Σώστη, ὡσαύτως καί εἰς τήν πτῶσιν τοῦ Ναυπλίου. Ὡσαύτως  καί κατά τοῦ Ἰμπραήμ πασᾶ, εἰς Ναυαρῖνον, εἰς Δραμπάλαν, εἰς Δαβιάν, εἰς Ἀρμενιάν καί εἰς τάς κατά καιρόν ἐνέδρας κατά τῶν ἐν Τριπόλει ἐχθρῶν, μέχρι τοῦ 1828.

 Διό δίδεται δέ τό παρόν κατ’ αἴτησίν του, χάριν τῶν πρός τήν πατρίδα ἐκδουλεύσεών του, ἵνα τοῦ χρησιμεύῃ ὅπου αἰτεῖται.

Ἐν Τριπόλει τῇ  14 Ἰουλίου 1841

Χατζηχρῆστος Ἀπόστολος Κολοκοτρώνης   

Ὅτι γνήσιαι αἱ ἐν τῷ παρόντι δύο ὑπογραφαί

Ἐν Τριπόλει τῇ 29 Δεκεμβρίου 1841

Ὁ ἐκτελῶν χρέη Δημάρχου

Δημαρχ. Πάρεδρος

Γεώρ. ...(ὑπογραφή δυσανάγνωστη)

   Ὁ ὀπλαχηργός Πλαπούτας ἀπό τό Παλούμπα τῆς Γορτυνίας, ὑπό τάς διαταγᾶς τοῦ ὁποίου ἀγωνίστηκαν ἀρκετοί συγχωριανοί μας.

(ι) Αἴτησις Ἀριστείου

Πρός τήν ἐπί τῶν Στρατιωτικῶν   

Β. Γραμματείαν τῆς Ἐπικρατείας

Ἐν Τριπόλει

τῇ 10 Δκεμβρίου 1841

    Γεννημένος εἰς τό χωρίον Λουκᾶ τοῦ Δήμου Μαντινείας, κάτοικος αὐτοῦ, Λυμπέρης Τζαβάρας, ἐτῶν 58, ὑπηρέτησα τήν πατρίδα στρατιωτικῶς, ὡς δηλοῦται καί ἀπό τό ἐπισυναπτόμενον ἐνδεικτικόν, ἀνεφέρθην δέ κατά τό 1836 εἰς τάς ἐπί τῶν ἀριστείων ἐπιτροπάς, δόσας καί τά ἐνδεικτικά τῶν ἐκδουλεύσεών μου, καί ἐπερίμενον ἐναγωνίως νά μοί δοθῇ τό ἀνήκον μοι ἀριστεῖον, ἀλλά μέχρι τοῦδε δέν ἠξιώθην τούτου.

        Διό ὁρμώμενος ἀπό τήν τελευταίαν περί τούτου ἐγκύκλιον τῆς Σ. ταύτης Γραμματείας, τολμῶ νά τήν παρακαλέσω θερμῶς ὅπως εὐαρεστηθεῖσα διατάξῃ τά εἰκότα, διά νά μοῦ δοθῇ τό ἀνῆκον μοι ἀριστεῖον, ὡς ἐδόθη καί εἰς τούς λοιπούς συναγωνιστάς μου.

Ὑποσημειοῦμαι μέ τό ὀφειλόμενον σέβας

Ὁ εὐπειθέστατος

Λυμπέρης Τζαβάρας

(διά χειρός Ν. Σταματοπούλου) 

Στό ἐσώκλειστο πιστοποιητικό ἀναφέρονται τά ἑξῆς:

Πιστοποιοῦμεν οἱ ὑποφαινόμενοι ὅτι ὁ ἐκ τοῦ χωρίου Λουκᾶ τοῦ Δήμου Μαντινείας τῆς αὐτῆς ἐπαρχίας, κύριος Λυμπέρης Τζαβάρας, ὑπηρέτησεν τήν πατρίδα στρατιωτικῶς καθ’ ὅλην τήν διάρκειαν τοῦ ἱεροῦ ἀγῶνος της, καί παρευρέθη εἰς τάς κατά τήν πολιορκίαν Τριπόλεως γενομένας μέ τούς ἐχθρούς μάχας, μέχρι τῆς πτώσεώς της, καθώς καί εἰς τήν ἔφοδόν της, μετά ταύτα εἰς Παλαιάς Πάτρας κατά τό ἔτος 1822. Κατά τοῦ στρατοῦ τοῦ Δράμαλη εἰς Δερβένια Μεγάρων, εἰς Ἄργος, εἰς Δερβένια Ἁγίου Σώστη, ὡσαύτως καί εἰς τήν πτῶσιν τοῦ Ναυπλίου. Ἐπίσης καί κατά τοῦ Ἰμπραήμ πασᾶ, εἰς Ναυαρῖνον, εἰς Δραμπάλαν, εἰς Δαβιάν, εἰς Ἀρμενιάν καί εἰς τάς κατά καιρόν ἐνέδρας κατά τοῦ ἐν Τριπόλει ἐχθροῦ μέχρι τό 1828.

 Δίδεται δέ τό παρόν κατ’ αἴτησίν του, χάριν τῶν πρός τήν πατρίδα ἐκδουλεύσεών του, ἵνα τοῦ χρησιμεύσῃ ὅπου δεῖ.

Τῇ  10η Δεκεμβρίου 1841

Χατζηχρῆστος      Γεωργ. Κολοκοτρώνης   

Ὅτι γνήσιαι αἱ ἐν τῷ παρόντι δύο ὑπογραφαί

Ἐν Τριπόλει τῇ 29 Δεκεμβρίου 1841

Ὁ ἐκτελῶν χρέη Δημάρχου

Δημαρχ. Πάρεδρος

Γεώρ. ...(ὑπογραφή δυσανάγνωστη)

Ὁ ἡρωικός πολέμαρχος Νικηταρᾶς, (Νικήτας Σταματελόπουλος), ἀπό τό Τουρκολέκα τῆς Μεγαλόπολης.